Straks heb ik alleen nog maar een zus.
Deze gedachte kwam telkens bovendrijven vanaf het moment dat de rituelen na vaders dood een aanvang namen.
Bij het schrijven van uitnodigingen, de keuze van een kist, bespreken van kerk en kerkhof.
Mijn zus. Het verdriet spitste zich toe op dat besef, meer dan op het overlijden van papa.
In de kerk probeerde ik haar te visualiseren.
Het lukte niet, corona hield ons zelfs in schijn gescheiden.
We deden het met de telefoon. Zij in Canada, ik hier.
Lopend achter de pastoor naar papa’s graf werd de gedachte bijna een obsessie: straks …
…godver, waarom moest het nou zo.
We waren er. Er werd gebeden en gepreveld, de kist zakte.
Een schep zand.
Een nieuwe gedachte. Nu heb ik alleen nog maar een zus.
==
ps
Stukje uit een lang verhaal. Niet autobio.
==
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
BERTJENS 
Een verhaal dat nu door veel mensen zo ervaren wordt. Als een familielid ver weg woont valt tijdens moeilijke momenten de afstand zwaarder en vooral in coronatijd, als er veel niet mag en kan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat was de insteek.
LikeGeliked door 1 persoon
Ga je dat lange verhaal hier publiceren? Ik zou het graag lezen. Je schrijft prachtig.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Peter.
Lange verhalen plaats ik niet meer, misschien als download.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar moet je eigenlijk niet aan denken hè als enige overblijven.
LikeGeliked door 1 persoon
Toch is dat de normale weg. Er is altijd iemand de laatste.
LikeLike
klopt pa was 90 en de laatste van al de ooms en tantes
LikeGeliked door 1 persoon
Behoorlijk oud geworden!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja mooie leeftijd daar kan je vrede mee hebben 🙂
LikeLike
Je schrijft daar prachtig erover. Niet aandenken dat je enige zus over gebleven is. Moeilijk voor jou Bertie. Ik begrijpt het.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is niet echt hoor maar zal nu vaker voorkomen.
LikeLike
Zo triest. En zeggen dat het realiteit is voor meerderen onder ons.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is het toch, het idee sprak me aan voor een verhaal.
LikeLike
Het is echt wel iets dat aanspreekt.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geschreven en pakkend.
LikeGeliked door 1 persoon
Merci, het onderwerp ligt voor de hand.
LikeGeliked door 1 persoon
Aangezien het je niet echt is overkomen, kan ik het nu gerust bestempelen als een mooi stukje proza.
Zelf lig ik zelden of nooit wakker van dergelijke prakkizaties. Ik ben thuis de oudste, dus ik ga er maar van uit, dat ik volgens planning de eerste ben die afzwaait.
LikeGeliked door 2 people
Zo verwachten we het allemaal. Vaak lukt het ook, ongeveer.
LikeGeliked door 1 persoon
We wachten het maar af, net als we dat met het weer ook doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk heeft ons leven een waardeloos verloop, je verliest geliefden die nooit terug komen.
Dan zegt men opeens tegen je, nu ben je wees. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Dat maakt het leven juist zo ingewikkeld of moeilijk, Hans.
LikeLike
Je komt en gaat alleen op deze wereld.
Niemand heeft het voor het zeggen.
Alleen is het voor de achterblijvers nu nog moeilijker.
Meestal dan.
LikeGeliked door 1 persoon
Je moet maar afwachten, meer is er niet.
LikeLike
Dank voor je PS, dat maakt het reageren een stuk makkelijker 🙂 Mooie tekst!
LikeGeliked door 1 persoon
Er wordt te vaak aangenomen dat ik uit eigen ervaring schrijf, maar het meeste is verzonnen.
LikeGeliked door 1 persoon
De afgelopen maanden en werken zaten vol van deze mixed emotions. Toen oudere broer overleed besefte ik me dat ik ineens de oudste van de nog bestaande familie was geworden. Niet dat ik me nu meteen oud voel hoor, maar toch. De rest is toch van de nieuwe generatie of zo. Het kwam ineens bij me binnen. Gelukkig leeft schoonmama nog, dus dat geeft een beetje hoop….En die is op haar leeftijd nog aardig bij de pinken….
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste is best belangrijk!
LikeLike
Alleen nog maar een zus… Daarin zit iets droevigs besloten. Ik vraag me af of het ook geformuleerd kan worden als een geschenk?
LikeGeliked door 1 persoon
Dat ligt aan de insteek van een verhaal. Hier ging het om eenzaamheid, verergerd door een begrafenis in coronatijd.
LikeLike
Gedwongen afstand met iemand waar je van houdt is altijd moeilijk te behappen, zeker in deze tijd.
LikeGeliked door 1 persoon
Juist bij een sterfgeval in de familie valt het op.
LikeLike