Met de bus

Een man en een vrouw wachtten op de bus.
Zij met een hond aan de riem.
‘Gaat U ook naar de stad?’ vroeg de man vriendelijk.
‘Misschien,’ was het antwoord.
Hij vroeg niet verder.
Bij het instappen reikte ze hem de riem: ‘Wilt U even vasthouden?’
Dat deed hij, met geduld.
Ze bedankte. Eenmaal zittend werd ze toeschietelijker, vroeg of hij van honden hield.
‘Niet echt, maar de riem vasthouden is geen moeite.’  Ouderwets hoffelijk.
Ze knikte.
Bij de stadshalte stapte hij uit, meteen daarna zij ook.
Ze reikte hem weer de riem.
‘Over een uurtje ben ik terug.’
Verbluft keek hij haar na.
—
update:  spijtig en jammer, de laatste zin stond er niet bij, viel me nu pas op.
==
.