Wildcrossen

–
wildcrossers brabantse bossen

Ze verstoren de rust. Laten je schrikken. Zijn er de oorzaak van dat enkele mensen de bossen mijden. Dit maakt ze irritant, heel erg zelfs.
Ook wij zijn ze wel eens tegengekomen en ook wij keerden toen liever huiswaarts. De laatste jaren wandelden we er niet meer , ik weet dus niet uit eigen ervaring hoe de situatie nu is maar gezien de klachten lijkt het nog hetzelfde.
Toch zijn er mensen die het bagatelliseren; iemand vraagt zich zelfs af wat ze nu eigenlijk verkeerd doen?? (zie de reacties onder het artikel).  Zij weten waarschijnlijk niet hoe scheurende motoren op natuurliefhebbers overkomen.
—

Bossen zijn per saldo gebieden waar niet alleen  natuur te genieten valt maar bovenal: rust en stilte.

Dat lijkt niet overal begrepen te worden.

Enige jaren geleden waren we in de bossen bij Schoorl (of Camperduin, weet niet precies) waar we af en toe werden gepasseerd door ruiters. We hadden maar opzij te gaan want ‘de paarden zouden onrustig worden’, riep er een, je moet maar durven. Na een paar van deze ontmoetingen bleven we er weg. Vakantiepret…..

Even buiten de grens omgeving Groesbeek maakten we hetzelfde mee.Nu is daar heel veel bos voorradig zodat we ons afvroegen: kan er voor ruiters niet  -net als voor de crossclubs – een speciaal gedeelte worden afgezet?
—

Een bosliefhebber kan echt wel tegen een enkele paardrijder en ook een verdwaalde crosser jaagt hem niet weg maar herhaaldelijk je wandeling verstoord zien is genoeg om het bos de rug toe te keren.

Eeuwig zonde.
—

In de Staatsbossen van St. Anthonis zijn verharde fietspaden, links en recht zwerven de grote grazers.  We kwamen er nog geen wildcrossers en -ruiters tegen. Voor groepen en schoolklassen zijn voldoende plekken vrijgehouden, verderop zijn bos (en hei) een zaligheid voor liefhebbers.

Zo kan het ook.
—