Er was eens een dame in Brabant
die wilde zo graag eens een knaagtand
zij zocht her en der
zag mooi en vulgair
en vond hem bij Jansen van Braakland.
–
Zij knaagde zich in, in een kraakpand.
greep doorlopend in hare draagmand
naar noten en botten
totdat ze tenslotte
naar’t hospitaal moest voor een maagband.
–
Toen weende zij luid in de Klaagkrant
“wat moet ik nou met deze plaagrand
ik zal me gedragen
ga stoppen met knagen
en koop me dan liever een haarband.”
===
Bijna.
Morgen ga ik weer bloggen.
De pols doet het heel aardig, het was geen zware kneuzing, en een paar vingertoppen schrijnen nog doordat ik mezelf opving. De straat is hard voor vrouwenhanden.
Alle ingekomen berichten ga ik niet meer afhandelen, dan zou ik een secretaresse moeten aannemen en zoveel geld heb ik niet.
Denk niet dat het desinteresse is, het is gewoon teveel.
Wat vanaf vanavond binnenrolt doet weer mee.
Tot morgenochtend, schattebouten.
==
Toch al wat kouwelijk en niezerig, nu ook gestruikeld.
Niet dat ik zwaar gehavend ben maar een lastige pols houdt me even stil. Het typt niet lekker.
Zo gaat dat soms, plotseling overkomt je zoiets.
Je begrijpt: ik ben ontzettend zielig en lijd liever in stilte.
Tot over een paar dagen.
==
Heel lang geleden las ik een boek over de Britse koninklijk familie.
Het gezin was afgetreden of afgezet en woonde vanaf dat moment in een eengezinswoning. In een doodgewone wijk.
Een intrigerend gegeven.
Ik weet niet of het een roman was of als satire bedoeld.
Door gezinsdrukte kreeg ik het niet uit en vergat het. Tot jaren later. Her en der vroeg ik het maar niemand kende het boek, ook in de bibliotheek niet.
Op Internet vind ik het niet, onder verschillende noemers geprobeerd.
Mijn vraag is:
Kent iemand dit boek of schrijver/ster, misschien een artikel over dit onderwerp?
===
Vanavond rond kwart voor zeven hoorde ik opeens een
merel
Misschien niet de eerste van het seizoen, wel voor mij.
Ik zag hem niet maar genoot zeer van hem.
===
Het zat me niet lekker.
Pijntje hier, pijntje daar, rillerig, er was iets onaangenaams in mijn lijf al vond de huisarts niets.
Ik besloot hemelwaarts te gaan, God wist alles en was de beroerdste niet.
Natuurlijk keek Petrus achterdochtig –daar heb je haar ook weer– maar toetste me toch naar Gods spreekkamer.
‘Bertjens, goedemiddag,’ klonk het hartelijk, ‘hoe is het met jou?’ Altijd even aardig, terwijl hij alles al weet.
‘Waardeloos meneer God, wilt U me alstublieft een beetje gezond leven aanleveren, een klein beetje maar?’
Hij bekeek me, las mijn leeftijd, brein, emoties, alle vorige jaren.
Kuchte.
En sprak voorzichtig:
‘Je wordt ouder Bertjens, dat weet je, nietwaar?’
‘Jawel…’
‘Accepteer het dan ook.’ Mismoedig keek ik hem aan, bedankte en vertrok.
Maar deed mijn best.
Nog steeds, alle beetjes helpen tenslotte.
Ooit.
Hoop ik.
===
Langzaam, uiterst langzaam open ik de deur, een piep smorend in een vlugge stop.
Onhoorbaar sluipend kijk en luister ik.
Niets te horen, niets te zien anders dan de gebruikelijke zaken.
Links voel ik de zijmuur, me vasthoudend vervolg ik de weg naar achteren, gespannen de stappen tellend, vier, vijf, zes, nog vier, dan een razendsnelle run, de volgende deur, tastend naar het sleutelgat, o god, en ja….
Halleluja.
Veilig aanbeland doe ik mijn ding en neem de weg terug, gehaast en gerustgesteld dat ik de tocht veilig volbracht.
En bakte de kroket die ik in de diepvries wist in de garage waarin ik ’s avonds eigenlijk niet naar toe durf omdat de buitenlamp stuk is.
Honger helpt.
===
Een lachwekkend vergelijk, de betekenissen liggen nogal ver uit elkaar.Van twee broertjes was de één ’n stille, bijna achterbakse jongen, de iets oudere een vrolijk en extravert kind.
Zoveel mogelijk waren ze samen, ook als ze meededen met buurtspelletjes. Daarbij raakte herhaaldelijk een kind gewond waarna het naar huis werd gebracht door het sociaalvoelende jongetje dat met wijdopen ogen verhaalde van een valpartij of struikelwerk.
Ouders keken twijfelend naar het stille broertje dat achteraan stond en niets zei.
Wist het zwijgende kind dat de vrolijkerd bij elk spel stiekem duwde, schopte, speelgoed vernielde, zelfs stal? Omdat hij niet tegen zijn verlies kon? Verteerd werd door jaloezie?
Begreep hij de manipulatie?
Misschien.
Het deed er niet toe, zijn bewondering voor grote broer was grenzeloos.
==
© Bertie Bertjens
BERTJENS 