Te druk? Nerveus?

Verdrietig?  Zorgen?  Overwerkt? Nog meer narigheid?
Probeer dit en luister naar de natuur, je kalmeert vanzelf,  misschien val je in slaap, zoetjes  wegdromend, weldadig.
HIER  vind je het geluid van wuivend gras.
Neem de tijd, succes!

=

Versje op leeftijd

Ik zie het niet meer zitten
en staan valt ook niet mee
het liefste blijf ik hangen
alleen voor de teevee
daarbij een vers kroketje
verspoeld in thee of port
dat houdt mijn brein genadig
versuft en ingekort.
–
Mijn man is weggelopen
hij vond me ‘niets meer an’
begreep niet dat de leeftijd
je parten spelen kan
‘en ik dan’ zei hij ijdel
‘ik ben nog fier van lijf
ik zeur niet over jaren
ik ben nog in bedrijf’
–

Toen zag ik hem vertrekken
zijn koffer lichtgewicht
de schoenen ruim bemeten
voor voet en teen met jicht
hij zwaaide met zijn stokkie
gelukkig wist hij niet
dat ik in stilte lachte om
zijn mannelijk failliet.
–
Toch vind ik het best jammer
want weet je wat het is
na zoveel samenjaren
voelt het als gemis
’t is hard om nog te scheiden
ik vrees dat het niet went
en maak me zorgen over
mijn tachtigjaren-vent.
==
© Bertie B.

Spreekwoorden en gezegden

       
======

Luchtmuziek

Oudje van Hemingway

Er staan dozen met boeken klaar om weg te gooien, grotendeels pockets met half-gescheurde vouwen in de kaft, die vergeeld zijn, verrookt of verkleurd door de tijd. Exemplaren van dertien-in-een-dozijn, het bewaren werkelijk niet waard.

Een voor een haal ik ze eruit, twijfel bij de James Bonds en detectives,  toch maar bij het oud papier, en vis er opeens een Hemingway tussenuit.
Verbaasd bekijk ik het.
‘Wie wint krijgt niets’, een bundel korte verhalen uit 1965 (oorspr. 1933 Winner take nothing).  Hoeveelste druk dit is weet ik niet. Ik herinner me de bundel vaag, de prijs f 6,50 staat er nog in.
Bijna weggegooid, een Hemingway…
Ik blader het eerste verhaal even door, NA DE STORM, langzaam komen er beelden terug.
Een review kan ik niet vinden, hoeft ook niet, ik beoordeel het zelf wel. 😁
Je begrijpt dat ik vanavond aan het lezen sla.
–
Voor degenen die niet van lezen houden is dit enthousiasme waarschijnlijk overdreven, voor mij is het een  mazzeltje.
Ik hoop alleen dat het niet tegenvalt maar kan het me niet voorstellen.
==

Sausies

Bij pinda’s denk ik wel eens terug aan die naam, sausies

Zo noemde mijn moeder ze.  Iets met indië, zei ze.

De tweede verklaring had betrekking op de West.
De naam heb ik nooit meer ergens gehoord en gelezen.

Wie ik het vraag, kijkt me vreemd aan, een enkel oudje herinnert zich nog iets van de VOC.

Het is niet belangrijk, het verbaasde me alleen, als kind zal ik gedacht hebben dat iedereen dit wist. Zoals je bijna alles aannam wat je thuis hoorde.

Nog een geluk dat je niet alle sprookjes voor waar aannam maar dat is een ander onderwerp.

Pinda’s of sausies,  het was een traktatie. Kranten op tafel en pellen maar. Alles knarste en kraakte oorverdovend, we smulden ervan.

Niet iedereen. Ik ken mensen die ze niet aten vanwege het ongedierte wat zich zou bevinden in dit gewas en misschien was dat ook wel zo. Het zei ons niets, tegen de tijd dat ze op onze tafel kwamen was elk roofinsect morsdood en vergaan want we zagen er nooit een. Niemand weet hoeveel we er ongeweten binnen kregen.

Net zoiets als de weerzin tegen laaggroeiend fruit en rabarber, daarop plasten alle honden. Zeiden ze.
Maar ook dat is een ander verhaal.

Ik wilde alleen maar vertellen over pinda’s die we sausies noemden
==
ps
Achteraf herinner ik me dat ik hierover eerder blogde. Heel lang geleden.
Hindert niet, we vergeten bijna alles.
=

Het huis koelt niet af

De warmte is nog niet verdwenen
het zit in temperatuurse genen
dat moet haast wel
ik voel de kwel
van hitte tot in mijn tenen.
==

Volgend raak ik iedereen kwijt.

Hoe het me gelukt is weet ik niet.
Dat er hier en daar geen likes verschijnen.
Nog minder snap ik waar de weblogs verscholen zitten die ik volgde.
Wat doet de hitte met de laptop? Of met mij? Heb ik zonnesteken?
Ik begon met de readers te lezen en klikte een paar volgknoppen  aan.
Maar ondanks de heimwee naar iedereen die ik mis, stel ik de rest uit tot morgen, de toetsen plakken nog teveel aan mijn vingers of andersom.
Met een bezwaard  hart sluit ik af, wie weet houd ik er sentimentele  dromen aan over.
Tot dan.
==

Tuinkat

Daar ligt hij weer, uitgeteld met een volgevreten buik, je zou hem een cent geven.
Katers zijn de meest luie, is mijn ervaring.
Dit exemplaar heeft een goed tehuis, kan bij verschillende buren aankloppen voor een hapje, of een dutje op comfortabele plekken. Er staat altijd een auto klaar waar hij onder kan kruipen.
Maar nee, vandaag gaat hij hier liggen, op een taaie grasmat in de volle zon, tussen vliegend gedierte waar hij overigens geen last van heeft.
Soms loop er iemand langs. Soms kijk ik naar hem door het raam. Soms stopt een fietser die denkt een dooie kat te zien. Het jeukt hem niet.
Dat het kunstgras is laat hem onverschillig.
Het is een kat en bepaalt zelf hoe hij leeft, de rest snapt hij niet.
In een volgend leven wil ik een kat zijn.
==

‘De erpels bluie…’

..een jaarlijks terugkerende opmerking van wijlen schoonmoeder.
Er bloeiden ook bonen of bloemkool of andere groente maar piepers waren het belangrijkst. Meestal moest je dan meelopen en bewonderen wat we natuurlijk graag deden, gegarandeerd dat we later een kooksel mee naar huis kregen.
Ze had een grote  goedverzorgde groentetuin, aan de straatkant alleen bloemen.
Geen tegels (‘da’s bessems verslieten’), geen gras (teveel onderhoud) overal paadjes tussendoor. Heerlijk om er te lopen.
Zoals ze zelf al zei:  de hof is belangrijker dan het poetsen van de kamer.
–
Hoe kom ik hier op?
Wel, ook hier bloeien de aardappelen. Eigenlijk maar één, die in de pot op de foto.  Hij oogt verwilderd, omringd als hij wordt door doornappels, laurier, ooievaarsbek, geraniums, waarvan de meeste hem boven het hoofd groeien.  Daar maalt de aardappel niet om.
Verderop in de volle grond staan er nog een paar, zodra die bloeien zal ik weer aan schoonmoeder denken en in gedachte zeggen: ook hier bluie de piepers.
—
Het idee om een aardappel in een grote pot te stoppen deed ik op bij  vlierbloesem   waarvoor hartelijk dank.
Leuk werkje om uit te proberen.
===

Als familie…

Een ufo doorkruist het luchtruim, langs de ene wereld na de andere.
De bemanningsleden zijn diep onder de indruk van de onmetelijkheid, en de ontelbare sterren, aan en uit.
Rondom de aarde blijven ze hangen, de kleurigheid boeit evenals de merkwaardige vormen van continenten.
Ze vragen bij hun Ruimtechef de coördinaten op en toestemming om te landen.

Het antwoord laat op zich wachten.

Dan ‘De Interruimtelijk Adviesraad verzoekt U dringend deze planeet NIET te betreden. Verlaat deze sector.’

Verbaasd reageren ze: ‘Verklaring graag’.

Opnieuw overleg aan de andere kant.

Na enige tijd volgt het antwoord,  deze keer in minder formele stijl

‘Het is nu nog rustig in het heelal, laten we dat zo houden.’
==