Gisteravond knoepte er iets in mijn rug.
Bekend verschijnsel. Het ging al zo lang goed dat het bijna te verwachten was.
De gevolgen vielen mee deze keer, bukken, zitten en opstaan gingen aardig goed.
Tot vanmorgen bij het wakker worden.
ik ga niet uitleggen hoe ik het bed uitrolde, toilet maakte en beneden kwam, degenen met een ‘rug’ weten het en de anderen snappen het vast wel.
Nu de dag om is werken eindelijk de paracetamols en lukte het wat oefeningen te doen hetgeen meestal de beste remedie is. Gewoon zitten op de bureaustoel is weer mogelijk.
Alleen de weblog is er bij ingeschoten.
Geeft niet, morgen is er nog een dag.
Dan kan ik op mijn dooie akkertje alle berichten lezen, cryptogrammen en sudoku’s invullen (dat mis ik het meest), misschien een verhaaltje verzinnen.
Ik denk aan ‘De rugloze mens’ of een vers over de ‘Knoepende delen van het lichaam ener vrouw’ of godweetwat voor nonsens nog neer.
Misschien wordt het een sullig herfstplaatje van natte bladeren. We zien wel.
Tot zover.
Slaap lekker, tot morgen, tot blogs.
=
.
BERTJENS 