Pasen. Toen.

Op een woensdagmiddag naar Amsterdam, naar C&A voor de zomerkleren, daarna  naar Harkema  voor de lekkere dingen die je thuis niet kreeg: patat en ijssorbet.
Meestal kwam je klasgenoten tegen, ook hùn moeders hadden kinderbijslag ontvangen.
Op school hoorden we wel van palmpasen met versierde paasstokken maar we deden er  zelf niet aan.

Alleen eieren bleven.
Nog steeds kook ik een pannetje  vol,
ik kan het niet laten.
Genoeg voor hongerige visite.
Waarom?
Geen idee, enkel gewoonte.
Je moet je èrgens aan vasthouden.
==

Pa’s hazen…

…waren gewone konijnen.
Echte hazen zaten in de peper

===

Laatste paasbericht

De kip die dit legde schrok hevig.
Een ei met een vachtje en olijk gezicht.
Heel vreemd.
Ách,’ zei haar moeder, ‘dat overkomt bijna alle kippen wel eens in deze weken.
Een haasei. Nou en?’

Paaskip

Paasdrukte?

‘Tsunami aan toeristen dit paasweekend: hoe ontwijk je de enorme drukte?’
kopt De Gelderlander.
Het ligt er aan hoe je de dagen wil doorbrengen.
Keukenhof, auto’s bewonderen, meubels kijken, strand, speeltuin bezoeken, boswandeling?
Als ik bloemen wil zien ga ik naar de plaatselijke bloemenwinkel, daar is een pracht van een etalage.
Hetzelfde geldt voor de autoshowroom van onze garages.
Evenals de meubels. (in eigen huis zie je meestal ook tafels en stoelen)
Strand bouw je zelf in de achtertuin. Parasol, schep zand op het stoepie, zonnebril en ligbed.
Aan een speeltuin hoef ik niet te denken, godzijdank.
Een bos kun je bij elkaar fantaseren door langs de kamerplanten heen en weer te lopen.
Mocht dit allemaal niet lukken dan is er altijd nog een rustig café in de buurt.
En er zijn  afgelegen weggetje met bermen vol bloemen en gras. Heerlijk toch? Veeg de hondenpoep opzij en leg een plaid neer.

Zelf houd ik het bij thuis, al of niet onder het afdak, in of uit de wind en zon.
Met koffie, fris, ijs of een biertje. Of allevier als er visite komt. Dan gaan we eieren koken en -misschien- opeten en praten tot ze weer vertrekken.
Daarna een boek, tablet, weekendpuzzels. Mijn favorieten.
Af en toe wegsoezen. Wie een huisdier heeft neemt daar een voorbeeld aan,  strek de poten en knor zachtjes.
Er staat nog een telefoongesprek op stapel.
–
Ik verheug me op een toeristenloos weekend., laat die tsunami maar aan mij voorbijgaan.
Maar ik snap dat ik makkelijk praten heb, niet iedereen heeft een oudevrouwensmaak.
=

Het haasje

Even buiten het dorp kwam ik de paashaas tegen.
Hij keek teleurgesteld en droeg een lege mand.
-Waar ga je naar toe?-  vroeg ik.
-Weg, zei hij stuurs, zo ver mogelijk. Ik laat me door de mensen niet meer voor de gek houden-
Geschrokken keek ik hem aan, -Wat deden we verkeerd?
– Dan huren ze me in om eieren te leggen, krijg ik het met veel kunst- en vliegwerk voor elkaar en denk je dat ze dankbaar zijn? Ze lachen alleen maar.-
Woest was hij (het was een rammelaar).
-Nou ja, aarzelde ik, het is natuurlijk erg ongeloofwardig. Een haas die eieren legt, een mannetje nog wel….
-En jullie dan? Een zwangere man, een meisje met een konijn als gids, vind je dat wel normaal? (Schwarzenegger in de film Junior en Alice in Wonderland, begreep ik).
-Maar, legde ik uit,  dat is niet echt, het is verzonnen. Net als de kerstman en Sinterklaas. En zo ook de paashaas, sorry.
Zijn boosheid maakte plaats voor  onbegrip.
-Verzonnen? stamelde hij. Ik? Meent U dat nou?
Ik kreeg meelij met hem, toch moest de  waarheid gezegd worden.- Jazeker, let maar eens op.
Hard kneep ik hem in zijn buik. -Huh? Hij keek naar mijn hand, kneep zelf,  nog harder.Hij voelde niets.
Opluchting verscheen op zijn gezicht.  -Dan hoef ik ook niet boos te zijn. Hoera!
-Zal ik je dan maar wegmaken? stelde ik voor en pakte alvast mijn gum.
-Doe maar, en die mand ook.
Ik veegde alles weg.
Toen alleen zijn hoofd nog over was knipoogde hij: bedankt en tot volgend jaar!
–

Paasnep.

 

Vorige week kocht ik een paashaas.
Hij heeft nog niet één ei gelegd.
Volgend jaar neem ik een konijn.
–

Pasen

Kom, dacht ik, laat ik iets stichtelijks schrijven ter ere van het paasfeest.

Niet over de lijdensweg van J.Chr. Het gesar, de doornenkroon en de kruisiging waren weliswaar van triviale orde (las ik ergens) maar wij werden er op school jaarlijks mee volgepropt en ik heb in onze houding nooit iets bespeurd van stichtelijke invloeden.

Over de verrijzenis dan? Tja. Mooi, veelzeggend, verheugend. Ook dit hoorden we elk jaar uitentreuren.

Lente, dat is een mooi paselijk onderwerp en iedereen begrijpt de symboliek, ook nietchristenen kenden een nieuw-beginviering met fikkies stoken ten behoeve van licht en liefde. Vandaar de eieren, ze moeten tenslotte iéts broeds  voorstellen alleen snap ik die kleuren niet. Een verwijzing naar alle mensenrassen? Ik roep maar wat want wat heeft een ei met een baby te maken, toen mijn moeder ons broertje kreeg lag hij kant en klaar in de wieg, herinner ik me.

Het is nog steeds niet stichtelijk. Ik geef het op.

Er is nog een haas in het spel, haha, daar trapten we niet in. We wisten niets van een groengroen knollenland laat staan dat we de link met lente begrepen en al helemaal niet die met Jezus’ opstand uit de dood.

Als katholieken verzwegen we het beest.

Zagen we hem later in alle winkels verschijnen. Herrezen. De naäper.
=
Mooie en warme paasdagen, dat wens ik iedereen toe..
–

Rustdag

–
Gasten + hond zijn uitgezwaaid, kussens en kleden en slaapkamer luchten in de wind, vaatwasser sopt en ik ga banken.

Familiebezoek is oergezellig, het levert fijne dagen, eterijtjes en ontspannende avonden.
Maar wat is het vurrukkulluk om naderhand weer ‘op je eige’  te zijn met een mooie herinnering erbij.
Aan het plaatje te zien (minstens 10 jaar oud) oefende ik daar al  vroeg in
–