Het was een natte dag vandaag
met een herfstig windidee
ik kookte aardappels, een laag,
dan melk, en vette boter voor ons twee.
De zon die vroeg me voor een reis
‘zeg, ga je mee? ’t Is altijd prijs.’
Natuurlijk deed ik dat terstond
wie wil dat niet, de wereld rond
van oost naar west
en op het lest
de suidersee
om in te sakken.
Pas toen ik thuiskwam
dacht ik aan
de aardappelpuree.
Die stond ze bruin te bakken.
© Bertie
Ollekebolleke is een dichtvorm.
‘Man,’ vraagt een gelovige
vrouw aan haar dovige
brave gemaal,
‘wordt het geen tijd dat ik
werpe een aardse blik
op de moraal?’
–
‘Vrouw,’ antwoordt echtgenoot
-schrik kleurt zijn wangen rood-
‘hoor ik dat goed?
Al die moderniteit,
niets voor een christenmeid,
hou je bij’t broed!’
© Bertie
–
Als hij een mensensmaak bezat
en gevulde vliegen at
zou hij maar even
blijven zweven
viel hij van zijn draad en plat.
–
Dat dit vers nog bestaat wist ik niet.
Ooit heb ik het ergens geplaatst, weet niet meer waar en wanneer, en plotseling was het kwijt.
Het is uiterst simpel van ritme en rijm maar het schrijven ervan was zo gezellig dat ik er niets aan heb verbeterd. Dat zou mijn plezier achteraf tenietdoen .
—
Er was er eens een meisje
dat bekte zo brutaal
haar ouders en de juffen
die zeiden menigmaal
‘pas op je woorden kindje
je komt nog in de goot’
ze lachte dan ten antwoord
‘ook daar verkoopt men brood’
–
Zo werd ze achttien jaren
haar grofte groeide mee
het kon niet missen dat ze
haar voordeel er mee dee
de vrijers konden dokken
voor elke verwarmend uur
de Mammon was haar afgod
ze diende hem met vuur
–
‘Mijn poesie is mijn passie’
dat werd haar wervingsleus
verborg de muntenhonger
in woorden zeer scabreus
brutaal bouwde zij prijzen
de hoogste hoogten in
totdat ze heel erg oud was
toen had ze hare zin.
–
Ze kocht een lieflijk huisje
al in een stichtend hof
en jaagde alle oudjes
de bomen in, zo grof
was ze tot aan haar sterven.
En voor men haar begroef
toen dichtte men haar lippen
met een dubbele schroef.
—
© Bertie/Bertjens
Toen ik de keuken leerde kennen
met inbegrip van pot en pan
was het makkelijk te wennen
aan het smaakgebruik ervan.
Zaligheid te combineren
groenten vlees en verse sjuutjes
champignons met kaasfonduutjes
en de smaak te reguleren
tot een tongstrelend menuutje.
–
Nog steeds zal ik met graagte zoeken
in opwindend-zoete boeken
die getuigen van het eten
ondanks dokter’s beterweten.
–
Een jongetje uit Zuiderspangen
had zijn knuffel opgehangen
-Ik ben te groot, of jij te klein-
en werd, met onverwachts verlangen,
door zijn moeder opgevangen.
Een dode knuffel, dat doet pijn.
–
© Bertie
Om verder te kijken
zijn zicht te verrijken
groeid’hij per dag
draaide een slag
tot hij de buurt overzag
maar ach
hoe hij ook rekte
zijn bladeren strekte
het had weinig zin.
Een buur en een spin
een slome duivin.
Te min
en hij boog
zijn nieuwszucht vervloog.
Ernstig verdord
bruin en gekort
ineengestort.
Hij mort.
–
’t Is nacht, ’t is nacht,
’t is midden in de nacht;
het was vandaag een kleddernatte dag
een dag van wind en regen
en daar kan ik niet tegen
de kranten boden
ook al niet veel goeds
de kippen waren
onverwachts weer broeds
wat moet
ik
hier
mee aan?
Ik heb
voor
hen
geen haan.
© Bertie
Geen geuren, geen kleuren,
geen kantjes of randjes
aan shirt en beha
waarom ‘oh-la-la’?
Niet nodig, dat vond ze
ze hield niet van hondse
en snuivende hijgers
zij prefereerde dóór-tastende zwijgers.
–
Jammer voor haar,
niet één frutselaar
die wilde haar hand
ze bleef onderaan in ieders bestand
wie wil er dan ook
zo’n braverig spook.
Een keurige meid?
Een rampzaligheid.
–
