Nestelen

Je weet  wel,  een lekker plekje zoeken.
Niet te verwarren met nesteldrang. Da’s heel wat anders.
Gewoon onderuit op de luie stoel.
Je weet toch hoe een hond dat doet?  Draaien, liggen, opstaan, deken overhoop krabben, liggen….
Kijk,  ik blaf niet maar ik begrijp zo’n dier heel goed, je zit toch niet lekker voor je je draai hebt gevonden?
Daar maak ik altijd veel werk van.
Eerst de stoel recht zetten, of juist schuin. Dit in verband met voetenbankje en bijzettafel: ze moeten op elkaar afgestemd zijn. Ook de kijkrichting naar tv.
Dan ga ik zitten; voel of de stand in orde is; zo niet dan sta ik op om nogmaals te schuiven.
De juiste houding is ook belangrijk.
Hm, centimeter naar links. Rechterbovenbeen ietsje naar voren.
Umm, voelt niet goed. Ik schuif  naar achter, wrijf met de rug tegen de leuning. Nnnnee, niet precies wat ik bedoel. Toch maar bijtrekken, dus sta ik op en verdraai de stoel weer ’n graadje terug.
Zo, nu kannie.
Hoewel, de kriebel onder links,  ik laat me achterover zakken in de linkerhoek, vastbesloten om het hierbij te laten. Ik ben toch zeker geen neuroot!
Nee, maar nog even dat voetenbankje wat afduwen, alleen de hielen er op. Boeken aan de kant, ziezo.  Ja, het vereist heel wat proefdraaien.
Na tien minuten zit ik definitief.
De avond kan beginnen. Benen gestrekt, boek erbij, puzzel naast me.. puzzel? Nou dat weer, pen, waar is de pen, niemand de deur uit, o daar valt ‘ie, rolt onder de stoel. En ik moet naar de wc, waar is mijn zakdoek nou weer, die broek zit trouwens ook niet lekker, hij trekt en…
–
Man wende er nooit aan en bekeek het circus telkens weer met onbegrip maar toen ik het langzamerhand afleerde viel het hem niet eens op.
Mezelf ook niet, trouwens.
–