Vijver

Van de week viel me op dat er veel meer water in het vijvertje zat.
Hoe kon dat? Ik keek tot op de bodem maar zag geen oorzaak.
Giet iemand er stiekem wat extra’s in? En waarom dan?
Onzindelijke watervlooien?
Een lokaal regenbuitje? Precies bij dat kruisje?
Ondergrondse fontein?  Gaten waar het naar binnen stroomt?
Het klimaat  zal zich toch niet met een plastic vijvertje bemoeien?
Zorgen, nu al. We wonen ver boven NAP, ik reken op familieleden vanuit het verdronken westen maar als de vijver hier al overloopt….
Ik vertrouw het niet.
Iemand plaagt me, misschien de aarde zelf die zolang op het water wacht dat het geduld op is. Of is de maan van slag? Ik zal het nog een paar weken aanzien.
Eventueel licht ik het KNMI in en Rutte cs, Rebellion Instinction en doe de antiregendans.
Mocht het ernstig zijn zal ik de lezers hier ook waarschuwen:
HOUD DE VIJVER UIT DE GATEN.
===

5 mei

Deze dag vierde ik in de achtertuin met schoffel, spade en hark, dansen viel niet mee met deze partners. Gaf niet, zonder muziek gaat het niet lekker.
De tuinslang produceerde de slingers zelf, de zon gaf er vrolijke glinsters aan.
Planten en bloemen waren nog niet toe aan een feestje. Te jong en te bedeesd op een paar na.
Bovendien is het stoffig, ze blijven liever in hun groene hemden en geef ze eens ongelijk, wat zouden ze gaan boemelen in die keidroge lucht waar ze maar moeten afwachten of en wanneer ik hun dorst les.

Ik was de enige feesteling en dronk slechts thee en water. Er viel niets te proosten, een paar merels zaten liever in het vijvertje, die wachten natuurlijk op de overrijpe druiven.
Dat doet me denken aan het glas witte wijn dat we bestelden, gisteravond, in de Cuijkse schouwburg, € 4,75 voor een eenvoudig halfvol glas.
Een schok, meer dan twee à drie euro betaalde ik nooit.
Ik ben niet armlastig, niet gierig, niet overdreven zuinig maar een tweede glas hoefde ik niet. Wat zou het in een groot theater wel niet kosten? (Ja ik weet het, erg wereldwijs ben ik niet).
De merels hebben gelijk met hun geduld, ik zou met ze meedoen als het niet zo lang duurde voor de druiven naar wijn smaken.
Nog een geluk dat de tuin alleen water nodig heeft.
===

Korte winter

Het was een kortdurende winter
slecht even, niet meer dan een flinter
van wind sneeuw en ijs
maar groots was de prijs
te schaatsen zo snel als een sprinter
–
Toen was het weer tijd om te dooien
de tintel van  kou te verklooien
na zand zout en water
kwam weldra de kater.
Die winters, het zijn enkel fooien.
==

Overtollig water.

Corona-carnaval

Valentijn.

Belgische kappers.

IJsdikte en doorgezakten.

Dooi.
Onderwerpen die dit weekeinde veelvuldig genoemd zijn.  Over cor-car en ijsdikte las ik niet verder.

Alleen Kappers, Dooi en Valentijn  hadden mijn aandacht, de laatste omdat een van de broers zo heette, Valentinus. Erfenis van een Russische voorvader die waarschijnlijk Valentin als naam had, denken wij, maar broer had geen Russische trekken: hij dronk niet en ouwehoerde niet.
Hij was juist  heel on-russisch.

Hoe de omgeving eruit gaat zien morgen? Ik ben benieuwd, zo gauw wen je aan omstandigheden dat ik vanavond het water wilde afsluiten, na één week blijk je al een gewoontedier.

Ook vraag ik me af of de Nederlandse vrouwen echt massaal de Belgische kappers bestoken ondanks een tegenverzoek.  En hoe zou het koningsgezin dit oplossen? Opsteken met een kroontjespen? Appje naar Mathilde?

Enfin, mijn zorg niet maar ik zou het begrijpen als ze de boel lieten woekeren. Net mensen, zou ik dan denken.

Alleen nog bekijken hoe het overtollige water op te maken. Met het afsluiten van de hoofdkraan had ik een  speciekuip gevuld en onder het afdak klaargezet.
En een paar emmers.

En, naar me vanmiddag pas opviel, de kuip vergeten. Die staat nog vol te wezen. Zonde om weg te gooien en te koud om in te baden.

Bewaren tot een droge zomer? Dan is het verdampt.

Gewoon leegkiepen dan maar?

Gaat me aan het hart, eenmaal Hollands…  🙄
==

Het water was niet diep genoeg

     
Wat ik vanmiddag zag was echt, helemaal echt, gelukkig had ik een bezoekster als getuige .
Op de stoep naast de schuur stond een lichtgrijze reiger,  zomaar tussen de huizen, hij keek omhoog naar beide kanten en vloog op.
We pakten meteen onze telefoons en ik rende naar boven want ik begreep dat hij de platte daken zocht waarop nog steeds veel water staat. Moet hij vanuit de lucht gezien hebben.
Voor niets, hij was al weg. (foto is van pixabay)
Wat had ik hem graag op het asfalt zien waden. Zou hij bijziend zijn?
Mogelijk had hij zich ook willen spiegelen, stilstaand water  is helder genoeg (zie klein fotootje). Toilet maken voor familiebezoek, veren kammen, wat reigers zoal doen.
Het mocht niet zo zijn.
Het leven is hard.
==

Nog een paar maanden

Dan bloeien alle bloemen, liggen we op een zonnebed of in het water, eten ijs en drinken koele drankjes, lachen om een slaperige kat en luie hond, luisteren naar vogels,  gaan naar het bos,  babbelen met koeien
en zwaaien naar loslopende kippen in de berm.
Voordelen van landelijk wonen, de nadelen zetten we even aan de kant.
Iets om naar uit te kijken
Daar hoop ik op.
Stiekem reken ik er op.
Een heel klein beetje
in ieder geval.
=

Eeuwig vuur

Nog eens over de natuurelementen.  Over vuur.
Daar dacht ik aan toen ik een gesmolten waxinelichtje in leven wilde houden. Er bleef een laagje vloeibare was over waarin een brandend lontje dreef, ik liet het staan en de volgende morgen brandde het nog. Pas in de loop van de ochtend doofde het uit.
Vuur   kun je niet opslaan als lucht, water en aarde. Deze drie kun je in een potje doen en  bewaren, ze gaan dood maar de substantie blijft. Vuur niet, het heeft altijd brandstof nodig voor zover ik weet.
Het lijkt me ontzettend handig een potje vuur in voorraad te hebben. Alleen al het idee dat je het hebt weten te temmen lijkt me spannend maar dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren.
Dat zagen we in Australië waar men alleen maar kon wachten tot het brandhout op was of  mocht hopen op de tegenhanger water om de branden te blussen
–
Nu lees ik in een artikel in Trouw dat er in China -in de provincie Ningxia- een kolenlaag bestaat die eeuwig brandt.
Maar het is niet wat ik bedoel. Weliswaar is er doorlopend vuur, maar enkel door de aanwezigheid van brandstof.
Google op ‘eeuwig vuur’ en je vindt verschillende indrukwekkende voorbeelden.
Stuk voor stuk gevoed.
Maar ik blijf vurig hopen.
==
Update
Er was een plaatje van vuur in een potje, dat is verdwenen.
Het zal opgebrand zijn.

Paard niet in kerststal

Paard verdwaalt
Wilde natuurlijk naar het stalletje van de H. Familie.
Maar ja, wat weet zo’n dier van wegen en wijzende sterren, het liep gewoon de wei uit.
Op goed geluk of op hoop van zegen, om in stijl te blijven.
Het stalletje vond hij niet, wel een goede opvang.
Hij is zelfs beter af, want zeg nou zelf. Hoe heilig ook, een arm ouderwets stelletje heeft vast niet hetzelfde te bieden als een adres van 2019.
Trouwens, wat zouden de drie koningen gedacht hebben als er een paard binnenliep? En de herdertjes? Een paard, dat kwam je in arme stallen niet vaak tegen.
Nooit eigenlijk.
Zitten ze braaf rond te kribbe te aanbidden, komt er opeens een paard  aandraven. Is natuurlijk doodmoe, schuimvlokken op de lippen, snakt naar drinken en briest van de honger.
Geen water, geen haver, niet eens een sinterklaaswortel, Jesus nog te klein om wonderen te doen, schaapjes mekkerend van nieuwsgierigheid.
Niks gedaan, al dat gedoe.
Het is maar goed dat hij naar Zeeland verdwaald is.
Daar hebben ze water zat.
=

.

Water en zo

Ruw geschat heb ik de halve watervoorraad van de provincie opgedronken.
Van Earth Overshoot Day  was ik me niet bewust, ik heb er een paar weken over gedaan.
Was lekker.
De achtertuin heb ik ook zijn dorst gelest.
Voor het eerst in de tropische dagen heb ik extra gesproeid, beter gezegd, de tuinslang op de grond gelegd en het water een poos laten lopen.
Van die dingen in droge tijden.

Op het ogenblik is het windstil, zacht, aangenaam.
Ik ga buiten zitten, dacht ik, en deze keer met een glas wijn, luisteren naar die typische buurtgeluiden die een zomeravond zo zoetjes maken. Zacht gebabbel, ploppende bierdoppen, ijsblokjesgetinkel. Sfeer.
Ik hoorde niets.
Zijn ze links en rechts op vakantie.
==

Avondrijm

Het is weer tijd voor rijmelarij
van o-wat-zijn-we-heden-blij
ik voel het aan mijn water
het is maar suffe beuzelarij
een makkelijke woordenbrij
een beetje taaltheater.

Je leest alhier aanstellerij
-en ook een scheut dikdoenerij-
van iemand met gesnater
maar niets is echt, tis liefhebberij
geen dichterlijke haarkloverij
en wordt het ’s avonds later
ontaardend in lolbroekerij
dan is het enkel leegloperij.
Voorbode van een kater.
==