Uitzicht

Zachtjes klinkt de regen tegen’t  serreraam
aarzelend: wat zal ik doen
te hard, te zacht, te nat, teveel,  in godesnaam
zijn er grenzen aan’t  fatsoen?
–
Weet je wat, ik leef me nu eens lekker uit
gooi het er met bakken neer
water zingt het meest ultieme groeigeluid
‘tis letterlijk natuurbeheer.
==

Jarig, toen.

Vandaag de verjaardag van wijlen mijn man
ik vierde’t precies als hij zelf zo graag deed
glaasjes en hapjes en lekkers bij de vleet
maar ’t was niet hetzelfde
ik genoot er niet van.
==

Zonverzinsel

Ik ben niet lekker, sprak de zon.

Hij zag er inderdaad raar uit. Besmeurd, zou je denken.

Maan bekeek hem en fronste. ‘Gatverdarrie, je hebt vlektyfus, blijf uit mijn buurt.’

Ook een groep sterren verdween haastig het heelal in.  Ze boodschapten en passant een paar planeten en zonden besmettingsalarmsignalen uit.
Het werd stil rondom de zon.

Op aarde werd dit allemaal opgevangen en besproken.

Niemand begreep de paniek, zonnevlekken waren  allang een bekend verschijnsel, waarom die heisa?

Allerlei bijgelovige veronderstellingen werden geuit maar dat deed de mensen niets, overvoerd zijnde door wanstaltige ideeën.

Toegegeven, wetenschappers moesten erkennen dat de vlekken deze keer wel èrg donker waren. Kennelijk waren de nieuwste telescopen krachtiger dan ze dachten.
De lege plekken in het zonnestelsel? Ze boden juist een praktische doorkijk voor James Webb, bovendien waren vluchtende sterren een prima onderzoeksthema  en wie weet, een extra leerstoel… ?

Er gebeurde verder niets bijzonders op aarde en na een aantal weken was de zon weer in orde. Een enkel litteken was alles wat restte.

Maan hernieuwde het contact, sterren herverschenen en boden excuses.

Zon straalde als nooit tevoren.

Het bleef rustig tot de volgende vlekperiode.

Dat die veel minder heftig verliep schreven deskundigen toe aan aardse inspanningen voor klimaat-,  energie-, racisme- en vluchtelingenproblemen .

Men geloofde het graag.

‘Trots op ons’.

==

Emancipatie voor dummies

Ik vraag me af, zei een man tegen zijn vrouw, waarom ik moest emanciperen. Ik ben toch al een man? En jij bijna.
Dan, zei de vrouw, wordt het tijd dat je je vrouwelijker gaat gedragen.
Zou het? twijfelde de man, dan hebben we straks een man die vrouwelijk gaat doen en een vrouw die zich als een man gedraagt. Kunnen we toch netzogoed alles bij het oude laten?
De vrouw zuchtte.
Jij snapt ook nooit iets, zei ze. Maar ja, een man hè…
… en jij als geëmancipeerde. Zei hij.

=

Bijna nacht

Kwart over elf en nog steeds geen donkere lucht. Niet zozeer door zomertijd,  lichte nachten zijn  typerend voor de langste dagen.

Ik houd er wel van. Waar een zus klaagde van ‘het wil maar niet donker worden’ mogen van mij alle nachten  zo blijven.

In die bleke stilte is elk landschap spannend, zijn alle smalle straatjes en stegen enger dan in het echte donker. De tuin ziet er wonderlijk uit met vreemde planten, een schielijke kat verdwijnt, flauw geritsel klinkt op. Aan de straatkant is het stil, de kat kruipt nu onder een auto.
Als ik niet zo’n bangerd was zou ik mijn matras buiten neerleggen en luisteren en rondkijken, wie weet wat ik dan zag. In slaap vallen tussen de bloemen, een kinderwens bijna.

Maar dan zou een beest met vleeshonger mij ontdekken en besluipen terwijl ik daar lig te dromen. In gedachte zie ik mezelf oprichten met nog anderhalf been en hem wegschieten met een voet waarvan de tenen uit zijn bek hangen.

Rillend stap ik het bed in.
—

Echt, prachtig, die lichte nachten.

Dat ze nog lang mogen blijven om ervan te genieten.

Slapen doe ik binnen.
==

Drie maal per dag een bordje gezond?

Geen suiker behalve natuurlijke (niet teveel)

geen kleurstoffen   -zie boven-

geen zout  -zie boven–

geen vet -zie boven-
geen scherpe specerijen

geen vlees en dierlijke producten

geen volle melk

geen ongewenste toevoegingen
geen foute E-nummers
geen pcb-vis
niet teveel dikmakers

en …

en…

dingen die ik vergeet.

 

Eet smakelijk.
Drink er voldoende bij om het voedsel weg te spoelen.

 

Als zelfs de thee niet verantwoord is raad ik een glas wijn aan.
===

Koningen en koninginnen.

Hoewel ik tegen  de monarchie ben zie ik er de voordelen van.
Het idee van een ‘volk verbinden’ is ouderwets maar lijkt me niet slecht, iemand die boven alle partijen staat, geen mening heeft en als symbool staat voor een natie, voor vrede, welzijn, wat dan ook. Het zouden realisten moeten zijn, bekend met deze voorwaarden en ze accepteren. En daarnaast zouden ze zoveel mogelijk uit het zicht moeten blijven behalve op erkende feestdagen.
Dit is een utopie. Het zijn teveel  eisen voor een mens.
Dan zouden alle Europese (en overige?) vorstenfamilies zich zo moeten gedragen in plaats van shows op te voeren. Hun theatergedrag is bij tijden lachwekkend en hoewel de  een wat intelligenter lijkt dan de ander weten de nazaten niet beter dan: als vorstelijk persoon mag ik rekenen op een paar rechten, dat hoort zo.
Adel verplicht, ook in dat opzicht.
Nee, ik begin niet over het -soms- onhandige gedrag van W+M.
Ook niet over  de strenge, bijna archaïsche etiquette van een paar andere vorstenhuizen.
Noch over Amalia’s behaalde jachtakte, dat hoort erbij, weet je wel.
Ze zijn gewoon uit de tijd.
Zo simpel is het.
===

Koken.

Straks ga ik iets doen waar ik me nu al op verheug.
Aardappelen koken.
Niet zomaar een paar piepers, maar echte  opperdoezerronde
Heel dun schillen of schrappen, zuinig de pitten eruit halen, wassen, licht zouten, bijna gaar koken, droogstomen.
Op tafel met een kluitje boter.
En dan eten, met de vork zo uit de pan.
Nog even…
Mijn dag kan niet meer stuk.
==

Zoekt en…

Onlangs zijn in Gelderland de bijzondere resten gevonden van een   Romeins Heiligdom  uit de Romeinse tijd. Daterend uit de tweede of derde eeuw.
Een waardevolle vondst die men niet verwachtte.
–
Het lijkt me een fantastische ervaring, iets ouds te vinden en dan niet een paar vergeten botjes van de hond.
Ik herinner me -bij het zwemmen in een natuurplas-  de ontdekking van een soort muurtje waarop we konden lopen, ongeveer 1 meter onder water, misschien iets meer.
Het zal een verzonken schuit zijn geweest, een praam wellicht, of een roeibootje. Maar wij voelden ons ontdekkers. Dat was nog eens wat anders dan de verroeste hoepels, fietswielen, rotzooi en slikmosselen die we meestal opdiepten.
Een jaar later deed ik een nog grootsere ontdekking, in het grasveld van iemands achtertuin. Daar lag een klinkerstraatje onder het gras. OMG!!
Ik begreep de euforie en dat op mijn twaalfde jaar. Halleluja!
Enfin.
Het bewees in ieder geval één ding:
een mens kan zich van alles wijsmaken.
==

Gekregen post.

---

Een symbolische omschrijving van hoe klusjes soms verlopen op een off-day
Ik wil een verhaal schrijven.
Effe een kladblok zoeken.
Nergens te vinden.
Dan pak ik wel wat papier uit de printer.
Ok.
Zitten en beginnen.
Tssss, pen leeg.
Grmbl… andere pen ook leeg.
Nou ja, ik heb nog een potlood.
(De punt breekt af…)
Ik heb nog ergens een puntenslijper.
(Puntenslijper gevonden) o ja daar moest nog dat nieuwe mesje op…
Waar is dat kleine schroevendraaiertje?
(De mesjes wist ik wel meteen te liggen)
En dan…
Ik zit aan mijn bureau, met printer papier, heb het mesje van de punteslijper vervangen, het potlood geslepen, en ik kan mijn verhaaltje gaan schrijven.
Eh..
Eeeeehhh….

======
update
Iemand anders schreef bovenstaand stukje en stuurde het naar mij, vandaar de titel.
====