Nuttige bezigheden

Prachtig weer vandaag. Ideaal om wat onkruid weg te halen bij en rondom de poort.
Hoewel, de bovenramen zouden eerder een schoonmaakbeurt verdienen, de koepel is bijna matglas.
Of toch maar met boek en telefoon onderuit hangen? Het is nu zomers, profiteer ervan.
Een eindje lopen is nog fijner, meteen een paar lekkere dingetjes halen.
Kom op, berispte ik mezelf, je bent de twijfelaarster toch niet?
Nee, besloot ik, dat nooit, ik ga NU beginnen.
Flink stond ik op van de stoel om eh, ja, iets te doen, maar wat?
Stofzuigen dan?
Ik huiverde.
Toen nam ik boek, tablet en telefoon en vleide me in de ligstoel in de zon.
Het werd een welbestede middag, lezen en slapen tegelijk. Multitasking.

==

Twijfelaarster

Ze aarzelde al toen ze in de wieg lag, rammelaar of popje?
Als peuter ging het door, driewieler of stepje, laarsje aan of laarsje uit.
De kordate juf wachtte er niet op, ze zette het kind resoluut aan een spelletje.
Op de basisschool viel niets te kiezen maar de leerstof bood hulp: met -dt of alleen een -t, moet die som zus of hoort het zo. Vriendin met Anna of toch maar met Jenny.
Als puber werd de twijfel heviger.
Elke morgen dacht ze: naar school of spijbelen, leraar Engels knapper dan de Franse,
is zoenen lekker of juist niet, broodje eten of Bossche bol.
Eindeloos redeneerde ze zonder passende besluiten te kunnen nemen, geen therapie, psycholoog, neuroloog, psychiater kon haar genezen, ook niet de aanpak van een strenge tante om over coaches maar te zwijgen.
Zo aarzelde ze voort tot ze oud was en ongehuwd op haar sterfbed lag waar de pastoor haar bijstond. Hij vroeg niets want kende haar, ze was in staat te twijfelen of ze naar de hel of de hemel zou reizen.
God was genadig en liet haar geen keus: rechtstreeks naar de hemel.
Maar hij ergerde zich wel een beetje toen hij zag dat ze zich doorlopend afvroeg: op welk wolkje zal ik gaan zitten.

==

Laptop bleef er nuchter onder.

Nou had ik het voor elkaar.
Altijd, echt ALTIJD zeg ik: aan de laptop niet eten en uitkijken met wijn, bier of iets sterkers want daar wordt je nonchalant van.
En nu deed ik het zelf.
Dacht ik onderhand oud en wijs genoeg te zijn, schonk ik een glas rood in en zette het achteloos naast de laptop op een wiebelig stapeltje boeken. Niet dat ik dronken was, ik moest nog beginnen, kennelijk werkte de alcohol al van te voren, wonderlijk.
Ik schrok me wezenloos maar zag dat de schade beperkt bleef, het toetsenbord staat op een schuin aflopende verhoging en de wijn was naast de boeken geplensd. Alleen de muis had natte voeten, de grote plas lag op het bureaublad.
Enkel een paar handdoeken zijn nat, ze liggen in een emmer water dronken te wezen, af en toe hoor ik ze lallen.
Voor mezelf heb ik een nieuw glas ingeschonken, het staat op de tafel naast me, voor alle zekerheid anderhalve meter van me af.
Nu maar hopen dat ik zelf niet omval.
==

Een ieniemienie straatliefde.

Er groeide een leeuwenbekje uit de stoep, vlak langs de trottoirband.
Alle mensen die langs liepen glimlachten naar haar en fietsers gaven een extra rinkeltje, zo lief vonden ze het.
Een week later verscheen een paardenbloem boven de grond, enkele centimeter verderop, fors en fier met een goudgele kroon.
Ze lonkten naar elkaar, speelden, ze wuifden met de wind mee of er juist tegenin, sloten zich zedig bij zonsondergang.
En opnieuw glimlachten alle voorbijgangers en rinkelden de fietsbellen, de wereld werd een beetje mooier.
Ze leefden niet lang, wel gelukkig.
==

Over tuinbloemen

De druivenklimop is gefatsoeneerd en de blauweregen bijgeknipt.
Oostindische kers opgebonden, woekerplantjes uitgerukt -hopelijk voorgoed-  en alle andere antieke bloemen bijgewerkt, dahlia en leverkruid en kattenstaart, scharnierbloem en ooievaarsbek, hosta en meer van dat.
Waarom houd ik ze, deze ouderwetse bloemen en planten?
Nostalgie?  Dat geloof ik niet, dan zou ik aan goudsbloemen denken.
Gemakzucht? Dat speelt mee, de meeste staan hier al jaren en ze staan daar goed.
Leeftijd? Misschien. Al houd ik niet van rododendron, margrieten, en duizendschoon omdat de laatste steevast vol zwarte luizen zaten.
Wat maakt het uit, elk jaar verschijnt ook in de tuinmode iets nieuws.
Bij een schoonzus zie ik prachtige mandevilles en een oleander, over een paar jaar planten de (achter-)kleinkinderen suikerriet of alleen nog supercactussen.
Misschien wel op ons graf.
==

Kinderdroom, maar….

Een superboom kweken.

Zo een die wortelt tot in de aardkern en aan de andere kant van de aarde uitgroeit tot een zelfde boom. Een soort Siamese tweelingboom. Daar staat hij in het water maar dat hindert niet, het is een oceaanbestendige.

En dat je dan intern een verbinding tot stand kon brengen.
Boomhut Nederland tot Boomhut Nw Zeeland: alles well?

Boomhut Nw. Zeeland antwoordt: yes yes, by you ook?
Een trappenstelsel inbouwen. Als aardas gebruiken…

Tot zover de ideeën die we als kind hadden.

–

Je zou denken dat de huidige techniek en elektronica het voor elkaar kon krijgen.  Aan beide zijden superbomen planten die met  vuurvaste wortels aaneengroeien, eventueel via een asbest leiding.
Onzin natuurlijk en ja ik weet dat je met de hele wereld kan bellen en die boom nergens voor nodig hebt maar stel je het eens voor.

Elon Musk zou de eerste zijn om er gebruik van te maken. Of de Chinezen.

SENSATIE!

Corona eindelijk op pagina 8 en het kabinet.. eh.. kabinet? Welk kabinet? O dat?
Dat kan de boom in.
==

Ogen, spiegels van de ziel?

Zegt men.
Da Vinci, geleerde mensenkenners, tot in de bijbel wordt dit verhaald. Je zou er iemands karakter in kunnen aflezen. Google het zinnetje en je komt om in de hits, van paranormale wijzen tot serieuze psychologen schermen met die kennis.
Die kunst wist ik me nooit eigen te maken, helaas want ik voelde me dikwijls belazerd. Achteraf.

Op de plaatjes zie je hondenogen en die van een model, ik zou wel eens willen weten wat daar in te lezen valt behalve aandachttrekkerij van de een en ijdelheid van de ander. Kan iemand me dat uitleggen?
Wanneer het in een groepje of op een verjaardag ter sprake komt hoor je prompt stelligheden als: dat had ik allang gezien – ik had haar meteen door – daar trapte ik niet in – enzovoorts. Wat ik dan zo typisch vind is is dat voornamelijk de negatieve kanten ‘herkend’ worden. Van die geijkte termen die iedereen beaamt.
Gemene smalle ogen, kleine varkensoogjes, geniepig loeren, zogenaamde onschuldige ogen maar ondertussen, domme koeienogen, onbetrouwbare oogopslag, lelijke zwarte ogen,  achterlijke staarogen.
Minder vaak zegt iemand iets in positieve trant, hoogstens als het over een populaire man of mooie vrouw gaat.
Dan knijpt men een oogje toe.
=

Vakantie

Het regende.
Lusteloos drentelde het gezin door de campingwinkel.
Pa, verveeld, deed hier en daar een greep. Met een paar extra biertjes kwam hij die laatste paar natte dagen ook wel door.
Tienerdochter slofte er verongelijkt achteraan. Vanavond zal ik toch wel naar die danceparty mogen? Toch al een verzopen week gehad.
Ma probeerde zich in te houden zij het met moeite. Zit hij weer in de drankenafdeling, van de week nog meer naar binnen gegoten dan er regen viel, en wat loopt zij nou weer te mokken? Lach toch eens, kind. Vanavond zal ik haar een half glaasje wijn laten proeven. Als afscheid.
Maandag scheen de zon.

==

Vlieg, dwarskop.

Gisteravond ging een vreemd beest rond in de keuken, een soort vlieg en hij was knap chagrijnig. Ging overal op zitten waar het niet mocht.
Ik wapperde tot hij verdween naar de serre, me nijdig aankijkend.
Later zag ik hem lopen op de onderrail van de schuifdeur. Ik wapperde weer, hij bleef, ik waarschuwde dat hij zou worden geplet.
Pesterig stond hij stil, ook toen ik de deur langzaam naar hem toe bewoog.
De eigenwijze.
‘Dan moet je het zelf weten’ en resoluut schoof ik door, verwachtend dat hij op het nippertje zou weggaan. Maar nee….
Vanmorgen ging de deur weer open en daar kwam hij onder vandaan, draaide een rondje en verdween. Verbluft zwaaide ik hem na.
Hoe het kan snap ik nog steeds niet, hij zat precies in het midden en had plat moeten zijn.
==

Zon

Foto is zodanig dat ik niet herkenbaar ben dus het kan.

Ergens rondom 2010.
Een weekje Cadzand-bad met schoonzussen.
Mooie vakantiewoning met alles drop en dran, strand aan de overkant van de straat, eigen vervoer, wat wilden we nog meer.
Nou, een zonnetje af en toe. Niet om bruin te bakken – die leeftijd waren we voorbij- maar de zon maakt alles zoveel aantrekkelijker, eten en drinken op terrassen is minstens drie keer zo gezellig.
We maakten er wat van,  allerlei tochtjes, van taart eten in België tot wafels elders en van shoppen tot rommelmarkt bezoeken.
En toen verscheen hij eindelijk, laat op de dag.
Daar maakte ik meteen gebruik van.
Wat was dat lekker warm en die extra steun voelde goed, nou ja, leve de emmers. Alleen jammer van de sokken, ik had graag gekleurde voeten gehad maar je kunt niet alles hebben.
Vakantie geslaagd.
==