Verdrietig? Zorgen? Overwerkt? Nog meer narigheid?
Probeer dit en luister naar de natuur, je kalmeert vanzelf, misschien val je in slaap, zoetjes wegdromend, weldadig.
HIER vind je het geluid van wuivend gras.
Neem de tijd, succes!
=
Maand: juli 2022
Versje op leeftijd
Ik zie het niet meer zitten
en staan valt ook niet mee
het liefste blijf ik hangen
alleen voor de teevee
daarbij een vers kroketje
verspoeld in thee of port
dat houdt mijn brein genadig
versuft en ingekort.
–
Mijn man is weggelopen
hij vond me ‘niets meer an’
begreep niet dat de leeftijd
je parten spelen kan
‘en ik dan’ zei hij ijdel
‘ik ben nog fier van lijf
ik zeur niet over jaren
ik ben nog in bedrijf’
–
Toen zag ik hem vertrekken
zijn koffer lichtgewicht
de schoenen ruim bemeten
voor voet en teen met jicht
hij zwaaide met zijn stokkie
gelukkig wist hij niet
dat ik in stilte lachte om
zijn mannelijk failliet.
–
Toch vind ik het best jammer
want weet je wat het is
na zoveel samenjaren
voelt het als gemis
’t is hard om nog te scheiden
ik vrees dat het niet went
en maak me zorgen over
mijn tachtigjaren-vent.
==
© Bertie B.
Spreekwoorden en gezegden
======
Luchtmuziek
Oudje van Hemingway
Een voor een haal ik ze eruit, twijfel bij de James Bonds en detectives, toch maar bij het oud papier, en vis er opeens een Hemingway tussenuit.
Verbaasd bekijk ik het.
‘Wie wint krijgt niets’, een bundel korte verhalen uit 1965 (oorspr. 1933 Winner take nothing). Hoeveelste druk dit is weet ik niet. Ik herinner me de bundel vaag, de prijs f 6,50 staat er nog in.
Bijna weggegooid, een Hemingway…
Ik blader het eerste verhaal even door, NA DE STORM, langzaam komen er beelden terug.
Een review kan ik niet vinden, hoeft ook niet, ik beoordeel het zelf wel. 😁
Je begrijpt dat ik vanavond aan het lezen sla.
–
Voor degenen die niet van lezen houden is dit enthousiasme waarschijnlijk overdreven, voor mij is het een mazzeltje.
Ik hoop alleen dat het niet tegenvalt maar kan het me niet voorstellen.
==
Sausies
De naam heb ik nooit meer ergens gehoord en gelezen.

Pinda’s of sausies, het was een traktatie. Kranten op tafel en pellen maar. Alles knarste en kraakte oorverdovend, we smulden ervan.
Maar ook dat is een ander verhaal.
==
ps
Achteraf herinner ik me dat ik hierover eerder blogde. Heel lang geleden.
Hindert niet, we vergeten bijna alles.
=
Het huis koelt niet af
De warmte is nog niet verdwenen
het zit in temperatuurse genen
dat moet haast wel
ik voel de kwel
van hitte tot in mijn tenen.
==
Volgend raak ik iedereen kwijt.
Hoe het me gelukt is weet ik niet.
Dat er hier en daar geen likes verschijnen.
Nog minder snap ik waar de weblogs verscholen zitten die ik volgde.
Wat doet de hitte met de laptop? Of met mij? Heb ik zonnesteken?
Ik begon met de readers te lezen en klikte een paar volgknoppen aan.
Maar ondanks de heimwee naar iedereen die ik mis, stel ik de rest uit tot morgen, de toetsen plakken nog teveel aan mijn vingers of andersom.
Met een bezwaard hart sluit ik af, wie weet houd ik er sentimentele dromen aan over.
Tot dan.
==
Tuinkat
Daar ligt hij weer, uitgeteld met een volgevreten buik, je zou hem een cent geven.
Katers zijn de meest luie, is mijn ervaring.
Dit exemplaar heeft een goed tehuis, kan bij verschillende buren aankloppen voor een hapje, of een dutje op comfortabele plekken. Er staat altijd een auto klaar waar hij onder kan kruipen.
Maar nee, vandaag gaat hij hier liggen, op een taaie grasmat in de volle zon, tussen vliegend gedierte waar hij overigens geen last van heeft.
Soms loop er iemand langs. Soms kijk ik naar hem door het raam. Soms stopt een fietser die denkt een dooie kat te zien. Het jeukt hem niet.
Dat het kunstgras is laat hem onverschillig.
Het is een kat en bepaalt zelf hoe hij leeft, de rest snapt hij niet.
In een volgend leven wil ik een kat zijn.
==
‘De erpels bluie…’
..een jaarlijks terugkerende opmerking van wijlen schoonmoeder.
Er bloeiden ook bonen of bloemkool of andere groente maar piepers waren het belangrijkst. Meestal moest je dan meelopen en bewonderen wat we natuurlijk graag deden, gegarandeerd dat we later een kooksel mee naar huis kregen.
Ze had een grote goedverzorgde groentetuin, aan de straatkant alleen bloemen.
Geen tegels (‘da’s bessems verslieten’), geen gras (teveel onderhoud) overal paadjes tussendoor. Heerlijk om er te lopen.
Zoals ze zelf al zei: de hof is belangrijker dan het poetsen van de kamer.
–
Hoe kom ik hier op?
Wel, ook hier bloeien de aardappelen. Eigenlijk maar één, die in de pot op de foto. Hij oogt verwilderd, omringd als hij wordt door doornappels, laurier, ooievaarsbek, geraniums, waarvan de meeste hem boven het hoofd groeien. Daar maalt de aardappel niet om.
Verderop in de volle grond staan er nog een paar, zodra die bloeien zal ik weer aan schoonmoeder denken en in gedachte zeggen: ook hier bluie de piepers.
—
Het idee om een aardappel in een grote pot te stoppen deed ik op bij vlierbloesem waarvoor hartelijk dank.
Leuk werkje om uit te proberen.
===