Maand: april 2021

Thuisnatuur


Pioenstruikjes groeien weer aan en worden groen.
Vijvertje opgeschoond, overtollig groeisel weggeknipt, plaats gemaakt voor nieuw spul.
De lila regen bloeit bijna. Vaste planten vormen setjes en triootjes, geen steen, muur of zand houdt ze tegen.
Ondergronds borrelt en worstelt van alles,  sprietjes zijn al boven.
Plantenbak loopt vol
Druif-roos-hosta-enzovoorts enzoverder.
Merel kijkt toe.
–
Zelf kom ik niet meer tot bloei.
Zou ook te vermoeiend worden, al dat opgroeien elk jaar, te worden beregend,  bijen in je haar.
Van de andere kant lijkt het me wel aardig dit samen je partner te doen. Je uitrekken naar het licht, hoofd, armen, lijf, de ander helpen.
De zon groeten:  hallo, we zijn er weer . ☼
===

Boek Hanna Bervoets

Het verhaal is niet eng in de zin van griezelarij als moorden, spoken, gezinsvreselijkheden enzovoorts, ik kon het dus veilig in bed lezen.
Niettemin nam ik het na één avond weer mee naar een neutralere omgeving als keuken of luie stoel waar ik niet gauw in slaap zou vallen, deze sfeer wilde ik niet meenemen  in eventuele dromen.
‘Alles wat er was‘  beschrijft een groepje van acht mensen dat toevallig in een lege school aanwezig is wanneer de aarde op slot gaat.  Men moet zich zien te behelpen om in leven te blijven.
Je begrijpt meteen de beklemming,  ziet de situatie groeien, verwacht voorop enkele van de gebeurtenissen.
Het gegeven is niet nieuw, ik las het in diverse vormen.  Toch greep het me aan.
Door de invulling van plaats en personen vond ik dit een goed boek. Ook wat schrijfstijl betreft.
Maar het blijft natuurlijk een kwestie van smaak.
–
Al eerder viel dit boek  me op,  door de toevoeging scholieren of boekenleeslijst  dacht ik echter niet aan een volwassenenroman.
Twijfelend gereserveerd, en geen spijt gehad.
Wel denk ik dat je een ervaren lezer moet zijn.|
–
Op google kun je verschillende reviews van scholieren vinden.
  HIER een beknopte samenvatting van het verhaal
==

♪Zo heerlijk rustig…♫

Vanmiddag reden we verderop, voor een winkel die we hier niet hebben.
Benieuwd naar de te verwachten markt- en terrasdrukte  stonden we te kijken van de rust. Grotere plaats, moderner ook, marktdag, je verwacht meer mensen dan zou mogen.
Maar nee, het ging er gezellig aan toe, bezoekers hielden zich over het algemeen keurig aan de regels, ook voor de viskramen en op de terrassen was het aangenaam kalm.
Blijkbaar worden we zo beïnvloed door de pers dat je in elke grote gemeente verwacht veel narigheden tegen te komen, op zijn minst een mini-relletje of protestoptocht terwijl de meeste mensen zich gedeisd houden.
Alleen in het klein zien we hier en daar een paar dwarsen, in de supermarkten en winkels. Veelal uit gemakzucht of onverschilligheid, een uitzonderlijke keer met opzet.
Die negeren we.
We lopen er omheen.
We zijn dorpelingen.
==

Cadeaubonnen


Er ligt een cadeaukaart van de HEMA.
Ook een bakkerscadeaukaart.
Ergens viste ik een vermiste boekenbon op.
Sjonge, wat een luxe dit in voorraad te hebben zonder ze direct te hoeven besteden.
Daar moest je in de gezinsjaren om komen, we stonden al bij de winkel voor de postbode de straat uit was.
Nu is het een aardig achter-de-handje. Het komt goed uit dat ik graag iets lekkers eet en een boek lees, de kaartjes zullen tijdig ingewisseld worden. Denk aan HEMA tompoezen of een taartje van de bakker of allebei,  gelardeerd met hoofdstukken uit een vers boek en als extra een glas chardonnay om de gulle giften te vieren. Die koop ik zonder bon, je kunt niet alles hebben.
Wat het mooist is? Dit is niet verzonnen.
Nu heb ik iets lichtzinnigs om over na te denken, wel zo prettig na het doorspitten van deprimerende krantenartikelen.
Navalny – fieldtests – OMT – Rutte c.s. – ic – Myanmar –  genocide Armenië – en meer. Je wilt het allemaal lezen maar een taartje als sluitpost maakt het beter verteerbaar.
Dan maar egoïstisch, ik kan het kabinet toch niet redden, laat staan de rest van de wereld.
==

Had ik me daar een mooi onderwerp in het hoofd, raak ik het kwijt. Ergens , ik weet niet waar.
Het komt, denk ik,  door de vele ideeën die je tegelijk wilt onthouden en waarvan er altijd een of meer verdwijnen.

Het kabinet was er een van en Rutte en de versoepelingen en ministerdingen.
De knappe koppen van Twee voor Twaalf.
Een artikel uit Historiek.
Het laatste deel van Red Light.
De selfie die ik wil maken waar ik niks aan heb omdat niemand hem mag zien.
Boek ‘Alles wat er was’ van Hanna Bervoets, mooi maar gruwelijk of andersom.
De rest ben ik kwijt, was natuurlijk teveel, we hebben niet allemaal Einsteinbreinen.
Misschien vind ik later wat terug.
Dat zien we morgen dan wel weer.
==

Kort stukje over fobiën

Je kunt ze beter niet allemaal kennen.
Voor je het weet ga je ze herkennen.
Toen ik de  lijst voor het eerst zag verbeeldde ik me de meeste ervan te hebben of minstens de helft.
Vergelijk het met een medicijnenbijsluiter. Lees en krijg alle bijwerkingen, je wilt niet weten hoe lastig dat is.
De fobieën waaraan ik lijd (groot woord) ga ik hier natuurlijk niet uit de doeken doen, met een rits oudere broers en zussen leer je dat snel af.
Op één fobietje na dat geen geheim is.
–
Een komische angst leek die van een broertje dat in een vroeg tienerjaar last had van douchevrees,  tegelijkertijd van wastafel- en keukenkraanvreees:  hij weigerde zich te wassen. Hij zwom liever, bij voorkeur in de Maas. Nou ja, ieder zijn meug. Wie weet was hij door een akelig kraanbeest lastig gevallen, weten wij veel.
Bekend zijn fobieën die in onze gebieden niet te verklaren zijn en worden aangeduid als oer-angst, refererend aan een oergeheugen.
Denk aan krokodillen, reuzenslangen, grote leguanen, geheimzinnige moerassen om een paar voorbeelden te noemen. Daar heb ik een andere mening over maar ben geen deskundige en ze vragen me nooit wat.
–
Je vraagt je wel eens af: hoe komt iemand aan een fobie.
Tja, dat is voer voor psyche-wroeters. Nogal wat mensen voelen zich ter zake kundig en leggen het haarfijn uit.
Betere vraag is: hoe komt iemand er van af.
Dat schijnt moeilijker te zijn.
Een huisarts zal verwijzen naar de juiste hulpverlener  en er het beste van hopen. Hij/zij weet ook niet wat er tegen helpt.
Ook niet tegen die ene van mij.
==

Lente is…


…een oude pioen die uitkomt, nu ongeveer dertig cm hoog.
Die heb ik alvast uit de grond gekeken.
Niet te geloven, een struik van minstens tien jaar oud waar nog elke zomer  een paar bloemen aankomen.
Je zou plant willen worden om op hoge leeftijd zo uitbundig aan het bloeien te slaan.
De kinderen die hij(zij?) hier en daar heeft uitgezet doen het ook goed, ze zijn nog  steeds groot en dat niet alleen, er komen weer jonkies bij, ik zag een paar rode punten opkomen. Veel meters verderop.
Ik hoop maar dat ze de dahlia’s niet in de weg staan.
Dat zijn eigenwijze oudjes die laten blijken dat ze de meeste rechten hebben, geen blaadje minder!
En denken dat ze de mooiste zijn met hun pronkerige koppen die overal bovenuit steken. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen ze eruit te gooien.
Ja, tuinieren kan een bedenkelijke zaak zijn voor een amateur.
Je ziet het niet natuurlijk meer.
==

Voorjaarszon

Op de heenweg naar de bibliotheek was het bewolkt en kil, ik trok de rits van mijn jack hoog op.
Nadat ik mijn boeken had verzameld sloeg ik de kraag weer op en stapte naar buiten. Verrast bleef ik staan in de zon die onverwachts was doorgebroken. In een half uurtje was het bijna zomers geworden.
Fantastisch, de rits kon weer los, ik wandelde met plezier verder, naar een miniparkje  waar een bankje stond en bomen, weliswaar nog kaal, toch een fijne plek.
Ik zat en keek en voelde genietend de warme stralen op mijn voeten, gras en plantjes zongen, vogeltjes zoemden  en een paar bijen groeiden er op los.
Na een poosje werd ik moe, beetje duizelig ook, ik liep naar huis,  onderweg bedenkend dat er iets vreemd was aan mijn waarnemingen. Vogeltjes groeien immers, en bijen zingen. Ja toch? Maar er was meer. Zou ik carano hebben? Speelden vreemde verhalen me parten?
Thuis zette ik me op de bank met een paracetamol, mocht ik ziek zijn, zou het zo wel overgaan.
En dat deed het.
Ik werd helder en helderder. Voor de zekerheid even naar buiten en controleerde:  alles klopte. Groene planten, fluitende vogels en een zoemende mug.  Warmte op mijn gezicht.
Er viel maar één conclusie te trekken:
het was een aprilzonnetjessteek.
==