Op een zelfbedieningspartijtje trof ik eens een vrouw bij de flessen die haar glas elke keer boordevol schonk, ze nam steeds een paar slokjes voor ze naar haar stoel liep om morsen te voorkomen.
Ze zag me kijken en knipoogde: ‘doe ik altijd, heb ik telkens een slokje extra.’
Ik was overdonderd door haar lepe blik en herinner me dat ik dacht: wat raar.
Aan alcoholisme dacht ik niet, dat besefte ik pas later.
Het beeld van die vrouw met de knipoog is me altijd bijgebleven.
Waar een mens al niet aan denkt op de late avond.
=
BERTJENS 