Jeugdsentiment

Na een woordenwisseling met mijn moeder zat ik buiten te chagrijnen.
Er niet aan denkend dat het heet was, sproetenweer, elke zomer werd ik er mee opgezadeld.
De warmte dreef me naar binnen, waar ik doorging met mokken.
Moe bekeek me, zag de nieuwe sproeten.
Ze kwam me tegemoet.
‘Het zonnetje in huis is er ook weer. Koppie thee?’
==

Vergeven en vergeten

Dat werd wel gezegd na het uitpraten van ruzies.
Het leverde gemengde gevoelens op.
Naar wat ik zie is het:  vergeven maar half en vergeten nooit.
Niet dat ik vaak ruzie had, heel weinig.
Maar ik hoorde natuurlijk wel de praat achteraf van anderen, op school, kantoor, in families en buurt.  Ondanks  goedmaking bemerkte je blijvende rancune waardoor je dacht, één verkeerd woord en de ruzie brandt opnieuw los.  Denk aan  Het Familiediner.
Ook bij goedwillende mensen die met de beste bedoelingen de onmin uitpraten zie je het.
Vergeven is  mogelijk, het komt in veel gezinnen en andere groepen voor. Ook huisdieren vergeef je.
Vergeten daarentegen is een andere zaak. Bij de eerste de beste woordenwisseling laait het oud zeer weer op.
Wonderlijk, hoe wispelturig het geheugen ook is, dat oude zeer onthoudt men.
==