…een oude pioen die uitkomt, nu ongeveer dertig cm hoog.
Die heb ik alvast uit de grond gekeken.
Niet te geloven, een struik van minstens tien jaar oud waar nog elke zomer een paar bloemen aankomen.
Je zou plant willen worden om op hoge leeftijd zo uitbundig aan het bloeien te slaan.
De kinderen die hij(zij?) hier en daar heeft uitgezet doen het ook goed, ze zijn nog steeds groot en dat niet alleen, er komen weer jonkies bij, ik zag een paar rode punten opkomen. Veel meters verderop.
Ik hoop maar dat ze de dahlia’s niet in de weg staan.
Dat zijn eigenwijze oudjes die laten blijken dat ze de meeste rechten hebben, geen blaadje minder!
En denken dat ze de mooiste zijn met hun pronkerige koppen die overal bovenuit steken. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen ze eruit te gooien.
Ja, tuinieren kan een bedenkelijke zaak zijn voor een amateur.
Je ziet het niet natuurlijk meer.
==
Categorie: Geen categorie
Dag Pasen,
dag logé, dag hond, dag gezelligheid, ik ben weer op me eige.
Welkom regen, de arme plantjes verdorstten bijna.
–
Er staan veel mails en berichten te wachten waarvan ik nog niet weet of ik ze allemaal beantwoord maar lezen zal ik ze in ieder geval.
Eerst een bed afhalen.
Maaltijdrestjes sorteren.
Achtergelaten hondenharen stofzuigen. Goed dat er een portie krachtvoer in de diepvriezer staat, gevulde snert, prima basis voor een hardwerkende huisvrouw.
Ik begin NU.
Tot vanmiddag of vanavond.
==
Paasgasten
Da paaslogé en -hond komen er zo aan.
Tot morgen en eenieder een zonnige dag gewenst. Dan heb ik hem ook. 😉
Niets van belang
Sommige woorden gaan eigenaardig klinken bij herhaling.
Waarom? Weet ik niet.
Zelf heb ik het met o.a. ‘spiegel’, hoe vaker ik het zeg, hoe gekker het klinkt.
Tribune, ook zoiets. Morsdood. Hei-baas. Deze woorden sporen niet.
Een vroegere oom zei altijd brrrr als het koud was. Het klonk uitgesproken maf.
Ook het woord ‘kranig’ was zoiets.
En droppie. ‘Geef mij ook een droppie…’ Raar woord maar ja, ‘dropje’ was boekentaal en die gebruikten we niet.
Echt ernstig vond ik ‘mallemeulen’. Ik kon het niet gezegd krijgen en noemde het draaimolen..
Misschien ligt van deze woorden de lettervolgorde niet lekker of is de klank ongeschikt.
Belangrijk is het niet, het komt bij me op, soms, als ik niks anders te doen heb.
Dan denk ik.
Over dit soort onnuttige kwesties.
==
Kriebels in je hoofd
Het kriebelde in mijn nek.
Ik wreef en voelde iets, ik weet niet wat het was maar ik kneep het morsdood en gooide het weg.
Nog altijd beducht voor de orenkruiper die ooit in in mijn haar zat, in een van de vlechten die we toen strengels noemden.
Het idee van een beest dat letterlijk in je hoofd kruipt….
….dat blijft je bij.
Het is een insect, zo walgelijk en (mini-)slangachtig dat ik er geen plaatje van heb en ook niet wil afbeelden.
Alleen een oor. (Niet het mijne).
.
=
Hallo iedereen
Omdat de verbinding af en toe wegvalt, natuurlijk op de meest ongelukkige momenten, zet ik straks de laptop uit.
De smart moet eten en tablet had ook honger, het is veeleisend spul.
Ik kom vanavond wel eens kijken hoe het er met het e-vee voorstaat en om te antwoorden..
Nu de zon in, schoffel en hark wachten.
Doegdoeg.
middagje kleur
De zon steekt warmgeel af tegen wit met grijze wolken in een stukje blauwe lucht.
Jonge planten in het groen op zwarte grond passen bij de roodstenen muur.
Een bruinige mus scharrelt op een bergje bonte keien en een vreemde vroege zweefvlieg hangt boven het blinkende vijvertje.
Ik kan maar één ding doen.
Een fleurige jurk aantrekken.
==
Spannend winkelen
In de supermarkten worden afstanden wel eens vergeten.
Dan kijk ik de daders kalmpjes aan.
Snappen ze het niet, dan is het met priemende ogen.
Dat laatste werkt het beste, enkele mensen vluchten haastig, angstig achterom kijkend.
Ze denken dat ik ze op ga vreten.
Meestal gaat het prima, tot de situatie andersom is en ik zelf niet goed oplet.
Dan kijkt iemand mij aan, soms berustend, dan weer ongeduldig.
Geeft niet. Ik sprint niet weg en overleef het.
–
Je maakt heel wat mee tegenwoordig.
==
Hoe het begon, maar dan.
=
Er moet toch een omslag zijn geweest van instinct naar menselijk verstand?
Het was een groeiproces, leerden we dan.
Ja, dat begrijpen we maar daarvoor moet toch een begin zijn? Iets groeit niet uit niets.
Sommige mensen nemen aan dat er een goddelijke ingreep was, een plotselinge verlichting. Tja, god was nog niet bedacht.
Maar hoe en wat gebeurde er precies?
Ik lees over ‘zelfassemblage middels elementen als o.a. waterstof, zuurstof, koolstof, fosfor, stikstof, zwavel en calcium die weer moleculen vormen en…’ zie NEMO
Oké. Ik geloof het meteen.
Maar welk moment en welke molecuul was voor rede vatbaar en hoe ging dat?
Er moet toch minstens iets van besef, een gedachte zijn bovengekomen, anders dan instinct?
Straks kom ik in de hemel en kan het Petrus vragen maar hij mocht me niet.
Zal hij me ook geen antwoord geven.
==
==
Hart klopte te hard
Hoe het kwam? Ik wist het niet.
Ik maakte me niet druk.
Was niet nerveus.
Niet verliefd.
Had niet zwaar getafeld.
Me nergens aan geërgerd.
Geen inspanning geleverd.
Ik zocht en zocht en heb het ten slotte ontdekt:
het nieuwe flesje eau de toilette had een té opwindende naam.
Ik heb uitgelegd dat het niets voorstelt.
Nu zijn hart en ik gerust.
==
