Welterusten?

Het is laat.
Ik denk over allerlei, van vroeger tot vandaag en daarna.
Typisch de gedachten van de laatste uren, waar je niets aan hebt.  Oude dingen die weliswaar voorbijgaan maar altijd blijven hangen.
Probeer ik die gedachten om te zetten naar iets anders dan krijg ik trek en herinner me een paar dingen in koelkast en diepvries, de kelder.
Naar iets verstandigs dan is het prompt het banksaldo. Nou ja, ik lijd geen honger, dat is al heel wat.
Naar iets romantisch’? Sorry, is té privé.
Al dat zinloze gedenk heeft één voordeel: je wordt er slaperig van.
Het duurt even maar je soest langzaam weg, schrikt nog even op, nestelt wat.
Niet gek, jezelf in slaap denken.
Levert soms mooie dromen op. Heel soms.
-==

Waar denk ik aan?

Drie keer raden…

======

slapen vs wakkerliggen

Ik zou best vroeg naar bed willen maar dan ben ik te vroeg wakker.
Ik zou, zittend aan de toetsen, kunnen slapen maar dan lig ik in bed weer wakker.
Wat is het toch met die slapen-wakker-verhouding? Waarom leerden we dat niet op school? Er was toch zoiets als wiskunde?
Wat heb je aan slapen-sliep-geslapen als je wakker bent op ongewenste tijden?
Volgens mij was het onderwijs niet goed ingespeeld op nuttigheden, toen niet en nog niet, iedereen die ik het vraag weet het niet.
En de betreffende minister hoef ik niets te vragen of voor te stellen want die is demissionair en ligt misschien ook wakker en zit dus niet te wachten op mijn klacht.
Gaaaaap…
Het valt niet mee allemaal.
=

Weg en weer terug

Een fijne dag uit met een klein groepje.
Het werd later dan verwacht en voor ik -thuisgekomen- de jas had opgehangen sliep ik in de luie stoel, rechtop zittend.
Toen ben ik naar boven gegaan.
Even dacht ik aan Bertjens maar zonder zorg, ik wist dat ze de volgende dag ook nog zou bestaan.
Dus sliep ik de slaap der slapen, diep en zonder onderbrekingen.
Daar wordt een mens wakker😉 van.

==

2030

Na het Journaal

‘…en dan nu een waarschuwing voor covid 131:

vanaf morgen geldt code geel, zet U dus de GELE mondkapjes op en houdt 1,25 m afstand. Let op de GELE strepen in openbare gebouwen en winkels. Terrassen mogen open met alleen GELE stoelen.’

Na drie dagen

‘Extra waarschuwing met pandemie-aantekening, code rood-paars:

sinds gisteren verspreidt covid 131  zesentwintig varianten waarvan vijf met gevaarlijke uitsteeksels. Een stevige lockdown is geboden.  Blijf zolang mogelijk op dezelfde plaats zitten, staan, liggen of hangen daar enkele varianten van speciale bewegingsdetectors zijn voorzien.’

Na vier dagen:

‘Een dringende boodschap, voorzie de klinken en knoppen van een paars extra-isolerend kapje en smeer ze in met engelpoep. Er zijn walgvliegen waargenomen.’
3000

‘Weest U voorzichtig….please be careful…  attention…’  Het schalt doorlopend over de stille aarde en echoot in de leegte.

Ik was blij dat ik wakker werd, het idee alleen op gele stoelen te mogen zitten….
===

toetsen

Radio zacht, wind en regen tikken, ik zit aan de toetsen en suf.
Thee, heet en ’n beetje sterk zal me wakker maken.
Het softe radiodecor kan uit.
Ik slurp de hete thee, zit aan de toetsen en suf.
Televisie zal me wakker maken, dichte gordijnen, paar kaarsen erbij.
Ze suizen, zachtjes, begeleiden een monotoon tv-gebabbel
en meer, en
Ik zat aan de toetsen en sliep.
==

Virat

Even had ik een kleine dip van de week, hangend in een minidal, meer stelde het niet voor.
Liever blijf ik optimistisch.
Vanavond zat ik aan de laptop, blij met familie die belde voor een praatje, tevreden dat de boodschappen waren gebracht, me lekker voelend met de komende nachtvorst (dat zalige bed…), foto’s uitzoekend.  Honderd procent voldaan.
Maar toen.
Ineens, volkomen onverwachts, verscheen een schaduwbeeld op het scherm. Ineengedoken en halfzwart, schimmig en uitgesproken eng.
‘Een virus!’  in de ban van alle publicaties was dat de eerste gedachte. ‘Een rat….’
Ik schudde mijn hoofd en knipperde.
En werd wakker. Rechtop zittend was ik in slaap gevallen met de vingers op de toetsen. Een paar minuten, net genoeg voor een actuele droom.
Eenmaal bij zinnen herkende ik het als een oudje van de buurkat, zich van geen kwaad bewust.
Het is duidelijk, je wilt niet piekeren, toch zet de huidige situatie zich in je gedachten voort.
Een rare gewaarwording in dit geval, maar grappig was het. Achteraf.
==

Vroeg naar bed

Nog geen tien uur en ik heb al slaap.
Tistochwat, was ik vol onbegrip voor een paar oudere weduwen die vroeg naar bed gingen, nu begin ik zelf ook.
Een van hen gaat zelfs  al om 8 uur naar boven om in nachtgoed van het Journaal te genieten. Wat die pijama daaraan bijdraagt begrijp ik niet maar wie weet verzacht het flanel de ergste nieuwtjes.
Ik vroeg aan deze en gene of ze ook sliepen, ze hadden toch geen drukke baan?
Ziehier de antwoorden.
Nee, ik dut  wat, soes bij vlagen even weg, schrik wakker en lees een paar minuutjes tot de schrik voorbij is, kijk televisie, het maakt niets uit wat er te zien is, lach soms mee, val wederom in slaap, dut nog een keer, doe een plas en kruip weer terug…
Mijn god, dacht ik, zo wil ik echt de dagen niet eindigen.
Het leven ook niet.
Maar vandaag genoot ik wat langer van de buitenlucht. Na een wandeling en een paar klusjes, boodschappen en andere huishouddingen zit ik zelf ook bijna te slapen. Voor tienen!  En nu is het is nog maar half elf.
Gaaaaaap, sorry.
Er zit niets anders op, ik ga naar bed. Met boek, telefoon en tablet stiefel ik de trap op. Ruim elf uur inmiddels.
Maf ze.
==

Herfstbed

Nee, geen matras van afgevallen bladeren, het is de beginnende kou die ik bedoel. Zodra de zomer ten einde loopt zie ik dit als een voordeel.
Hoe het anderen vergaat weet ik niet maar ik kruip er dagelijks met meer plezier in. Het duurde vrij lang voor ik na de de dood van echtgenoot de draai kon vinden maar het kwam goed.
–
Hoe lager de temperatuur hoe liever ik het heb.
Vannacht ongeveer 5°C, binnenkort vorst aan de grond, misschien al ergens geweest.
Des te beter.
Tot nog toe onder een laken en een dunne deken, straks het dekbed om me er helemaal in te rollen. Bijna een gymnastische onderneming maar dan lig ik zalig.
Het doet me denken aan de tijd dat ik tussen twee grote zussen mocht slapen en, nieuwsgierig luisterend naar verboden verhalen, langzamerhand warmer werd tot ik in slaap viel.
(Dit kwam niet vaak voor, alleen als er logees waren. Zussen vonden het trouwens niet prettig dat ik grote oren had maar dat terzijde-).
De herinnering is al voldoende om het bed extra te waarderen.

Tussen 11 en 12 maak ik me op voor de slaapsessie. Strakgetrokken onderlaken, rekken en gapen, gsm en tablet nakijken, nog één maxigaap en dan de laatste stap.
Naast me ligt leeswerk, huistelefoon, tablet, schrijfspullen. Waarvan ik zelden gebruik maak, mijn ogen vallen te snel dicht. De tv en radio doen het niet, ik kijk en luister toch nooit.
Er stopt een auto in de straat, verderop slaat een portier dicht.
Een buur laat de hond uit.
Iemand praat nog wat, vager en vager.
Ik soes weg.
En ben van de wereld.
-=

PS  vergat nog de blik onder het bed😈.

..

Brabantse nacht is soms lang

Meestal slaap ik prima, ik houd van mijn bed. Het is een goed bed.
Vannacht echter was het laat en toch bleef ik wakker.
Eerst alle spelletjes op het tablet gespeeld. Mail gecheckt en weblog. Nieuwsoverzicht bekeken.
Platliggen en ontspannen, ogen op kiertjes.
Slaap bleef weg.
De tv dan maar? Hm, slecht beeld en geluid.
Ik rommelde in het kastje voor een extra saai boek. Een oude Siebelink, dat moest lukken.
Niet. Na drie hoofdstukken gaapte ik van verveling maar bleef wakker..
Nog eens uitrekken.
Er zat een hinderlijke plooi in het onderlaken. Kussen te slap, een bobbeltje linksonder, opschuiven….
Waar blijft dat zandmannetje nou.
–
Hoe komt het toch dat je in dat geval alles voelt en hoort, van het meest minieme geluidje tot het kleinste rimpeltje in het dekbed? Ieder vleugje tocht, al of niet bestaand? Dat schaduwen bewegen?
Dat een stenen tussenwoning kraakt als een houten keet en het dek te strak ligt of juist van je afglijdt en nooit blijft liggen?
Volgens mij krijg je van wakker liggen een bijzonder soort bewustzijn, is je lichaam tot het uiterste gespannen.
Een maxisuperhyper-hoog sensitiviteitsgevoel.
Maar hoe komt dat dan? Verwacht je teveel van het bed?
–
Enfin, ik hoef niet te klagen, het overkomt me zelden.
Ook vannacht kwam het goed, ongemerkt sliep ik in en werd uitgerust wakker.
Redelijk normaal.
==