TV-serie Zijderoute.

Vanavond zag ik het eerste deel van De nieuwe Zijderoute.
https://www.vpro.nl/programmas/langs-de-nieuwe-zijderoute.html
Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in de verhouding Sowjet Unie – China.
De vorige eeuw kwam aan bod, er waren gesprekken met de werkers die de vroegere  periode nog kenden en over de tijd van nu.
Ruben Terlouw en Jelle Brandt Corstius spreken de taal, resp. Chinees en Russisch. Ze doen het goed.
Mooie televisie voor de liefhebbers van documentaires.
–
Verder geen nieuws behalve dat ik wel een glas wijn zou lusten.
Ik neem niets.
Is niet moeilijk: geen wijn in voorraad, jammer maar ik overleef het wel.
In de koelkast vond ik nog een biertje.
Ook lekker. 🙂
Proost.
====

Drie maal per dag een bordje gezond?

Geen suiker behalve natuurlijke (niet teveel)

geen kleurstoffen   -zie boven-

geen zout  -zie boven–

geen vet -zie boven-
geen scherpe specerijen

geen vlees en dierlijke producten

geen volle melk

geen ongewenste toevoegingen
geen foute E-nummers
geen pcb-vis
niet teveel dikmakers

en …

en…

dingen die ik vergeet.

 

Eet smakelijk.
Drink er voldoende bij om het voedsel weg te spoelen.

 

Als zelfs de thee niet verantwoord is raad ik een glas wijn aan.
===

5 mei

Deze dag vierde ik in de achtertuin met schoffel, spade en hark, dansen viel niet mee met deze partners. Gaf niet, zonder muziek gaat het niet lekker.
De tuinslang produceerde de slingers zelf, de zon gaf er vrolijke glinsters aan.
Planten en bloemen waren nog niet toe aan een feestje. Te jong en te bedeesd op een paar na.
Bovendien is het stoffig, ze blijven liever in hun groene hemden en geef ze eens ongelijk, wat zouden ze gaan boemelen in die keidroge lucht waar ze maar moeten afwachten of en wanneer ik hun dorst les.

Ik was de enige feesteling en dronk slechts thee en water. Er viel niets te proosten, een paar merels zaten liever in het vijvertje, die wachten natuurlijk op de overrijpe druiven.
Dat doet me denken aan het glas witte wijn dat we bestelden, gisteravond, in de Cuijkse schouwburg, € 4,75 voor een eenvoudig halfvol glas.
Een schok, meer dan twee à drie euro betaalde ik nooit.
Ik ben niet armlastig, niet gierig, niet overdreven zuinig maar een tweede glas hoefde ik niet. Wat zou het in een groot theater wel niet kosten? (Ja ik weet het, erg wereldwijs ben ik niet).
De merels hebben gelijk met hun geduld, ik zou met ze meedoen als het niet zo lang duurde voor de druiven naar wijn smaken.
Nog een geluk dat de tuin alleen water nodig heeft.
===

…en toen was er koffie

Kijkend naar Ilja Gort krijg ik trek, ik lust ook wel een glas wijn.
Maar er staat niets in de koelkast en kelder.
Nou ja, een biertje is goed genoeg.
Ach, ook niets.
Jammer, dan maar thee.
Je raadt het al…
Er is wel thee maar niet de donkere earl grey die ik graag drink.
Nog één poging: koffie.
Daar zijn altijd een paar soorten van, ik neem de oplosmocca en spuit er een dot slagroom op.
Die drink ik nu en proost op mezelf.
Letterlijk een bakkie troost.
Hmmm,  dat doet een mens goed.
Lekkerrr.
==

Kerstvlees

Over een week is het kerstavond.
Wij vieren alleen de avond. Met eten, en praten en drinken  en vullen eventuele pauzes op met nog meer epd.
Muziek erbij, wie weet iets op de televisie. Misschien een spelletje, kaarten of zo.
Klinkt heel decadent maar denk nou niet dat we de hele avond aan halve herten en grote kalkoenbillen zitten te knagen en daarbij liters drank erdoorheen jagen.
Vergeleken bij de reclameplaatjes doen we redelijk matig.
Grotendeels aardappel- en groentegerechten, bijgerechtjes, desserts en fruit.
En vlees, daar verheug ik me enorm op omdat ik het zo weinig eet. Rundvlees en kip. Daarbij een wijntje, misschien chardonnay, biertje. Jammie.
Zozeer verheug ik me dat ik al weken loop te likkebaarden door de slagersafdeling. Ze hebben me vast al horen smakken.
Tja.
Principes en je eraan houden, dat lukt niet altijd maar ik verzeker je dat ik ze na deze avond weer ga opbouwen.
Drie of vier keer per jaar eet ik een biefstukje als uitspatting waarbij ik het geweten troost met de gedachte: als iedereen zo weinig vlees at was er al veel gewonnen. Geloof me, als het zou smaken zou ik de koe overslaan en zelf het gras eten.
Maar ja, wie zou dan op mijn kerstmaal komen.
Kerstavond dus.
==

Hallo, de ogen doen het weer

Schermkijken is weer draaglijk dankzij een paar liter druppels.
Mooi, dacht ik, puzzels printen,  bloggen, googlen, legpuzzeltje maken, het internetleven heeft weer zin.
Blij stortte ik me vanavond vroeg op de laptop. Als eerste de sudoku printen.  Goed begin: papier liep vast.
Handleiding gezocht, instructiefilmpje bekeken. Had ik niets aan, het papier liet zich niet pakken. Dus probeerde ik het broodmes, daarna de kaasschaaf, taartmes, pincet,  bedoeld om het papier aan te duwen dan wel los te trekken maar niets hielp.
Mijn ogen traanden opnieuw, nu van drift. Als ik niet zo, eh, verstandig was had ik de printer uiteindelijk geslacht en voor de wolven gegooid.
Morgen zal ik hem uit elkaar halen,  of het helpt weet ik niet.
Bloggen is leuker.
Veel te lezen, mooie dingen. Best veel, het thuiszitten haalt de schrijf-  en fotolust boven.
De berichtenlijst is erg lang, te lang om overal te reageren/beantwoorden, ik hoop op begrip.
Morgen ga ik weer serieus meedoen, nu is het tijd voor een glas wijn en het verzetten van de klok.
Tot dan.
=

Fout shirt, feestje toch geslaagd.

Bij de dingetjes van gisteren zat ook een shirt. Echt een feestding met mooie kleuren.
Speciaal gekocht voor het etentje dat we vanmiddag hadden.
Maar toen.
Ik trok het aan. Ach gut, het leek nergens naar, de kleur wel, de snit was hopeloos. Mouwen als kachelpijpen, geen model, meer een meelzak met een halsgat. Bovendien was er een kniebroek bij verpakt.
Kniebroek? Huh?
De pakbon wat nauwkeuriger bekeken, daarop stond het duidelijk: dit is een pyjama. Had ik niet gezien.
Dom mens, dacht ik nog, let dan ook op.
Nu moest ik naar het feestje in een oudje, verdorie, bijna pruttelend vertrokken we.
Gelukkig kwam het in orde.
Beregezellig, koele wijn, sublieme rare biefstuk -een van mijn lievelingskostjes-, opperbeste stemming. Geen bruiloft, gewoon bij elkaar zitten met veel gelach.
Het waardeloze shirt vergat ik.
Waarom, denk je achteraf, maakte ik me zo druk ??
==

Vakantie op zijn (namaak-)Frans in twee delen

Het was bloedheet en de stemming stond op een laag pitje, geïrriteerd als we waren door jeuk van muggenbulten en zweet op de onmogelijkste plekken. Lin smeerde doorlopend met citroencrème. In haar hang naar retroromantiek besmeerde ze mij ook, dicht tegen
me aan kroelend. Die lol was er gauw af.

‘Nog één keer samen in een tentje,’ had ze bedacht,’ tussen koeien en paardenbloemen..’ – en dazen en vlaaien, mompelde ik er achteraan.
‘Hè toe nou Pol. Naar Frankrijk. Vers stokbrood en wijn en uiensoep. Zonnebloemen, amou-our,’ koerde ze.
‘Lin, dat zijn we ontgroeid. Ik wil geen vakantie vieren met taaie korsten gedoopt in rooie azijn. Laten we de caravan nemen naar een geriefelijke camping met werkende toiletten en stromend water.’
We pleitten een poosje, ieder voor het eigen idee. Tot een compromis.
In de regel is dat geen vlees en geen vis.
Niettemin zou het een geslaagde vakantie zijn geweest wanneer dat ellendige vliegentuig er niet was. De hittegolf en die vreselijke hond. Een echt bed had misschien ook geholpen.

Een boerencamping in Zeeland benaderde het dichtst de koeien en paardenbloemen. Lees: taaie graspieken die prikten.
Ook kochten we een sheltertje, zo’n handig ding met een knus luifeltje waaronder we het glas konden heffen. Lin had een ‘leuk solexje’ op het oog, dat kon ik nog net voorkomen. Met een brommer het weiland op, het idee.
Er was stromend water. Een heuse wc. In een dorp verderop stonden een eetcafé en kruidenierswinkel waar we stokbrood en Franse rode wijn konden kopen.
Het zag er niet eens zo slecht uit.
We maakten een begin met l’amour teneinde een vroegere verliefdheid terug te vinden en verdomd, de eerste paar dagen lukte het bijna.
==
© Bertie
Morgen deel 2.

Over marineren van vlees

Vlees eet ik niet altijd, een enkele keer een biefstuk of kippenboutje wat ik in de pan gooi met boter, zout en peper.  Makkelijk, smaakt overal bij en het is nog lekker ook.
Voorheen deed ik er meer moeite voor, vooral als het hele gezin bij elkaar was. Lekkerbekken zijnde zaten ze watertandend met vork en mes in de aanslag te wachten op wat komen ging.
Hoe meer hoe liever en graag veel vlees.
Dat kregen ze.

–
Vlees verwerken is een dankbaar werk omdat er veel mogelijkheden zijn er iets meer van te maken.
Marineren is er een van
Zoveel hoofden, zoveel marinades. maar vaak komt het neer op kruiden, mosterd, uien en wijn/azijn. Soms bier.
Zelf ken ik nog cola(lekker) en fruit, bij varkensvlees en kip een flinke lepel sambal oelek.
Maar koffie, melk, thee? Nee daar zou ik nooit op gekomen zijn.
Op deze site  lees je over andersoortige marinades en waarom ze gunstig zijn.
Misschien voor U bekend, voor mij nieuw.
Eet ze.
–

Kwestie

In mijn allereerste weblog schreef ik makkelijk. Naïef, onnozel soms.
Onbekommerd gaf ik mijn mening op wat me de meest geschikte plek leek: mijn eigen Bertjens.
Dat viel tegen.
Bij een paar onderwerpen kreeg ik zoveel verontwaardigde antwoorden dat ik verontwaardigd was over de verontwaardiging.
Blijkbaar stelde ik mijn ideeën te hard. Tegendraads.
Ik schrok er van en hield me in het vervolg rustiger.
En nu?
Van de gemiddelde mening trek ik me niets meer aan.
De vraag is over welk onderwerp ik me druk moet maken.
Er zijn er zovéél, ver van je bed en dicht bij huis.
Het is moeilijk kiezen en daarom houd ik het bij een eenvoudige:
zal ik een witte of een rode wijn nemen?
–