Over pils

Kinderen verzinnen vaak iets wat logisch lijkt.
Wij ook. Vroeger.
Van grote broer leerden we het woord ‘pils’  Een mooi woord, zei hij. En lekker.
Die toevoeging intrigeerde ons, we  dachten aan snoep of patat.
Tot we een glas echt bier zagen, goudgeel en schuimend.
Ik begreep het meteen: dit was gewoon een drank die er bekend uitzag maar netjes moest klinken.  Daarom werd er een willekeurige letter tussengezet. Voor hetzelfde geld had men het ‘plis’ genoemd of ‘pits’. Volgens mij.
Zo legde ik het mijn jongere broertje uit. Van de plaats Pilz wisten we niets noch van biersoorten.
Maar hij geloofde me niet, hij was toen al eigenwijs.
Terecht, bleek later. Hij wist intussen alles van pils.