Utopia

Te vlug zappend kwam ik op Utopia. Nog vlugger ging ik er voorbij.
Een paar keer heb ik moeite gedaan de serie te volgen, zowel Utopia 1 als Utopia 2.
Dat hield ik niet lang vol.
Wat het is weet ik niet maar ik vond het programma zo deprimerend dat ik er zelf naargeestig van werd.
Ik heb niets tegen het format.
Is het de armoedige uitstraling? Ben ik te verwend met beroepsacteurs?
De sfeer van grauwheid? Of verbeeld ik me dat en keek ik op het verkeerde ogenblik? Van Big Brother herinner ik me dit niet maar die kwamen in een kant-en-klaar huis.
Met wat voor ogen moet je dit bekijken?
Niet met het idee van een echte utopie of komt dat nog? Het staat wel heel ver af van een idealistisch beeld.
Of ben ik simpelweg te oud om dit te kunnen waarderen?

13 gedachten over “Utopia

  1. Ik vind simpele normale mensen niet interessant genoeg om er uren lang naar te gaan zitten kijken. Net zo min als al die verleidingsprogramma’s. Als ik de opgeblazen types vol tattoo’s zie die menen dat een gebleekt gebit en een gevulde zwembroek voldoende reden voor een even opgedirkte en gebruinde dame moet zijn om meteen haar eigen partner in de steek te laten om daarna de vleselijke lust voor de camera te delen….dan word ik altijd wat misselijk. Want echt leuk verleiden is heel iets anders dan wat men ons bij die zenders vertoont. Ik ben er niet van.Dedain, vast! Maar ik hoor graag meer inhoud of zie verhaallijnen die perfect zijn uitgeschreven.

    Like

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.