bloggersverdriet

Verhaal is verdwenen
nam stiekem de benen
nu zit ik te wenen.
‘Waarom ging je henen
heb je een stenen
hart in je genen?
Dat kun je niet menen,
je trapt op mijn tenen!’

30 gedachten over “bloggersverdriet

  1. Dat is echt een rot gevoel. Ik schreef ooit een boeiend kerstverhaal, en het zit ook nog steeds in m’n hoofd. Het geschreven verhaal echter, kan ik nergens meer vinden. Toch hoop ik dat het ergens nog eens uitkomt.

    Geliked door 1 persoon

  2. Dat kun je niet menen
    In het afvoerputje verdwenen
    Maar niet getreurd
    Het is elke schrijver weleens gebeurd
    Dus nu recht op je tenen
    En niet meer wenen
    🙃

    Geliked door 1 persoon

  3. Als een verhaal zomaar is verdwenen snap ik wel dat jij moest wenen. Maar zoals het bekende spreekwoord zegt….je kunt toch nieuwe bakken? Nou dan, hup, jezelf bij de lurven pakken en aan de slag….

    Geliked door 1 persoon

  4. Ooit, lang geleden, verzon ik een werkelijk briljant plot voor een misdaadverhaal. Ik vergat het te noteren. En nu leef (of nou ja: leef) ik in het tragische besef van een voor altijd teloor gegaan meesterwerk. 😦 ( 🙂 )

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.