Van kleins af aan…

Al heel jong zat ik in een miniruimte, wel veilig maar op de duur veel te krap.
Ik kon geen kant meer op.
Het duurde en duurde maar.
Ik schopte en duwde en tenslotte werd ik vrijgelaten.

Van opluchting snikte ik het uit,  prompt werd ik ingepakt.
Een hemd, trui met lange mouwen en dikke luiers werden mijn deel en daar draaide iemand nog een enorme omslagdoek omheen, wéér kon ik me nauwelijks bewegen.
Wat een start.
Nooit meer ben ik mijn claustrofobie  kwijtgeraakt.
==