Op vakantie!

–
Tot over ongeveer anderhalve week.

–

Antiracisme veroordeeld door Duitse nieuwslezeres

–
Linken delen doe ik zelden.
Deze mag  door.

http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20150807_01808607
–

Sail Assendelft

–
Waarschijnlijk heb ik er vaker over geblogd maar er kan nog wel een keertje bij. De situatie was te grappig om te vergeten.
–

Een van de zussen woonde in Assendelft,  bijna aan het eind.

Gezeten in haar tuin keken we uit op weiland met verderop een dijkje. Daarachter  loopt het Noordzeekanaal.

Plotseling voer een schip voorbij, BOVEN OP DE DIJK.  Hè?  Kort daarop alweer een. We sprongen op en riepen  …een groot schip in het gras,  zie je dat??
Zus zag onze verbazing en meldde dat ze naar Amsterdam voeren, naar Sail.
We waren vergeten dat het kanaal hoger lag dan het land.  Met de verrekijker zagen we dat de schepen niet in hun geheel te zien waren maar het onverwachtse verschijnen van masten, zeilen en tuigages was een aparte ervaring.

Dat maken we hier aan de Maas nooit mee.

Daarentegen zitten wìj hoog en droog en veilig wanneer het Noordzeekanaal straks midden in de Noordzee ligt.
Dat is een troost.
—
De fraaiste deelnemer →      —sailhond-
—

Maaltijdbox

–
Ook al een maaltijdbox geprobeerd?

Bij Appie is binnenkort de Allerhande Box te bestellen; naar verluidt gaat Jumbo ook meedoen, misschien is het al zo ver en wie weet bieden straks alle supermarkten iets dergelijks aan. Dit naar de formule van o.a. HelloFresh.

Het lijkt me reuze handig, alle ingrediënten voor drie maaltijden. Geef toe, hoe vaak staan we niet met de handen in het haar:
– wat zal ik vandaag weer op tafel zetten
– moet ik wéér naar de winkel, grrrr
– en ik heb geen tijd, zucht

 – gisteren ook al naar de vettent geweest
– dat gedoe ook altijd

Daar ben je nu mooi van af. Je neemt simpelweg twee maaltijdboxen per week en de zevende dag ga je ergens eten; of op bezoek; desnoods haal je extra chips in huis.

Geen gepieker en gezeul.
_

Zelf wacht ik nog even want ik denk verder.

Als ze tòch bezig zijn waarom dan niet een extraatje? Gezellige kok, mooie ober/knappebunny, entertainer met leuk praatje, vlotte band. En zo.
–

Stel je het gemak en de pret eens voor:

‘Wanneer gaan we eten?’

     ‘Straks, help even met dat vloerkleed.’

‘Waarom moet dat opgerold??’

      ‘Appie brengt een diner dansant.’

‘O ja? Is die  blote nek daar ook bij  nodig?’

      ‘Ik pas me aan schat, het personeel is vrij jong..’

–

Zeg nou zelf,  is toch het einde?

Even tussendoor

Een paar laatste reacties van mijn kant zijn niet doorgekomen. Of Windows 10 daar debet aan is weet ik niet.
Geduld….

Windows 10 geïnstalleerd.

–
Er zijn punten waar je op af kun dingen. Uiteraard, die zijn er bij alle nieuwe ontwerpen.
Daarover kun je  hier  lezen: http://computerworld.nl/software/87383-9-redenen-om-windows-10-te-negeren
Niet alle punten vind ik indrukwekkend. Misschien speelt smaak een rol, eerder denk  ik dat mijn digibetis meedoet, ik weet niet veel van electronica. Niets, eigenlijk.
Ergens las ik dat dit stuurprogramma een eindontwerp is van Microsoft en dat er hoogstens details veranderen. Ook dat het gratis blijft, of het waar is weet ik niet. Je leest zoveel.
–
—

Grote grazers

—
Ondanks hun schoonheid vind ik de grote grazers eng.  In m’n eentje zal ik nooit tussen ze door lopen  ondanks de wetenschap dat ze niets doen, bang dat ze de angst ruiken en me aanvallen.
Die Schotse Hooglanders, bakbeesten van ongeveer 500 kg, die zouden  je aan hun horens (spanwijdte bijna een meter!) kunnen spietsen, de lucht in gooien en dan nog boven op je gaan zitten en pletten. Dat besef alleen al maakt me bang.

Indertijd fietsten we er vaak langs, ik onder bescherming van echtgenoot; niet dat hij zo’n koe aan kon, de gedachte hielp.

Weerloze vrouw → woest beest → dappere man. Dat idee. Terwijl ze vreedzaam graasden,  pootje baadden of onder een boom lagen te luieren. Maar toch.

Niettemin zijn ze erg mooi om te zien; de kalveren met hun donzige poten en de grote stieren. Misschien blogde ik er vaker over, ze zijn ook zó indrukwekkend. En fotogeniek.
Eenmaal zagen we er een paar – mannetjes natuurlijk – die met elkaar in de clinch lagen, dat ging hard tegen hard!
We durfden niet af te wachten. Opgejaagd en geplet worden door een van hen is al erg, door twee stuks was zelfs man te gortig.
—
                                         

Wildcrossen

–
wildcrossers brabantse bossen

Ze verstoren de rust. Laten je schrikken. Zijn er de oorzaak van dat enkele mensen de bossen mijden. Dit maakt ze irritant, heel erg zelfs.
Ook wij zijn ze wel eens tegengekomen en ook wij keerden toen liever huiswaarts. De laatste jaren wandelden we er niet meer , ik weet dus niet uit eigen ervaring hoe de situatie nu is maar gezien de klachten lijkt het nog hetzelfde.
Toch zijn er mensen die het bagatelliseren; iemand vraagt zich zelfs af wat ze nu eigenlijk verkeerd doen?? (zie de reacties onder het artikel).  Zij weten waarschijnlijk niet hoe scheurende motoren op natuurliefhebbers overkomen.
—

Bossen zijn per saldo gebieden waar niet alleen  natuur te genieten valt maar bovenal: rust en stilte.

Dat lijkt niet overal begrepen te worden.

Enige jaren geleden waren we in de bossen bij Schoorl (of Camperduin, weet niet precies) waar we af en toe werden gepasseerd door ruiters. We hadden maar opzij te gaan want ‘de paarden zouden onrustig worden’, riep er een, je moet maar durven. Na een paar van deze ontmoetingen bleven we er weg. Vakantiepret…..

Even buiten de grens omgeving Groesbeek maakten we hetzelfde mee.Nu is daar heel veel bos voorradig zodat we ons afvroegen: kan er voor ruiters niet  -net als voor de crossclubs – een speciaal gedeelte worden afgezet?
—

Een bosliefhebber kan echt wel tegen een enkele paardrijder en ook een verdwaalde crosser jaagt hem niet weg maar herhaaldelijk je wandeling verstoord zien is genoeg om het bos de rug toe te keren.

Eeuwig zonde.
—

In de Staatsbossen van St. Anthonis zijn verharde fietspaden, links en recht zwerven de grote grazers.  We kwamen er nog geen wildcrossers en -ruiters tegen. Voor groepen en schoolklassen zijn voldoende plekken vrijgehouden, verderop zijn bos (en hei) een zaligheid voor liefhebbers.

Zo kan het ook.
—

Perseïden

Niet kunnen vinden, toen heb ik er zelf maar een paar aangebracht.
–

Nieuwe dingen

Eerste medicijn uit 3D-printer goedgekeurd
uit Seniorweb

Voor het eerst in de geschiedenis komt er een medicijn op de markt dat is gemaakt door een 3D-printer. De Amerikaanse toezichthouder FDA heeft de fabrikant van Spritam toestemming gegeven voor de productie. De pillen zijn voor mensen met epilepsie.
—

Dit vind ik fantastisch.

Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar nieuwe ontwerpen, uitvindingen, kortom, innovaties in met name techniek en elektronica bewonder ik zeer.

Ook in andere sectoren heb ik de neiging ze toe te juichen maar deze twee afdelingen vind ik nèt iets interessanter.

Als klein meisje keek ik al met ontzag naar de aanleg van nieuwe wegen, woonwijken, fabrieken, de Zaanstreek bood veel op dat gebied.
Voor een ukkie is alles nieuw dus zag ik de enorme caterpillars aan voor de grootste machines die  bestonden,  vrachtwagens die bijna verticaal een berg zand opreden waren gelijk aan steile-wand-races op kermissen, rioleringsbuizen waar je makkelijk in kon spelen beschouwde ik als een modern soort speelgoed.

De opmars van computers hoef ik niet nader uit te leggen, ook digibeten hebben  weet van de bijna eindeloze hoeveelheid toepassingen. Bij elk nieuwtje veerde ik op: ‘Straks kunnen we inpluggen in eigen hersenen…’  Niet dat ik daar op zit te wachten 😉

–

Die fascinatie ben ik grotendeels kwijt maar nog steeds vallen artikeltjes als bovenstaande me op. En die over de ruimte. En die over voedselmanipulatie.  En…en….

Er komt nooit een eind aan nieuwsgierigheid.
–

Vleermuizen filmen

–
Vanavond deed ik nog één poging maar nu is het afgelopen. Definitief.

Al ikweetniet hoeveel jaren probeer ik het, een kort filmpje te maken van deze snelle beestjes. Met zeer matig resultaat want er is weinig moois aan een schemerlucht waar af en toe een fladdertje te zien is. Dat zou net zo goed een vergrote vlieg kunnen zijn.
Het lukt gewoon niet.

Ik weet wel dat er heel mooie opnamen zijn van deskundige filmers die met wiskundige aanleg hun camera’s instelden en plaatsten. Maar dat is niet hetgeen ìk wil.

Vergelijk het met vakantiefoto’s; er bestaan prachtige beelden van elk denkbaar toeristisch onderwerp maar je wilt per se je eigen plaatje van de Eiffeltoren of een zonsondergang in Bakkum.

Zodoende had ik mijn zinnen gezet op een levendig clipje van eigen vleermuizen. Althans, één volkje huist in onze schuur, onder het broeiboord.
Een ander komt ergens bij de naaste buren vandaan en sommige jaren zien we nog een derde stam.

Figuranten genoeg dus, maar zodra ik met een camera verschijn gaan ze versnellen of nemen een andere vliegroute. Of wat dan ook.

Na vanavond nogmaals een uur te hebben gefilmd is mijn geduld op. En de accu leeg. Dan worden ze maar geen bee-enners.

Eigen schuld.
Maar laat ze niet komen zeuren voor een rolletje in Dracula!
–