Griezelplan

Dat plan heb ik al heel lang, een eng verhaal schrijven. Een serieus stuk zonder mijn gebruikelijke flauwe kul.
Maar ik durf niet meer.
Als schijtlijster voelde ik me niet goed bij het bedenken alleen al.
En wanneer ik het schreef bestierf ik het bijna.
Te vaak was ik druk met pen of toetsen, schichtig rondkijkend, de adem over mijn rug voelend van de grote griezel die met kille vingers naar mijn hals greep en zijn hatelijk gegorgel in mijn oor fluisterde of sissend gore taal uitbraakte en dan, o god, dit moet niet…
…dan maakte ik er liever een zootje onzin van. Iets minder engs. Sissen werd slissen, hatelijk werd stompzinnig, griezel werd halve gare. De angst verging maar het verhaal ook.
–
De nieuwste technologie is eveneens een goed griezelonderwerp.
Denk aan een huishoudrobot die de geest krijgt door een verkeerd geïmplanteerd brein. Alles afsluit en naar je gaat staren. De hele dag met flikkerende ogen naar je kijkt, uur na uur, weigerend de buitendeuren te openen, je achterna loopt op trappen en in de badkamer, bij het koken, almaar kijkend, je blik probeert te vangen, gadverdamme….
…en weer maakte ik er een lolletje van.
–
Ik houd het netjes, akeliger voorbeelden geef ik niet. Over het kruip- en sluipgedierte zal ik het maar niet hebben.
Ze komen allemaal op hetzelfde neer: ik verzin wat en ben te bang om verder te schrijven.
Misschien later, ooit.

–