Virat

Even had ik een kleine dip van de week, hangend in een minidal, meer stelde het niet voor.
Liever blijf ik optimistisch.
Vanavond zat ik aan de laptop, blij met familie die belde voor een praatje, tevreden dat de boodschappen waren gebracht, me lekker voelend met de komende nachtvorst (dat zalige bed…), foto’s uitzoekend.  Honderd procent voldaan.
Maar toen.
Ineens, volkomen onverwachts, verscheen een schaduwbeeld op het scherm. Ineengedoken en halfzwart, schimmig en uitgesproken eng.
‘Een virus!’  in de ban van alle publicaties was dat de eerste gedachte. ‘Een rat….’
Ik schudde mijn hoofd en knipperde.
En werd wakker. Rechtop zittend was ik in slaap gevallen met de vingers op de toetsen. Een paar minuten, net genoeg voor een actuele droom.
Eenmaal bij zinnen herkende ik het als een oudje van de buurkat, zich van geen kwaad bewust.
Het is duidelijk, je wilt niet piekeren, toch zet de huidige situatie zich in je gedachten voort.
Een rare gewaarwording in dit geval, maar grappig was het. Achteraf.
==