Sombere gedachten van me afschrijven

Corona zit ook mij behoorlijk dwars.
Waar ik aanvankelijk aannam dat de zomer opluchting zou brengen en we terug konden naar ons mopperige maar vertrouwde leventje, kwam ik lelijk op de koffie.
Na de tweede golf een derde? Vierde? Nergens een opbeurend woord voor het verloop hierna, is er opnieuw kans op virussen via zoönosen? Gaan we ermee leren leven? Hoe?
Ik ben gestopt met zoeken naar informatie, de leerstof begrijp ik toch niet en dan nog, wat zou ik er mee moeten.
–

Tot zover de somberheid.
Jammer dat ik er niets tegenover kan stellen maar ik weet niets grappigs en de koekjes zijn ook al op.
Heeft iemand iets komisch’ te melden?
==

Corona? Stelt niets voor…

Nu god zelf heeft meegemaakt dat je van corona makkelijk beter wordt hoeft niemand zich er nog zorgen over te maken.
==

Hoe kan ik een weblog bijhouden…

… als ik niets  snap van de nieuwe aanwijzingen en telkens de foto kwijt ben?
Zal het ooit lukken? Morgen?  Volgend jaar? Ik bid.
Eerst nog even in oude stijl deze foto van de restjes in de achtertuin, de struiken komen hopelijk wat bij als er zon komt.
Dit is alvast iets fleurig.
Iedereen weet: er gaat niks boven eiges.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dingetjes

Het begint te regenen.
Zacht, net hard genoeg om getik te horen. Ik stop de stofzuiger en ga zitten luisteren onder het afdak.  Na twee minuten sterven de druppels weg.
Ik neem de stofzuiger weer op.
De bel gaat, net hard genoeg om op te kijken, ik zie twee mensen bij de voordeur. Ze willen me iets aansmeren  en ik stuur ze weg.
Ik neem de stofzuiger weer op.
De telefoon piept, net hard genoeg om hem uit te zetten. Zal ook wel niks zijn.
==

Lezen of dromen

Wat is het verschil?
Kan het niet lezen èn dromen zijn?
Het is me ooit gezegd: jij vlucht in je boeken. Ik ging er niet op in, de spreker was een zogeheten kenner van psychologie.(hij las de weekendbijlage van zijn krant)
Maar het is aardig er over na te denken. En een gesprek te voeren.
Of je daar wijzer van wordt?
Geen idee, het zal me worst wezen.
Ik lees en droom lustig door. Eet er een patatje bij.
==

Ziek

Wat zie je eruit, ben je niet goed?
 – Ik voel me niet lekker
Wat heb je dan?
 – Ik ben een wrak…
Jeetje. Echt?
– …en zo rot als een mispel…
Is het je maag?
– …alles doet me zeer.
Iets verkeerd gegeten?
– Te koud spul.

Zal ik je huisarts bellen?
 – Nee zeg!
Maar…
 – Hij was ook op het feest
-==

Warmte weg. Fijn, maar toch…

Vandaag de laatste hittedag, belooft het weerbericht. We zullen zien, niets is het klimaat te gek. Ik voorzie Sinterklaas en de kerstman in een luxe resort op de Noordpool, koelers op superkracht. In ernstige bespreking over tropenkostuums.
Enfin, dat is hun zorg.
Van de ene kant is het goed dat de tropenweken eindigen, de hitte was soms zwaar.
Aan de andere kant vind ik het jammer. Natuurlijk, je zweette veel, alles plakte aan je lijf, je kwam pas tot leven in het zicht van ventilator/airco.
Maar het was het zo makkelijk.
‘Kijk niet naar de rotzooi, het is te heet om te poetsen’  was mijn mantra tegen iedereen  en  mijn matglazen spiegelbeeld.
Dat komt later wel, dacht ik erachteraan, als het frisser is.
Dan laat ik het daglicht in huis door de ramen te lappen, schep de bergen stof op, geef de vloeren hun eigen kleur terug. Misschien dat ik de keukenkastjes afdoe en een paar spinragen weghaal en zo. Ik zie wel hoe ver ik kom. Er volgen tenslotte nog meer dagen.
Morgen zal het moeten gebeuren.
Ik heb er zin in.
Nou ja, een beetje dan toch.
Eigenlijk maar een heel erg klein beetje.
Piepklein.
Ook dat zien we morgen wel.
==

weerpraatje

Heet hè.
Nou, snikheet.
Ik smelt zowat. Je kunt op mijn hoofd een ei bakken.
Ik zwem in mijn eigen zweet.
Zeg maar gerust loeiheet.
Of er een maxikachel brandt, ergens.
Vinden jullie dit heet?
Nogal, jij niet dan?
Ik was eens in de Sahara...
Dit is ook ’n beetje Sahara.
…en in Chili, daar…
Jaja, dat kennen we, bij jou is het altijd erger.
…hebben ze pepers  die…
Ach man, uitslover.
..een gat in je keel branden.
Dan zijn ze daar mooi gek.
Allemaal een zonnesteek.
Zeg dat wel, ik hou het bij een ijsje.
Of een koud biertje.
Maar in de tropen….
Schei toch uit.
Opschepper.
Pfffft…
Met deze hitte kun je geen normaal gesprek voeren.
==

Het verhaal dat te kort was

Er was eens een kort verhaal, zo kort dat de lezers misprijzend het hoofd schudden .
– Wat is nou één zin, zeiden ze, maak er nog een paar .
Het verhaal deed het, bij ieders kritiek kwam er meer bij en meer.
En zo leverde alleman een idee.
Tot het genoeg was.
Toen was het een lang verhaal.
De lezers schudden wederom het hoofd, nu van bewondering.
De een voor de ander vertelde hoe mooi het verhaal was, hoe knap de karakters waren neergezet en weet je, zeiden ze, het is zo levensecht, of ik mijn eigen gedachten lees.
==

Enkele koppen

Trump  oppert de presidentsverkiezingen uit te stellen.
Ik wacht op zijn voorstel ze over te slaan en automatisch het volgende termijn president te blijven.
–
China, VAE, VS sturen raket.  Supertrio  naar Mars.
Het is te hopen dat er geen voorrangskruisingen zijn in de ruimte.
–
Geestelijke gezondheid in gevaar door constante corona-angst.
Ook dat nog.
Was ik al bang voor griep, loslopende wielrenners,  muizen, inbrekers, vampiers…
–
Drukke plekken in Amsterdam en Rotterdam wacht een mondkapjesplicht.
Demonstranten slijpen reeds de messen.
–
Ik mis de boeren op het nieuws.
Op reces?
–
Verder niets als narigheid.
Dat is geen nieuws.
===