–
De sneeuw deed er uren over om slechts een doorschijnend laagje aan te brengen.
Mensen wreven zich in de handen, door de ramen turend, wachtend op een wintersfeer. Sneeuwballengevecht bij maanlicht, ahhh…
Tegen schemertijd echter was de laag nog steeds te min; men berustte en sloot de luiken. Er waren tenslotte ook schaatswedstrijden op de televisie.
Buiten, waar het zo stil was dat de vlokken hoorbaar neerzoefden, verscheen een gedaante. Van straat tot straat liep hij, via het centrum naar alle richtingen en terug maar vond niemand om de weg te vragen. Hij zag er eigenaardig uit in zijn dikke bontjas, het gezicht diep verdoken in de capuchon.
De sneeuw deed er uren over om slechts een doorschijnend laagje aan te brengen.
Mensen wreven zich in de handen, door de ramen turend, wachtend op een wintersfeer. Sneeuwballengevecht bij maanlicht, ahhh…
Tegen schemertijd echter was de laag nog steeds te min; men berustte en sloot de luiken. Er waren tenslotte ook schaatswedstrijden op de televisie.
Buiten, waar het zo stil was dat de vlokken hoorbaar neerzoefden, verscheen een gedaante. Van straat tot straat liep hij, via het centrum naar alle richtingen en terug maar vond niemand om de weg te vragen. Hij zag er eigenaardig uit in zijn dikke bontjas, het gezicht diep verdoken in de capuchon.
Tenslotte bleef hij staan in het park. Ook daar was de stilte enorm, echo’s klonken bij het ademen.
Hij haalde een telefoon tevoorschijn, belde en gromde:
Hij haalde een telefoon tevoorschijn, belde en gromde:
‘Met Yeti, kan iemand me ophalen? Niets te beleven hier.’
–
En zo gebeurde het dat de mensen opschrikten van rare geluiden, de straat op stoven en een gedaante zagen touwklimmen naar een sneeuwkist met de aanduiding Himalaya-Express.
Ademloos keken ze toe en zwaaiden met zakdoeken. ‘Sfeervol, dat toestel,’ zei iemand.
Allemaal knikten ze.
–
–
En zo gebeurde het dat de mensen opschrikten van rare geluiden, de straat op stoven en een gedaante zagen touwklimmen naar een sneeuwkist met de aanduiding Himalaya-Express.
Ademloos keken ze toe en zwaaiden met zakdoeken. ‘Sfeervol, dat toestel,’ zei iemand.
Allemaal knikten ze.
–
Al een behoorlijke tijd wacht ik op de winter.
Waar moet dat naar toe als ook Meneer Yeti het al opgeeft.
Bezorgde groet,
LikeLike
Berust Rob, de lente komt er aan . Hoop ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik wil sneeuw
LikeGeliked door 1 persoon
Boek een pooltrip… 🙂
LikeLike
Goed idee
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ook hier werd er weinig wit, beetje gras en auto raam, maar daar was het ook mee gedaan. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn fiets bleef sneeuwvrij; die staat meestal in de schuur. 🙂
LikeLike
Wat een prachtig verhaaltje, Bertie.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. Passend bij deze winter.
LikeLike
Is ie vandaag toevallig niet teruggekomen, terwijl de sneeuw metershoog op je tuinpad lag? Echt geen winters einde aan dit mooie verhaal?
LikeGeliked door 2 people
Grapjas 🙂 Er lag hier vanmorgen alleen ’n beetje sneeuw op het groen en de auto’s.
Yeti blijft voortaan thuis.
LikeGeliked door 2 people
tsss….je moet de huid niet verkopen voordat de Yeti wortel geschoten heeft …of zoiets.
LikeGeliked door 2 people
Ach wat, hij verdwijnt als sneeuw onder het ijs en wat heb ik dan nog aan zijn vel?
LikeGeliked door 2 people
idd. passend bij deze winter, waarin wij zuiderlingen er maar bekaaid van af komen. De sneeuwkist staat klaar hier , maar de sneeuw laat het afweten helaas.
LikeGeliked door 1 persoon
Bekaaid, dat mag je wel stellen. Op het ogenblik is het zwaar zonnig, alleen de harde wind zorgt voor een beetje kou.
LikeLike