De druiven zijn zoet

In plaats van merels hebben deze keer  kauwen de overhand in de druivenklimop. Wat zijn die brutaal, geen wonder dat de kraaienfamilies een slechte naam hebben.  Ze stelen als raven.
Nu zie ik ook dat ze hun zoet-naam  overduidelijk verdienen; als verslaafden duiken ze het groen in, je zou zweren dat je ze hoorde smakken. Daarbij zijn ze slim, alert en snel. Terwijl ze als een prof-dievenbende  tekeer gaan houden ze  intussen deuren en ramen scherp in de gaten;  een zacht zuchtje mijnerzijds en ze zitten al op het volgende dak met achterlating van  aangevreten druiventrossen en rode vlekken op de stoep. Denk niet dat ze die laten liggen, na mijn verdwijning pikken ze de resten weer op en gaan verder met het zich ongans vreten.

Het is maar goed dat ze alles op hebben voor het fruit overrijp is en gaat gisten, ze zouden in dit tempo stomdronken worden.
Dan waren de druiven zuur.