Kat en ik

De buurkat is er weer, liggend/hangend tegen de voordeur, zich koesterend in de zon, lui ogenknippend wanneer ik hem aanspreek.  Als kattenliefhebber versta ik  zijn ogentaal.
Lig je lekker?
– Zeker.
Niet te heet? Het is hier minstens dertig graden.
– Och…
Heb jij geen last van warmte?
– Soms,  maar het is zoveel werk me om te draaien.
Ik val stil, weet niets te antwoorden.
Even later zie ik hem omrollen, heen, terug, nu met zijn rug naar de zon.
En net als ik denk dat hij geniet van het gekroel en gedraai staat hij ineens op, rekt zich en loopt weg, nijdig loerend naar een wolk voor de zon.
‘Houdoe’ riep ik hem na maar hij kijkt niet naar me om.
Geeft niet, ik weet dat hij straks terugkomt, als ik naar binnen ga.
Dan gaat hij bij de koelkast zitten.
Daarin weet hij ham, kaas, en als het kon zou hij me gebieden:
‘Komt er nog wat van?’

voordeur1
=

24 gedachten over “Kat en ik

  1. In mijn straat woont een witte kat zonder oren. Hoe dat komt weet ik niet, maar het is geen gezicht. Toch lijkt het een vriendelijke kat, zoals hij (of zij) je aankijkt met de hemelsblauwe ogen. Maar van katten weet je nooit wat ze denken.

    Geliked door 1 persoon

  2. Zo zijn katten. Die van mij zoeken wel de koelte en schaduw op. Ze kunnen niet tegen de hitte deze dagen. Maar dat ankeren aan de koelkast, dat blijven ze altijd doen. De ene kat kan zo janken en doorgaan tot ik hem iets geef. Heerlijke beesten.

    Geliked door 1 persoon

  3. Katten zijn verstandige dieren, ze heersen over de mens en maken misbruik van ze.
    Warmte, kou het doet ze niks, maar een hapje daar gaan ze voor uit hun dak. Hans

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op Bertie Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.