Bij de nieuwtjes: hertogin Kate droeg rode blazer bij voetbalwedstrijd. Onmiddellijk loopt het storm bij Zara…
Iets dergelijks las ik ook over de zonnebril van een van de oranjeprinsessen.
Wat is dat toch, dat mensen meteen de kleren willen hebben die ze een lid van het koningshuis zien dragen.
Vereenzelvigen ze zich met de betreffende prinses/prins?
Denken ze er zelf ook een koninklijke uitstraling mee te krijgen?
Dat ze ‘erbij horen’? En wáárbij dan?
Of voelen ze zich fijn, het idee dat ze net zo goed zijn als iemand van adel? Dat ze deftig zijn?
Waarom dan ook, het is mij een raadsel.
Dit is grappig bij kleine kinderen, kleutermeisjes die een prinsessenjurk willen en er mee naar school gaan op hun verjaardag.
Maar grote mensen?
Heb ik iets gemist?
=
Maand: juni 2021
Science Fiction
Bijvoorbeeld over het gegeven dat ons leven er anders had uitgezien wanneer er afwijkende besluiten waren genomen, of wanneer iemand zelfs maar een ander gebaar had gemaakt. Ergens. Ooit.

Het idee dat er gelijktijdige werelden bestaan, misschien vlakbij ons, vind ik een prachtig verzinsel dat me zeer aanspreekt.
==
Exit Oranje
kortom, saamhorigheid teweeg bracht…
==
Weg
Kwaad was ik, witheet en beledigd tot op het bot.
Ik mocht niets meer zeggen maar dat hoefde ook niet. Razend sjeesde ik naar boven en pakte een tas in met kleren en spulletjes, griste mijn laatste guldens bij elkaar en stampte de trap af.
De fiets op.
Weg. Definitief.
Her en der sloeg ik een paar zijwegen in. De verkeerde, ik zou naar de pont moeten richting stad of naar het station voor de trein. Maar beiden kostten geld en dat had ik niet genoeg. Misschien het politiebureau? Zij wisten vast wel gratis slaapplaatsen. Toch maar niet, ze zouden me naar huis brengen. Ze kunnen barsten.
Weer een andere weg, het werd vervelend, koeien, koeien, maïs, als ik nou es daarin ging liggen voor het donker werd? Niemand die me ziet in dit gat.
Daar was het volgende dorp waar een paar klasgenoten woonden, ik keerde om. Terug naar een ander landweggetje.
Uiteindelijk stapte ik af en liep de berm in, sprong over een greppel met fiets en al en wurmde me tussen hoge maïsstengels.
Wat nu. Ik wist het niet, huiverig voor ongedierte durfde ik niet te zitten of liggen.
Hongerig, kwaad, moe en bang. Straks zou het donker worden of een boer zou zijn veld controleren en me wegjagen of aanranden en o god, afschuwelijke taferelen schoten door mijn hoofd. En het licht op de fiets was kapot.
In arren moede en schemer ging ik terug.
Buiten zag ik door het achterraam dat er een voetbalwedstrijd op tv was, de spelers zagen er aangeslagen uit.
Net goed.
Stilletjes sloop ik de trap op.
==
De voetbalwedstrijd is verzonnen. ☻
Zoveel keren dat het echte leven begon
Grote School.
Brugklas.
Eerste baan.
Trouwen.
Eerste kind.
Huis kopen.
Pensioenvrijheid
Je groeide mee met je leeftijd, hernieuwde je dromen en bleef maar geloven in aanstormend geluk wat je nog beleefde ook al was het maar van korte duur.
Nu heb ik er nog één en dat is de belangrijkste: dat nare en pijnlijke ziekten ons bespaard blijven.
Ik kan me voorstellen dat mensen hier voor bidden.
====
Over foto’s
Momenteel kan ik even niet fotograferen. Te ingewikkeld om hoe-en-wat uit te leggen maar ik kan wel vertellen dat het heel jammer is.
Want wat gebeurt er?
Alle bloemen, planten, buurkatten, lichtinvallen, superspinnenwebben, wolken, waaiende bomen, vijverranden, waterbeestjes en de rest, ze doen ontzettend hun best als model. Overdreven gezegd, ze zwelgen in schoonheid.
Het is er de tijd voor. Tussen bloei en verwelken.
Alsof ze roepen: kijk mij es mooi zijn. Pak je camera.
Ze weten vast niet meer dat ik er niet de beste mee ben maar toch, de uitdagende bloei van alles had ik graag willen laten zien.
Gelukkig zijn er oude plaatjes. Niet helemaal hetzelfde, wel zomers.
=
Mijn nieuws vandaag
Waarom oh waarom ging ik er ooit weg. Snik…
Behalve dat irritante huis op de prairie.
Hè? Wat? Ik ga voor bruin hoor.
Is toch ook veel hygiënischer.
Alle kinderen twee maanden zakgeld inleveren.
==
Sportspanning
De EK-koorts stijgt.
Je kunt al hoopvol negativisme lezen en horen:
– dit was een makkie, de volgende ronde komen ze niet door
– ze krijgen natuurlijk de grote voetballanden
– zul je zien, misschien één wedstrijdje winst….
en meer.
Mijn man was er ook zo een, bij voorbaat nergens op rekenen dan viel het resultaat mee. Zei hij. Zich groot houden voor het geval het tegenviel. Zogenaamd realistisch inzicht vertonen.
Terwijl je de verwachting van zijn gezicht kon aflezen.
Zus en een paar andere vrouwen herkenden het, toch maakten we er zelden grappen over.
We accepteerden het kind in de man.
==
Koud ontwaken.
Het weekend liep een dag uit. Kan gebeuren.
Maar toen…
…had ik vanmorgen een ‘rug’.
Waarschijnlijk hoef ik niet uit te leggen, dat opstaan al lastig was en aankleden en de rest almaar vervelender werd en pijnlijk bovendien.
In de loop van de middag ging het iets beter en nu nog beterder.
Het zal eigen schuld zijn geweest. Door de blijvende warmte in de slaapkamer stond het ventilatortje aan, te dicht bij bed, deken weggegleden. Zoiets.
Enfin, morgen zal ik het wel kwijt zijn.
De reactievelden blijven vanavond nog gesloten, eerst alles lezen en bekijken. Daar lijdt een rug niets mee.
Doegdoeg.
==

Straks visite die tot morgen blijft.
==