Desktop, begin deze eeuw

Weet je nog, de eerste computer die je had, een desktop van ontiegelijke afmetingen die amper op of onder een tafel paste met een monitor die op zich al een machinerie was?
En waarop je voortdurend moest inbellen?
Hier dacht ik aan bij het herinrichten van mijn bureau.
En vooral bij het zien van dit plaatje.
Zo sexy zat ik er niet bij  maar had ik een pistool gehad, revolver, geweer , kanon desnoods, ik gebruikte het.
Nu is het te laat.
Ik zou met liefde zo’n apparaat alsnog aan diggelen schieten.
==

45 gedachten over “Desktop, begin deze eeuw

  1. Toen waren de afmetingen nog groot, net als de eerste kleuren televisie.
    De analoge verbinding was traag, was soms lang telefonisch bereikbaar, nog zonder mobiel in die tijd.
    Er is heel veranderd en we zijn er nog niet. Hans

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik weet zelfs nog dat ik gestart met de MSX, en zelf programma’s invoeren, pffffffffffff de oude printers, ellenlange vellen omdat er ergens een fout in zat die je dan maar even moest vinden. Hahahaha En dan op een klein tv beeld, zo’n vakantie draagbare tv toestel. WP 5.1 heb ik nog cursus voor gehad ooit, dat kon ik ook wel neerschieten, dat openen in DOS, ik snapte er nooit wat van, kon het ook niet onthouden, dus heb ik er verder niet mee gewerkt, pas vana windows ’98 zoiets, begon ik het pas leuk te vinden.

    x

    Geliked door 1 persoon

  3. De eerste computer op mijn werk was een IBM. In het begin vochten we er om om daar af en toe even op te mogen werken. Na verloop van tijd werden er vooral spelletjes op gespeeld, omdat het apparaat de typesnelheid van de meesten van ons niet bij kon houden. Dan moest je aan het eind van een zin even poseren, zodat de cursor even de tijd kreeg om knipperend en hijgend stukje of beetje de zin af te maken. 😉

    Geliked door 1 persoon

      1. Nee, de eerste twee computers die wij op kantoor kregen, konden echt de gemiddelde tiksnelheid niet bijhouden. Daar was de elektrische typemachine eerst nog veel beter in. Maar ook verder konden ze niet wat de gemiddelde hedendaagse smartphone kon.

        Geliked door 1 persoon

  4. De eerste was voor Edwin, tweedehands met alleen MS-DOS erop en spelletjes van de vorige eigenaar. Edwin kon er goed mee overweg en leerde er veel van. Nog geen internet voor dit oude beestje. Hij ontplofte….. de stoppen vlogen er uit, dat was zijn einde.
    Daarna kocht ik een nieuwe voor hem….. met internet, maar wel inbellen, alleen deze computer had daar geen zin in. Wat een drama, ik was een vermogen aan inbelkosten kwijt, zonder dat hij er iets mee kon, want hij werd er na enkele seconden weer afgegooid. Heel wat handige Harry’s keken ernaar en kregen het ook niet voor elkaar. De helpdesk hielp ook niet echt, we moesten een hersteldiskette gebruiken die we niet hadden….moesten we maar downloaden bij iemand anders….. dat weigerde ik en ze stuurden hem op…… volgens de aanwijzingen gebruikt en toen deed niks het meer. Helpdesk vond dat als de klant de partities verwijderde het eigen schuld was, koop maar nieuwe moedercd’s……75 euro! Dat ging mij te ver en tegen mijn gewoonte in ben ik flink tekeer gegaan. Uiteindelijk kregen we ze…… maar internet lukte nog steeds niet.
    Met dat merk wil ik echt nooit meer iets te maken hebben, heeft mij een vermogen gekost en heel veel energie.
    Van zijn stagegeld kocht Edwin een laptop…..perfect……. ik erfde iets en daar kon ook een laptop vanaf….. sindsdien alleen nog maar laptops…..allerlei merken…behalve dat ene merk!

    Geliked door 2 people

  5. Mijn eerste computer was eigenlijk een spelcomputer, Spectravideo de naam, ik beschreef het ding al eens. Stamde uit begin jaren tachtig. Ik kon er mee teksten vastleggen en wat bestanden bewaren op boekgrote floppies. Onbruikbaar nu dat spul. In de jaren negentig de eerste Windows-computer gekocht en wat heb ik vaak gemopperd. Ging gewoon aan de slag met dat dingen en snapte weinig van de software. Later, na wat cursussen en door invoering computers op kantoor, werd het een geweldig hulpmiddel. Belverbindingen, later hogere snelheden, toen WIFI en kabel. De desktop plaatsgemaakt voor laptops….. IK zou niet meer zonder kunnen….:)

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik hoefde er niet mee te werken maar zat wel graag aan de toetsen, hier kon ik wat mee met verhalen schrijven. Gelukkig had ik kinderen die me af en toe uit de brand hielpen, thuishulpen noemde ik ze.

      Like

  6. Wat dat betreft heb ik geluk gehad. M’n eerste was een laptop in 1986. Zat een voeding in en woon 5,9kg. Ging open zoals de huidige laptops, alleen was het display een stuk kleiner, alleen rood op zwart en met een zeer lage resolutie. Toch vond ik het een stuk makkelijker dan een desktop waar je je werk naartoe moest brengen. Dit ding kon je mee naar het werk en naar huis nemen. Vanaf dat momen altijd een laptop gehad, die tot 2000 door de klanten werden betaald. Ze werden gekocht als programmeerapparaat. Dat was voor hen nog niet de helft van wat een echt programmeerapparaat van 25kg! kostte, Zat ook de eerste kleuren laptop tussen van rond 1993, kostte tegen de 14.000 gulden. Nu werk ik op een 2e hands laptop. Begon dus met DOS 3.2 waar ik zelf een verkenner met menu voor had geschreven. Naast de klok stond ook netjes het weeknummer in beeld. Windows heeft dat laatste nog steeds niet.

    Geliked door 1 persoon

    1. Dat er toen al laptops bestonden, wist ik niet. Van die prijzen sla je achterover, je had de mazzel het ding terug te verdienen.
      Het was natuurlijk te voorspellen dat ze verbeterden, ook in prijs.

      Like

  7. Ja, waar is den tijd naar toe dat we nog diskettes en floppy drives moesten gebruiken?
    Dat 100MB al véél was en men nu niet opkijkt van een harde schijf van 5TB ter grote van een sigarettendoosje… Op bijna 30 jaar tijd is er erg veel vooruitgang op technologie vlak. Als ik er aan denk, voel ik me steen oud…

    Geliked door 1 persoon

      1. ja idd, op zulke momenten snap ik wel dat mijn ouders met pc’s en laptops, gsm’s en tablets niet mee kunnen… Als jongere hedendaags moet je toch wel véél kennen en kunnen, bedenk ik me dan.

        Geliked door 1 persoon

    1. Met zo´n ding heb ik nog gewerkt. Daar was een speciale trillingvrije bunker voor gebouwd. Data invoeren moest via een terminal, die ponskaarten maakte. Stapeltje kaarten moest je aan de operator geven, die het aan het systeem voerde. Een week later kreeg je per post een uitnodiging om de verwerkte uitdraai op te halen.

      Geliked door 1 persoon

  8. Ja, dat vond ik inderdaad. Je mocht wel naar de computer kijken, maar je moest op afstand blijven. Soms was het teleurstellend, want als ik met de trein afreisde om de verwerkte gegevens op te halen, kon het gebeuren dat er alleen maar een print was met de tekst: “SARA is down”. Dan was de computer gecrasht tijdens de verwerking. Dan kon je alles weer opnieuw doen.

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.