Over synesthesie

In een vroegere weblog schreef ik over dit onderwerp dat ik tegenkwam in een roman. Het trof me. Wat me verbaast is dat ik nooit artikelen naderhand  hierover ben tegengekomen. Een onderwerp dat mooi zou passen in een bijlage van de grote kranten.

Boeiend is het in ieder geval.

Een voorbeeld is het zien van kleuren bij begrippen en getallen, het ruiken van opvallende geuren bij ontmoetingen. De titel van het boek weet ik niet meer maar dit  geeft een aardig beeld.
Ik vind het fascinerend.

Stel je de mogelijkheden voor, je leert rekenen met een regenboog voor ogen of koken in melodiën. Muziek smaakt naar zalm en onderwerpen zijn in kleuren. Overdreven natuurlijk, je fantasie slaat wel eens op hol.

Hoe dan ook, het is een bijzondere stoornis die niet veel voorkomt, bij maar ca 5% van de mensen.
Ik ken niemand die eraan lijdt,  weet ook niet hoe het te benoemen. Ziekte? Aandoening?
–

Het gaat vriezen en dan echt

Pas op, aanstaand weekend arriveert de vorst. Houd hem zoveel mogelijk buiten voor je tenen eraf vriezen.
Ik dacht terug aan het eerste jaar van ons trouwen.
–

Het werd winter en koud.  Door de simpele manier van verwarmen voelde het kouder aan dan we nu ervaren maar het was niet echt een probleem,  we hadden een kachel en elkaar.

Die kachel echter, een kolenhaard, stond in de huiskamer.

De rest van de woning was onverwarmd, alleen in de douchecel hing een elektrisch wandkacheltje.

In de slaapkamer was het stervenskoud, de lakens en kussens voelden aan als ijsplaten; in bed stappen stond gelijk aan een duik in de Poolzee en aan kruiken dachten we niet. We dachten eigenlijk nergens aan behalve aan ons tweetjes.
Alleen die koude slaapkamer viel tegen.
Het beste was om de ander het eerst te naar boven te laten gaan zodat je in een voorverwarmd bed kwam.

Zodoende hadden we iedere avond het voorrangprobleem:
‘Ga jij maar vast naar bed, ik kom zo.’
‘Nee hoor, ik wacht wel.’
En ritsen was geen optie.
–