Nou dat weer…

Laptop doet raar.

Als het te lang duurt, dan ik ook.

Tot later.

Paar pauzedagen

Gisteren geen tijd, vandaag ook niet.
In plaats van reacties te geven plaats ik alleen likes maar weet dat ze uit een goed hart komen. Echt. 😏 😁
Dinsdag of woensdag  blog ik weer verder.
Tot dan.
===
ps
Iedereen wens ik een goed paasweekend met zon en warmte.
===

Een paar elfjes

Eerst
vorstige kou
daarna de zon
een roerige maand dit
maart.
Regen
verwacht je
hopend op warmte
hij doet maar wat
april.
–
Een
twee drie
vier vijf zes
het lukt je wel.
Geslaagd.
–
Elfje is een  dichtvorm
===

Gitaarjazz tussendoor

2½ minuten maar, net genoeg om meer te willen.

Land van Cuijk

We groeien. Land_van_Cuijk_(gemeente)
Binnenkort behoren we tot een van de grootste gemeenten van Brabant, zelfs van Nederland, qua oppervlakte tweemaal Amsterdam.  
We stemden voor de nieuw te vormen gemeenteraad en wie denk je dat er won?
CDA.  Met maar liefst 13 zetels.
Tja.  Kon niet missen met zoveel omringend platteland.
Verder geen nieuws maar dat we bijna 13 miljoen kippen hebben (wie telt zoiets?) is geweldig, ook daar kan Amsterdam niet tegenop
Levert nog een boel eieren op.

==

Bladvulling

Een lege inbox
is minder erg dan een lege boks.
Hoe zou je moeten zitten zonder billen?

Weergoden

Ondanks de regen was het zacht. Ook de druppels voelden zacht, het was niet erg ’n beetje nat te worden.Vanaf de ene winkel naar de andere was het nog steeds zacht, de jas kon los.
Als laatste de supermarkt, toen ik van daar naar buiten kwam regende het pas echt.
Mijmerend over de herfst en de weergoden stapte ik stevig door, haast niets voelend van natte pieken en voeten. Ik had het te druk met denken over die goden. Welke dat waren behalve Pluto zocht ik op maar stuitte op een blogger die het al veel eerder beschreven had op een heel leuke manier.
https://groninganus.wordpress.com/2005/08/03/weergoden/
Wat zou ik dan nog toevoegen.
==

Een restje woorden..

…  in verbrokkelde zinnen zonder enige betekenis, moeizaam geuit en met een lege blik.  Het was alles wat zij haar man te bieden had. Geloof het of niet, hij begreep de woorden die soms niet meer dan een paar letters inhielden.
Ze woonde in het verzorgingstehuis waar ook een vriend van ons een kamer had.
Elke keer als wij op bezoek waren en naar het ontspanningszaaltje gingen troffen we het stel. Zij in een rolstoel, veilig geborgd, hij bij haar zittend, naast haar, bijna tegen haar aan. Haar hand in de zijne, trok ze die weg nam hij haar arm, streelde haar haar, liet haar wat drinken en luisterde, knikte af en toe, verdrietig, toch blij dat ze nog praten kon.
Het was ontroerend en confronterend tegelijk. Je zag dat hij haar zo lang mogelijk wilde behouden maar je hield je hart vast: eens zou het stoppen. En dan?
Toen onze vriend verhuisde naar een andere afdeling waar we pas later hoorden van haar overlijden, waren we begaan maar ook een beetje opgelucht dat we het naderend einde niet hebben gezien. Harteloos, ik weet het, maar zo voelden we het.
Zoveel liefde en zoveel verdriet, al is het van onbekenden, dat doet zeer.
–
Door het gesprek met een vrouw wier man ongeneeslijk ziek is kwam deze herinnering boven.
Het liet me niet  los, vandaar.
Het mag ook wel eens over iets ernstigs gaan.

==

Slapen

Hallo, ik ben er even niet.
Tot morgen.

Opgeruimd?

Er ligt nog een verhaaltje dat ik wilde plaatsen.
Jammer is dat ik het kwijt ben, kan het nergens meer vinden al zou ik de laptop slopen.
Geen nood, dacht ik, het staat in een bundeltje dus kan ik de pagina’s scannen, eventueel overtypen.
Wat denk je? Ook het boek kwijt, hoe krijg je het voor elkaar- zou moe zeggen. Nou jaaaa zeg, ik heb het alleen maar te goed opgeborgen. Kan toch?
Ik weet wel dat het geen wereldliteratuur is maar ik heb er mijn zinnen op gezet en wil het NU terughebben. (‘Nog koppig ook.’)

Korte inhoud: schapenwolkje wordt verliefd op donderwolk en mag mee op op werkreis.
Details vul ik later in (als de tekst tevoorschijn komt) maar iedereen kan er zelf wat van maken.
Zet ik hier alvast een fotootje van het verliefde schaap.

==