Over tijd

–
Cliché: de tijd vliegt voorbij.
Het is nog waar ook.
Onbegrijpelijk;  ik heb geen baan, (als AOWster hoef ik me nergens te vertonen want ben automatisch ouderwets of achterlijk of beide),  geen gezin meer om te verzorgen, geen vlotte clubs, weinig familie (als jongste hoef je alleen nog uit te zwaaien), wat doe ik dan dat de tijd zo snel gaat?
Ik weet het niet.
Zó maak ik de zaterdagpuzzels, opeens is het woensdag marktdag,  donderdag,  vrijdag en zit ik opnieuw aan de zaterdagsudoku.
Toch ben ik niet dement (bij mijn weten), buren groeten normaal, kennissen komen gewoon op de koffie.Het is natuurlijk prettig dat ik me niet verveel.
Maar toch: waardoor gaat die tijd zo hard?
Krijg je bij het ouder worden een soort versnelling in tijdbeleving? Leeftijdsacceleratie?
Of wat?
–

Ach, die dromen…

–

Vannacht werd er een feest gehouden
helemaal voor mij alleen
met taart en ijsjes en de vetbaas
gaf me zijn frituur te leen
sjongejonge wat een slemp-
en orgiastisch zwelgfestijn
bijna schrok ik er van wakker
voorzag reeds hongerig chagrijn
maar de droom was me genadig
bood een flinke uitbuik-tijd
waarin ik keurig af kon wassen
en nagenoot van’t vreetjolijt.
–

Maan

–
 Van de maan is momenteel 75% zichtbaar.
We kunnen  vannacht dus niet helemáál romantisch zijn, voor driekwart maar. Of maanziek. Of weerwolf. Maandansen en maanzwijmelen is ook mogelijk maar de hoeveelheid hiervan valt lastig te meten.
Persoonlijk houd ik het op 100% slapen. Het maakt me niets uit;  een volle, lege of driekwartsmaan houdt me niet wakker en waarom zou hij ook?  Hij laat er geen straaltje minder om  mocht ik liggen draaien.
Maar ik moet toegeven dat ik stiekempies wel ’n beetje gecharmeerd ben van de maan. De herinnering aan een kermisavond toen vrijer en ik nog nèt niet de berm in fietsten dankzij maan’s extra licht is me dierbaar,  evenals de keer dat de boot waarop we zaten de juiste aanlegsteiger wist te vinden door middel van de heldere nacht. Spannend was dat. Een vorm van romantiek. Of van onbezonnenheid maar is dat niet juist superromantisch?
Melancholie.
Dat krijg je nou met die maangedachten

Oud strandversje

Zandkrant

Op zomerzand
in Ameland
lag een natte krant
nogal onthand.
Hij was nog net te lezen.
–
De zon bescheen
een ‘handgemeen
in Amstelveen
waarbij een been
gebroken lag te wezen’
–
Het nat verdampte.
‘Kogel schampte
sportschoen stampte
het been verkrampte’
Het nieuws was nu volledig.
–
Een kouwelijke jutter
– een werkeloze vutter
arm en almaar blutter-
ontstak met veel geschutter.
de krant. Die brandde vredig
==
© Bertie

Rustdag

–
Gasten + hond zijn uitgezwaaid, kussens en kleden en slaapkamer luchten in de wind, vaatwasser sopt en ik ga banken.

Familiebezoek is oergezellig, het levert fijne dagen, eterijtjes en ontspannende avonden.
Maar wat is het vurrukkulluk om naderhand weer ‘op je eige’  te zijn met een mooie herinnering erbij.
Aan het plaatje te zien (minstens 10 jaar oud) oefende ik daar al  vroeg in
–

Altijd verrassend nieuws

 

De Speld
–

Johan Cruijff

–
Hij is er niet meer.
Verdrietig voor zijn gezin, ontzettend jammer voor de fans.
Maar een opsteker voor de hemel; met zijn talenten kan hij een jaarlijkse supermatch organiseren,  bijvoorbeeld
de  Zielen van JC   –  de Engelen van JC,  om de Verlosserscup. Of Hemelbokaal.
Welk  team wint zal vooralsnog onzeker zijn en we zullen het nooit te weten komen maar erover fantaseren is ook niet slecht.
—
Denk niet dat ik met hem spot, ik achtte Johan hoog; zijn eigenaardige uitspraken
beschouwde ik als een staaltje sneldenken waar ik bewondering voor had.
Over sporttechniek en -tactiek kan ik niets zeggen, wel zag ik dat hij niet bang was.
Het verbaasde me dat hij niet vaker half dood geschopt werd, tenger manneke als hij was. Want laten we wel wezen, voetbal was en is een keihard en soms gemeen spel.
Het wachten is op een nieuwe JC, eventueel onder andere naam.
–

Waarschuwing

 

Het is volle maan. Pas op voor weerwolven, ze vreten je op waar je bij staat en protesteren helpt niet.
Houd daar rekening mee
Slaap lekker.
–

Sokken

–
Een van de meest opvallende modesnufjes was de teensok.  Mallotig, dat wel, toch heerlijk warm, alleen waren de meeste schoenen te krap bij het dragen ervan.
Met het opruimen van oude kleren kwam ik ze weer tegen,  ze pasten nog.
Je kunt je voorstellen dat het er idioot uitzag wanneer  je met je tenen wiebelde, een van de zussen hebben we na drie dagen met koud water moeten bijbrengen na de demonstratie. Misschien waren mijn tenen niet zo geschikt voor een show.
–
Het filmpje afspelen lukt niet maar de foto is ook duidelijk.

Brussel

–
Brussel is nu niet een vrolijke stad
Brussel is nu even lamgeslagen
Brussel is nu niet een olijke stad
Brussel en Brussel voelt onbehagen…