Weerbarstig

      
Nu is het pas ècht lekker warm buiten, nu de wind afneemt.
Vanmorgen toch nog een uurtje de thermostaat op 20 graden gezet, voor de vorst.
Zie het verschil.
Foto links ongeveer 6.45 u, rechts 15.39 u (in volle zon maar ook elders was het warm genoeg voor een zomerjack.)
Voor die koude ochtenden ligt nog steeds een bontbadjas naast mijn bed om niet te bevriezen bij het opstaan.  Synthetisch, dat zeg ik er alvast bij, ik ben diervriendelijk.  Althans, wat badjassen betreft.
En dan te bedenken dat zelfs de polen er de brui aan geven en zich naar warmte opwerken.  Hopelijk leren de ijsberen en andere pooldieren zich tijdig aaan te passen.
Het klimaat geeft niets om dieren.
==

Te warm.

Het werd warm in de kamer.
Je kon merken dat de kou wegtrok, opmaat maar de maandag die 10 of 11 graden gaat verzorgen.
Best lekker, boek op schoot, doezelend in de luie stoel, televisie murmelend op de achtergrond, kaarsen suizend.
Het werd wel èrg warm en ik draaide de cv-thermostaat omlaag.
Veel helpen deed het niet,  het vest ging uit.
Na een half uurtje de rest van de kleren.
Vreemd, de warmte bleef hangen alsof ik in brand stond.
Uiteindelijk ritste ik mijn vel open en stapte eruit zodat organen en geraamte afkoelden.
Het was een vreemde gewaarwording, zo in je binnenwerk te zitten met gloeiende botten.
Langzamerhand begreep ik dat er iets niet in orde was, werd suffig wakker met zweet op het gezicht en de kleren aan. In een loeihete kamer.
Ik strompelde naar de thermostaat die op 27 graden stond. En dat met dit lauwe weer, had ik natuurlijk de verkeerde kant op gedraaid.
En was in slaap gesukkeld.
Maar nu weet ik niet hoe ik op een rits in mijn vel kom, of had ik het alleen maar gedacht? Het vervaagt al, je weet vaak niet wat er zich afspeelt in je slaap, of je droomde of je een droom verbeeldde.
Hoe dan ook, het is afgekoeld.
Nu kan ik rustig slapen.
==

Als het werkelijk warmer wordt…

zal ik zonder schoenen lopen
ga ik blote kleren kopen
badpakken met ijsblokknopen
naar gekoelde bioscopen
–
op vakantie in de polen
daar zijn vast nog een paar holen
waar je ijskoud rond kunt dolen
op zoek naar witte sneeuwviolen
–
in de allerlaatste jaren
ga’k de hemelzee bevaren
om van daaruit te ontwaren
hoe jullie het klimaat verklaren.
=

Een warme dag

Moeilijk doen

Dit zijn dagen waarop je iets anders uit de kast pakt.
De hele dag luieren bij een aangenaam briesje, dat maakt misschien de lust vrij om me door een  lastig boek te worstelen.
Ik zocht een kleine stapel uit en begon.
Het werd niks, ik kon net zo goed met mijn ogen dicht lezen.
Een boek spreekt je aan of niet, de bries maakt ze niet aangenamer. Ze blijven saai, langdradig, humorloos, oninteressant, alle goede wil mijnerzijds hielp me opnieuw niet verder dan enkele hoofdstukken. Waarschijnlijk snap ik ze niet.
Daarbij viel ik telkens in slaap waardoor ik de toch al dunne draad herhaaldelijk kwijtraakte.
Vergeleken bij dit stapeltje is de Kamerplantengids een bron van vermaak.
Na enkele pogingen gaf ik het op en legde de miskende oogst terug in de kast.
Ik wil ze weg doen maar weet niet aan wie, het is bijna een belediging om ze te geven.
In mezelf pruttelend liep een ander oudje me in handen, tja, mooi, daarom ken ik het ik uit mijn hoofd. Uiteindelijk nam ik het bibliotheekexemplaar maar weer op.
Waarom zou ik moeilijk doen.
–
Voor morgen heb ik andere plannen.
Ik ga hetzelfde doen als vorig jaar en maak een kussenovertrek   
Er ligt nog een grote lap stof.
Je verzint graag wat om de warmte te slim af te zijn.
Tenzij het niet lukt. Te warm, te geen zin, te lui, te suf.
Dan verlies je.
=

Mooi marktweer

Het wordt vandaag een uitzinig mooie dag, hoorde ik iemand zeggen.
We zijn benieuwd.
Het plan is een bezoek te brengen aan een fancy fair in Grave. Een mooi stadje, sfeervol.
Ik verwacht ook sfeervolle rommel, we zullen zien.
Ze hebben er oergezellige bruine café’s en terrasjes maar die zullen wel vroeg bezet zijn, dat heb je altijd in een toeristisch stadje.
Drukte dus.
En een lange dag.
Tot vanavond, we gaan er uitzinnig van genieten. (hoop ik)
—

Weerpraatje

Er waren tijden dat we, voor zover dit mogelijk was, de boel de boel lieten of een snipperdag opnamen om naar buiten te gaan op mooie dagen.
Strand, zwembad, slootkant, teil, terras, whatever want het was:
mooi weer, daar gaan we van profiteren
eindelijk droog
de eerste zomerdag
een zalige zon
morgen regent het
enzovoorts.
Er kwamen wel zomers voor met langdurige droogtes en zon maar ze waren niet standaard.
Nu begint het daar op te lijken.
Elk voorjaar biedt nu meerdere  zomerse dagen, je ziet vaker palmboompjes in tuinen, warme jassen hangen antiek te worden en wanneer kochten we nog winterlaarsjes?
Nu is het:  koel vandaag dus
met de kinderen op pad
garage/kelder/vliering opruimen
fietsen
een dagje genieten
morgen is het weer warm enzovoorts.
Het is mogelijk dat ik me dit verbeeld, beïnvloed door de klimaatnieuwtjes. Ik denk het niet.
Misschien kan Trump het uitleggen.☻
–

Voorjaarszomerbuien

Morgen tweeëntwintig graden C.

Het is toch wat, zomervakantieweer terwijl je kapstok en kasten nog vol hangen met winterkleren. Nou ja, semiwinterkleren, in ieder geval niet geschikt.
Zelf had ik er gister al moeite mee. In mijn haast naar buiten griste ik het eerste shirtje mee dat vooraan op het zomerschap lag, trok het aan en zonk verzaligd in de zonnestoel.
Badend in het zweet merkte ik dat het een thermo-hemd was, speciaal voor barre winters. Geen idee hoe dat bij de zomerstapel terecht kwam.
Dat krijg je ervan met die maartse zomers. Daar wordt een mens vreemd van.  Stel dat dit zo doorgaat; ik zie het er nog van komen dat we in zwempak naar de paasdiensten gaan, pastoors en dominees in tangashorts, geminirokte nonnen, Praise the Sun zingend.  Voor de kleintjes puffende paashazen met slappe oren en mandjes kokende eieren, jankende kinderen die liever een ijsje hadden.
Gottegot, wat een vooruitzicht.
Nu al een zonnesteek,  moet de zomer nog beginnen.

Vroeger was het anders

–

Hoogzomer. Warm en zonnig.
Hoe we de dag ook doorbrachten, na de avondmaaltijd was het een verveeld rondhangen op het erf, zorgvuldig uit het zicht van moeder blijven, startklaar om niet te gehoorzamen.  En dan, verwacht en onverwachts tegelijk de onvermijdelijke roep:  binnenkomen jullie!
Gehoorzamen deden we natuurlijk toch, wat anders?  Met tegenzin slenterden we het huis in en deden de rituelen.
–
Bedtijd terwijl de zon nog scheen,  erger kon niet.
Onder te warme dekens luisterden we nieuwsgierig naar de groten. Pa’s stem klonk af en toe, Moe deed een woordje, helaas verstonden we er niks van. Verderop de ritmiek van een weverij. Het behang werd donkerder.
Tenslotte waren er alleen nog de kikkers, ze kwaakten ons in slaap.
Zo ging dat.
–

Sokken

–
Een van de meest opvallende modesnufjes was de teensok.  Mallotig, dat wel, toch heerlijk warm, alleen waren de meeste schoenen te krap bij het dragen ervan.
Met het opruimen van oude kleren kwam ik ze weer tegen,  ze pasten nog.
Je kunt je voorstellen dat het er idioot uitzag wanneer  je met je tenen wiebelde, een van de zussen hebben we na drie dagen met koud water moeten bijbrengen na de demonstratie. Misschien waren mijn tenen niet zo geschikt voor een show.
–
Het filmpje afspelen lukt niet maar de foto is ook duidelijk.