De zin van het leven?

Tja, lastige vraag. Er is geen eenduidig antwoord.

Je kan beter naar iemands persoonlijke zin vragen, dan komt men uit op iets eigens. Bijvoorbeeld na  een ernstige ziekte, aangedaan leed, familiebreuk, emigratie.

‘Ik leef alleen nog maar voor mijn zieke kind’

‘als het maar goed komt met ….’

‘ik heb pas rust wanneer hij zijn gerechte straf krijgt’

‘als Poekie maar een goed baasje krijgt…’

en meer.
–
Gelovigen leven voor het hiernamaals, voor hen heeft het zin om zo goed mogelijk te leven zodat ze in de hemel komen of in een gelijkwaardige bestemming.

Weer anderen hopen op een opstanding, samenkomst, hereniging van gelieven, overgang in een nieuw figuur, de hoeveelheid ideeën is eindeloos en ze bieden allemaal een serieuze zin om te leven.

Voorheen lachte ik daar om.

Nu niet meer.
Elke levenszin die iemand knap houdt is nuttig,

het heeft te maken met aanpassen, verdraagzaamheid, respect, noem het ouderwets fatsoen of braafheid. Verstandige regeringen weten dat en staan dan ook vrijheid van godsdienst toe.

Zelf geloof ik hoogstens in een opgaan in de natuur,  wanneer je begraven wordt.

En dat de ziel verdwijnt, je geeft letterlijk de geest.
Net als vóór je bestaan, daar hebben we ook geen weet van.

Niettemin doe ik mijn best om netjes te leven.
Eerlijk waar.
==