Het leven is geen lolletje
soms gaat het op een holletje
of staat het zomaar stil
gaat niet zoals je’t wil
het speelt een eigen rolletje.
–
Ik zag het graag als aardigheid
-toen was ik nog een jonge meid-
en dacht aan prins op paard
die mij gewon met vaart
en maakte mij een majesteit.
–
Paard zag het als een lolletje
en bracht me op een holletje
de prins die zei ‘ik wil’
verzaligd viel ik stil
en stapte in mijn rolletje.
==
versje
Beetje regen
Zo verleidelijk, de regen
het was werkelijk een zegen
alle bloemen en het groen
in de berm en het plantsoen
kwamen aarzelend weer recht
–zou het waar zijn, is het echt? —
–
Toch niet een der allerdunsten
toonde ik mijn huppelkunsten
door te swingen
en te springen
met wat hipjes en een hop
van de een naar d’andere drop.
Maar de boom, het gras en blom
bogen terug van recht naar krom.
===
Versje op leeftijd
Ik zie het niet meer zitten
en staan valt ook niet mee
het liefste blijf ik hangen
alleen voor de teevee
daarbij een vers kroketje
verspoeld in thee of port
dat houdt mijn brein genadig
versuft en ingekort.
–
Mijn man is weggelopen
hij vond me ‘niets meer an’
begreep niet dat de leeftijd
je parten spelen kan
‘en ik dan’ zei hij ijdel
‘ik ben nog fier van lijf
ik zeur niet over jaren
ik ben nog in bedrijf’
–
Toen zag ik hem vertrekken
zijn koffer lichtgewicht
de schoenen ruim bemeten
voor voet en teen met jicht
hij zwaaide met zijn stokkie
gelukkig wist hij niet
dat ik in stilte lachte om
zijn mannelijk failliet.
–
Toch vind ik het best jammer
want weet je wat het is
na zoveel samenjaren
voelt het als gemis
’t is hard om nog te scheiden
ik vrees dat het niet went
en maak me zorgen over
mijn tachtigjaren-vent.
==
© Bertie B.
Laatste trip
ruggespraak
Recht is krom.
O ja? Het kan ook andersom.
Rug heeft nog steeds een mini-bereik
niet genoeg voor salto’s mortale
die zou ik absoluut niet hale,
stel je voor
op bejaardengym,
en ik die in de gordijnen klim.
=
Storm en regen
het een doorlucht je hersens
het tweede spoelt je lijf
ga naar buiten, profiteer
je wordt drijf
ga rennen
op zijn minst een uurtje.
Doe het nu
ik waak en wacht
met een knus
en knappend vuurtje.
==
Ruzie
Tis avond en koud
ik verlang naar bed
waar jij ligt, vertwijfeld,
of ik nog bij je kom.
Ik wacht tot
ik denk
dat je slaapt
kruip zachtjes
onder het dekbed.
Je houdt je stil
beweegt je niet
zo liggen we
roerloos
en wachten
op een teken van een van ons.
==
©BertieB
kort regenrijm
Er was eens een wolk uit Ramieren
dat was bij de goden aan’t klieren
tot Pluvius huilde
en pruttelend pruilde
zijn tranen chagrijnig liet vieren.
==
Opschepper
De verveelde dikke kat
die ons zo hautain bezat
en een saaiig leven leidde
sloom en lui de tijd verbeidde
de rooie met die strepen
heeft zojuist een plan bedacht.
— Straks verbrand ik al mijn schepen
ik ga op zwoele-vrouwenjacht
met mijn imposante moed
en bijna-Siamezenbloed
schaak ik, puur voor dolle gein
een Perzerin
een Russisch blauwe
en een slanke Abessijn
man, wat zal ik van ze houe. —
Hij droomt alvast van voorplezier
bij’t wachten op de maan
want een rasecht kattendier
zal in het donker gaan.
==
© Bertie
Laat in de avond
Rijmen en dichten
zonder hemd op te lichten?
Of dichten en rijmen
als oud-ome Sijmen
die drie zijner nichten
vakkundig liet zwichten
voor beddegeheimen
door listig te slijmen
(‘Uw schone gezichten’).
De suffige wichten
lieten zich lijmen
en zouden bezwijmen
door Sijmens berichten
bezield als hij was door oudoomse plichten.
==
BERTJENS 