De groeten!

‘Zullen we?’ ‘Moet dat?’ ‘Kom nou mee, ze vraagt altijd naar je.’
Traag trekt hij zijn sloffen uit.
Zij draagt de tas, de andere hand aan zijn arm.
Hij beide handen in zijn zakken, toonbeeld van weerzin.
‘Heb je wel alles uitgedraaid?’ ‘Ja man, drie keer gecontroleerd.’
‘En de kat nog buiten gezet?’  ‘Dat zag je toch zelf.’
Ze kijken rond, stoppen voor een woonwinkel.
‘Mooi hè, die grote bedden.’ ‘Hm. Staat het slaapkamerraam wel open?’
Geen antwoord.
‘Zeg vrouw, dat raam…’ ‘Dat weet je toch, dat doe ik elke dag.’ Zeur niet zo, zegt haar gezicht.
‘Kom nou, straks missen we de bus.’ ‘We hebben nog een kwartier.’
Hij zucht.
Zij zucht.
‘Ik ben benieuwd hoe het met moeder is, vorige keer leek ze ’n beetje in de war.’ ‘Dat zien we gauw genoeg en kunnen we weer naar huis.’
‘Nou zeg, wat ben je weer vriendelijk. Was dan thuisgebleven.’
De bus stopt, deuren gaan open.
‘Stap nou in, ze wachten, héla, wat ga je doen??”
‘Naar huis, de groeten aan je moeder.’
==

Notities

‘Hoewel we ver vooruit keken zei de toekomst ons niets. Wat we ook zagen, wat overbleef was ruis.’

Zei Wiesje.

Is dat een misdaad? Nee, dat valt achteraf wel mee, maar toch werd ze geruimd. (in verband met haar slechte staat.)

Ach ja, 2 stumperds bij elkaar.

Ze kunnen beter naar Afrika vertrekken.

Op pantoffels.
==

Hier snapt niemand iets van, ikzelf ook niet.
Het zijn de steekwoorden op een van de briefjes die overal liggen, deze lag op het nachtkastje.
Hiervan probeerde ik de losse flarden aan elkaar te breien maar wist er geen zinnig verhaal van te maken.
Wie was Wiesje?  Wat deed Afrika er toe? Waarom de pantoffels?

Het zullen vage nachtgedachten zijn geweest, deels van boeken en Internet, die met de mijne verweven raakten.
Het wachten is op een logje waarvan de lezers in slaap vallen.

Mocht dat nu al het geval zijn, laat het me weten, dan ga ik ze verkopen en aanprijzen als een probaat slaapmiddel.

Word ik slapende rijk.
==

Vetplantgezin

Twee of drie jaar geleden gekregen als miniplantje en nu? Een heel gezin.
Hoe doet ze dat toch?
In de verste verten geen partner gezien en het jongt maar aan.
Daar moeten mens en dier heel wat meer moeite voor doen. Uiterlijk bijwerken, gedrag aanpassen om een aanstaande te lokken, eventueel verliefd worden.
Of, en dat lukte soms ook, jezelf blijven en hopen op een gelijkgestemde.
Van planten hoor je daar nooit iets over.
Mensenlessen gaan aan ze voorbij of ze trekken er zich niets van aan.
Ooit leerden we iets van biologie.
Toegegeven, van die lessen ben ik veel vergeten.
==

Alle dieren tellen mee.

Zebra’s LHBTI QA+

Of ze de juiste kleuren hebben weet ik niet precies maar ze doen enorm hun best.

==

Zuid-weer

Het was vanmiddag een pretje om te lopen of te fietsen.
Een enkele wolk met een zachte g, de jas kon los.
In het zuiden wonen heeft voordelen, in ieder geval wat temperatuur betreft. Brabant is weliswaar geen Zuid-Limburg maar je bent al een heel eind op weg.
Morgen 16-18° C, in de zon waarschijnlijk warmer.

De trekganzen doen er niet aan mee. Twee weken geleden hoorde ik ze al spektakelen en zag ze V-vormig vertrekken.
Ze doen maar.
Ik blijf hier.
==

Liefde

Zo verliefd als ze waren.
De hemel doorlopend blauw, op een roze wolk.
Dit kon nooit meer stuk.
En toen …
—

Zo kwaadaardig als ze spraken.
Venijnig, wreed, zoekend naar gif.
Dit vergaven ze elkaar nooit.
En toen …
—

Zo eens als ze het zijn.
Woordenloos. Opnieuw beginnen.
Voor immer.
Op hun eigen wolk.

Verzwaringsdeken

Je leest er vaker over de laatste jaar maar wat is het voordeel voor de slaper?

Onder andere ontspanning.Lees het hier.
Voor de ijverigen: zelf maken kan ook.  Lees   HIER

Het doet me denken aan de ijskoude huizen in de jaren ’50.

Een paar van ons sliepen op een zoldertje, direct achter het plankenbeschot waar ’s winters de jachtsneeuw naar binnen waaide en een huilende wind het nog kouder deed lijken. Dakraampje rammelde en kierde, je kunt je de kou voorstellen, waarschijnlijk herkennen een paar ouderen dit.

Mijn moeder legde spreien over de dekens en als het heel hard vroor nog een stel grote winterjassen. Van die zware gevoerde.

Het lag heerlijk.
Net je neus erboven uit, de rest behaaglijk warm onder de dikke berg, door het gewicht bewoog je amper.

Het was net alsof je dieper in slaap was, hetgeen men toeschreef aan de invloed van kou, een milde vorm van winterslaap.
Maar misschien was het ook toen al het gewicht dat extra ontspanning bood.
==

 

 

Slaapkamervraag

Elke avond kijk ik onder bed voor ik ga slapen.  Ik vraag me af hoe ik zou reageren als er werkelijk iemand lag.
Terugveren in bed?
Gillen?
Schelden?
Staren?
Hallo zeggen?
Bibberen?
In zwijm vallen?
Daar moet ik toch eens over nadenken.
=

Opschepper

De verveelde dikke kat
die ons zo hautain bezat
en een saaiig leven leidde
sloom en lui de tijd verbeidde
de rooie met die strepen
heeft zojuist een plan bedacht.

— Straks verbrand ik al mijn schepen
ik ga op zwoele-vrouwenjacht
met mijn imposante moed
en bijna-Siamezenbloed
schaak ik, puur voor  dolle gein
een Perzerin
een Russisch blauwe
en een slanke Abessijn
man, wat zal ik van ze houe. —

Hij droomt alvast van voorplezier
bij’t wachten op de maan
want een rasecht kattendier
zal in het donker gaan.
==
© Bertie

Lest best

Vier roze en vier rode staan broederlijk of zusterlijk bij elkaar.
Ze beleven de laatste loodjes, reiken naar het raam, proberen het licht te vangen voor de resterende dagen en staan te pronken op hun enige been.
De ziel is al weggehaald, de ledematen in kleine stukjes ondergeschoffeld
Uit piëteit bood ik ze mijn liefste maatbeker.
Ik hoop dat ze het waarderen.
Met dahlia’s weet je zoiets nooit, voor hetzelfde geld mopperen ze nu tegen elkaar:
‘Had ze nou echt niets anders dan dat armzalige bakkie?’
Enfin, ik versta ze toch niet.
Wel jammer dat ze binnenkort dood zijn.
Ze halen de kamer zo mooi op.
==