Straks de wedstrijd Tottenham – Ajax

Een van de weinige situaties waarin ik nog een sigaretje zou willen roken.
Niet om de rook, het is de herinnering aan schoonfamilie.
Een stuk of drie broers (zelf ook voetballers) en meestal een paar vrienden, zaten klaar rond de grote tafel, kijkend naar de televisiehoek.
De eerste keer dat ik er ook bij zat zette ik de stoel tegen die van m’n vrijer aan. Hij reageerde slechts met en kort knikje, de rest zag me niet eens.
–
De wedstrijd begon, iets waar ik niet veel om gaf maar waarvan ik het belang begreep. Er werd meegeleefd, geroepen, meegeschopt, nou ja, wie kent die toestanden niet al was het maar van films.
Voor mij was het nieuw.
Geboeid keek en luisterde ik en vond het heel bijzonder.
Al die sloten koffie (bier werd toen nog niet gedronken, daar was een café voor) en overstromende asbakken. En de herrie. Het paste bij elkaar.
Of de uitslag gunstig was weet ik niet meer.
–
Met de jaren veranderde het kijkgedrag.
Kratje bier kwam erbij, sigaretten niet meer.
De spontaniteit verminderde ook.
Het zullen de leeftijden zijn geweest.
Maar jammer was het.
==

Nieskracht buiten alle proporties

Van hooikoorts had ik altijd weinig last.
Een niesje of vier dagelijks, soms een paar meer.
Een enkele keer traanogen.
De loopneus plaagt me mijn hele leven al, die tel ik niet.
Maar nu….
Ik weet niet eens of het echte hooikoorts is maar ik nies me versuft. Vanmorgen zo hard dat ik was omgevallen als er geen stoel naast me stond en de deur dichtwaaide.  Ik kon een molen draaiend houden.
De huisarts gebeld voor neusdruppels. De assisitente hoorde een aanval, vroeg het en en ander en zei dat ik beter op het spreekuuur kon komen.
Dat durf ik niet.
In deze toestand op straat te zijn is levensgewevaarlijk, ik zou kinderen en niet te grote honden met één niesbui onder een auto blazen en welke rechter zou geloven dat ik het niet met opzet deed?
Zie je wel, het gaat niet goed met me, ik draaf weer veel te ver door. De hersenholtes zijn waarschijnljk verstopt.
Hoe dan ook, nu heb ik geen druppels en geen doktersafspraak. Als het morgen niet betert bestel ik een taxi en stuur de nota naar het ziekenfonds want alleen voor niesbuien en een paar aangetaste hersenen komt de huisarts niet op bezoek.
Er ligt nog een citroen in de kelder. Als hij niet uitgedroogd is zal ik er een soort groc van maken.
Met honing en heet water erbij helpt het misschien.
Tot zolang behelp ik me met de grootverpakkingen tissues. Tempo en Kruidvat varen er  wel bij.
==

Feestdagen

Carnaval hebben we gehad, Pasen nu ook, koningsdag. Pinksteren volgt nog   voorafgegaan door Hemelvaart, daarna Bevrijdingsdag en dan zijn de feestdagen voorbij.
Nou ja, vader- en moederdag, kermisen, hier en daar een jubileum daargelaten. En die ik vergeten ben.
Tot Sinterklaas, Kerstmis en jaarwisseling.
Toen ik klein was hoorde men overal aan mee te doen. Niet wettilijk, wel uit gewoonte en zéker voor een kerk.
We feestten er wat af.
–
Als kinderen keken we er naar uit: lekker eten, ijsjes, limonade, fijne koek, kadootjes, opgewekt stemming.
Dat laatste was niet altijd zo zeker, de verveling sloeg toe op tweede kerstdag. Slecht paasweer was ook geen pretje. Voor de groten hoefde het allemaal niet behalve Pinksteren, dat duurde  drie dagen en eindigde met kermis in Jisp.
Maar onze moe was een aartsoptimist en we kwamen de tijd door zonder al te grote onvredes.
–
Langzamerhand werden we het beu. Veel mensen deden er niets of weinig meer aan. Voor de pastoor kwam je je bed niet uit, Kerstmis en Pasen werden meer en meer korte vakanties of tripjes.
Alleen voor kinderen verzon je nog wat tot ze stonden te trappelen om te gaan stappen na het dessert.
Het was een opluchting, vooral voor echtgenoot. Hij haatte het opzitten en verplicht thuisblijven en zijn riem een gaatje losser te moeten maken.
Hier is het rustig op het feestfront. Nog steeds zet ik (meestal) de kerstboom. Voor mijn eigen plezier. Afbreken pleziert me nog meer.
Wie op feestbezoek komt krijgt koffie met gebak, een biertje of iets anders. Eten doen we met een klein ploegje of in een restaurant.
De meeste bijzondere dagen gaan bijna geruisloos voorbij.
–
Rondkijken op  de kermis is gezellig, met een vriendin markten afstruinen is nog gezelliger, af en toe een muziekavondje, en meer van dat. Stukken beter dan gedwongen vieringen.
En een biertje of lekkere hap lust ik thuis ook wel.
Straks, bijvoorbeeld.
==

Alsnog een vers.

Een rups in het plaatsje Ameide
verzwikte zijn voet op de heide
geen nood, sprak het dier
het is slechts een spier
ik breng jullie tijdig de zijde.
–
Hij kocht een knot wol en hij breide
een sok voor de voet die nu lijdde
hij nam een kwartier
plus twee potjes bier
waarna hij weer zijde bereidde.
=
© Bertie/Bertjens

Advies van Zorg.nu

‘Goed aankleden, de juiste schoenen, let op alcohol, enzovoorts.’
Het lijkt wel een KNMI-weerbericht wanneer het vriest.  Het werd zelfs op de radio doorgegeven. Toch fijn, die raad voor halvezolige opvoeders.
Of de echte diehards het zich aantrekken valt niet te verwachten.
/pas-op-voor-onderkoeling-tijdens-koningsdag/

—

Koningsdag

Heeft iedereen al iets van oranje in huis? Vlaggetje, mandarijntje?
Nee? Ik ook niet.
Nooit aan mee gedaan behalve toen de kinderen klein waren en dan was het door de school ingegeven dus hoefde ik me er niet mee te bemoeien.
Zover als echtgenoot ging ik niet (‘bespottelijk gedoe, zielige verering, opvreters’) maar aanmoedigen deed ik het gedoe niet
Het defilé in Soestdijk zag ik ook nooit. Dat vond ik pas ècht een vertoning, mensen die daar  liepen om cadeaus of hulde te brengen. Dan had je iets meegemaakt, het leek op een bedevaart: ‘Zijn jullie al naar Soestdijk geweest?’
We hadden trouwens geen televisie.
–
Enfin, dat is geweest.
Beatrix gaf een modernere invulling aan koninginnedag, koning WA gaat er mee door. De plaatsen die dat moeten ontgelden daargelaten is het voor de rest van het land een aangename feestdag die gemeenstebesturen helemaal zelf mogen invullen. Mooi meegenomen.
Thuisblijvers kijken televisie om de dameskleding te bekijken, te analyseren en te bekritiseren. Of de meelopende familie neer te sabelen.
–
Maar ik ken er ook die kijken om oprecht te genieten van het voorbeeldige gezin met de vlotte neven, die altijd bereid zijn met het volk te praten en te selfiën. Net gewone mensen
Deze liefhebbers vergoeilijken alles, ook de kosten die een gemeente moet maken. ‘Het hof betaalt mee ,’ roepen ze dan, ‘en een president is net zo duur’.
Misschien is dat wel zo. Ik weet het niet.
In sprookjes geloven, ach, een goedaardige drug.
Dan kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om hun idolen af te kraken. Je neemt een kind ook zijn speelgoed niet af.
==

Alwéér die wolf

Er staat een man voor de deur als ik opendoe.
– Alstublieft mevrouw, mag ik hier schuilen tot morgenochtend?
Ik bekijk hem. Keurig uiterlijk ondanks de stromende regen.
Druppelende, toch nette jas.
Felle blik maar daar houd ik wel van. Sterker, het doet me hem meteen binnenlaten.
Opgelucht zet hij zich in de keuken, accepteert koffie, een broodje en met een verrast ‘ja graag’ ook een cognac.
Intussen droog ik zijn jas en steek een paar kaarsen aan.
Hij ziet het.
– Mevrouw, eh, ik ben niet op een avontuurtje uit …’
Ik glimlach hem toe. ‘Waarom niet? Voor één nachtje…’
Zijn ogen versluieren. Keurend bekijkt hij me.
– Misschien.
De avond vordert, het is sfeervol en de stemming is sexy. Ik gloei.
Tegen twaalven staat hij op.
-Eén plicht heb ik nog, dan kom ik terug. Houd het bed warm.
Node laat ik hem gaan.
En lig in bed, wacht en wacht en tenslotte is hij daar. Ik hoor hem poedelen onder de douche.
We lachen bij het weerzien.
–
De ochtend daarop vind ik in de badkamer bebloede kleren, haren, vuil.
Wat, frons ik, was die plicht van hem? Was hij een terrorist? Psychopaat? Lustmoordenaar?
Griezelend maar flink confronteer ik hem ermee.
Hij zucht.
– Het was een taai slachtoffer, ik kon hem niet opvreten zonder te knoeien.
Sorry. –
=

‘Rond de Noordzee’

Brugge (BE) – Cap Gris Nez (FR),
zo heette het eerste deel van een mooie vervolgserie.
Een VPRO-reisreportage,  een van mijn favoriete onderwerpen.
‘Rond de Noordzee’ is een trip van Arnout Hauben in gezelschap van een geluids- en een ccameraman.

Vanavond was deel 2, waarin ze  vanuit Calais naar Dover zeilden en van daar langs de Engelse  oostlust naar het noorden reisden, per spoor en lopend..
Onderweg veel informatie over oude tijden, oorlogen, invallen, verlaten fort en verdedigingseilanden die later als piratenzenders werden gebruikt, dat Engeland ooit vasteland was, boeiend.
En over gewone mensen van nu, die varen in boten van nu.
Alles verwoord met een prettige stem in mooi Nederlands, ’n beetje als Waes. Vlaams klinkt vaak zachter en aangenamer dan het Hollandse Nederlands.
Voor wie geïnteresseerd is,
deel 1 https://www.vpro.nl/programmas/rond-de-noordzee/kijk/afleveringen/aflevering-1.html

Foto

De nieuwe kopfoto is een oudje, ik krijg hem met alle filters niet helderder.
Maar het is duidelijk:  kauwen hadden hier hun verzamelplaats.

Blauwtje

Haar blik ontroerde hem.
Sprekend van sympathie, misschien ook gevoel?
Haar neusje en mond vochtig-roze en kusklaar.
Die ogen, peilloos in hun donkerte waar een glans doorschemerde van, ja, van wat? Wederzijds gevoel?
Hij hoopte het.
Overmand door liefde stak hij zijn armen uit.
Maar ze wou niet.