Onwillig brein.

Er zit een verhaal in mijn hoofd.
Dat is alles.
Geen gedachten aan andere zaken, het verhaal krijgt alle beschikbare ruimte.

Wat moet je daar nou mee.

Mijn hersens laten me niets weten over hoe en wat, is het een lang, kort, lief, saai, eng verhaal, geen greintje behulpzaamheid gaat er van ze uit zodat ik niet weet hoe het te schrijven.

Had ik maar een vaag idee van het onderwerp dan kon ik alvast speculeren op/over de inhoud.

Zal ik een algemeen begin maken? Dan krijg ik misschien een hint.

‘Er was eens..’   Ik stop en luister. Niets

‘Over mensen valt veel te vertellen..’ Geen sjoege.

‘De buurkat krulde in de luie stoel en…’ Stilte.

Ik geef het op.

En hoop op soepeler breintijden.
==