‘Ouderen bezetten heel huis…’

Alweer las ik dit ergens.
En opnieuw  met een ondertoon van lichte ergernis, niet zozeer over de betreffende ouderen als wel door het gebrek aan seniorenwoningen
Tja.
Ik dacht terug aan de kennissen en vrienden die wij hadden in de jaren dat we trouwden.
Veel echtparen  ‘namen’  twee kinderen, een enkele meer, en een tamelijk grote groep hield het bij één kind.
Prima, vrijheid blijheid.
Ze bezetten stuk voor stuk een heel huis. Minimaal drie slaapkamers, soms vier,  plus vliering en schuurtje.  Met de komst van Internet werd ook de vliering  bijgewerkt tot leefunit. Later kwamen er uitgebouwde keukens-kamer-serres bij.
Nogal wat stellen hadden een overtollige slaapkamer in gebruik als rommelhok voor droogrek,  trimfiets, naaimachine, overtollig speelgoed en dergelijke.  Ruim voldoende en niemand die er iets van vond.
En nu lees je dit.
En daar erger ìk me aan.
Hoewel bejaard  -en nog alleenstaand ook, godbetert – ben ik blij met de onnodige  slaapkamer wanneer een kind+partner komt logeren. En de extra ruimte als ze hun hond meenemen. En toen de kleinkinderen klein waren was het reuze handig. enzovoorts.
Mag het alsjeblieft?
==