Eh…

Af en toe voel ik me ’n beetje onnozel. Een beetje veel, eigenlijk.

De wondere wereld van Internet is precies zoals ik het noem: wonderlijk door mijn onbegrip. In de beginjaren was het een uitdaging en wilde ik een deskundig voorbeeld worden voor de kinderen die zich een kriek lachten  om mams  wijsheden.
Dus nam ik het breiwerk weer ter hand. Maar ook hier moest ik toegeven: dit werd niets. Ik verkeek me op het geduld dat je moet opbrengen. Een trui breien voor lange mensen is monnikenwerk en dat zag ik te laat in. Exit breiwerk.
Nu ligt er weer iets anders, een stembiljet, ‘OPROEP VOOR DE INWONERSRAADPLEGING’. Ons college weigerde te fuseren en wil nu een  achterafreferendumpje. Het volk morde. Ik ook maar niet hardop want ik kan niet precies uitleggen waarom een paar leden kletskoek verkopen. Dat is me te moeilijk, begrijpt U wel.
Dan de updates.
Ik snap nog net dat ze ergens goed voor zijn. Dat hoop ik tenminste. Maar waarom ik zelf moet bijsturen ontgaat me, achtergrond bureaublad, weergave, e.d., kleinigheden maar ook hier weer: lastig en onbegrijpelijk.
Het firefoxgezeur om mijn telefoonnummers kan ik helemáál niet plaatsen, wat hebben ze daar aan? Helpt mijn nummer mee aan extra veiligheid?  Verdienen ze niet genoeg aan naam en adres?
Enzovoorts.
U ziet het, betere hersens laten inzetten was helemaal zo onwijs niet.
==