Er na…

Zaterdag en zondag deden we de verjaardag.
Gisteravond ook een beetje
Vandaag de naviering in mijn eentje, restje taart, kaas, nootjes, chocolaatjes.
En nu aan een koel biertje,
met dit weer lekkerder dan wijn.
Tot de volgende  verjaardag, ik heb er nu al trek in.
Gelukkig gaat de tijd snel.
===

Oud liedje, nieuwe tekst.

Af en toe koopt onze Moe
taart en koek en lekkers toe
want dat hoort bij moederdag
en smaakt haar opperbest.
Proeft van alles wat er staat
(kleine hapjes, kan geen kwaad)
het is zo verleidelijk
en zonde als er rest.

Kinders aten slechts een deel
tuurlijk was er weer teveel
en een stuk dat ze niet kwijt kan,
’s avonds hangt ze in haar stoel
met een opblaasbuikgevoel
ja, dan heeft ze er weer spijt van….
en…
===
Melodie (ongeveer) van Áf en toe gaan pa en moe…

Zon

Foto is zodanig dat ik niet herkenbaar ben dus het kan.

Ergens rondom 2010.
Een weekje Cadzand-bad met schoonzussen.
Mooie vakantiewoning met alles drop en dran, strand aan de overkant van de straat, eigen vervoer, wat wilden we nog meer.
Nou, een zonnetje af en toe. Niet om bruin te bakken – die leeftijd waren we voorbij- maar de zon maakt alles zoveel aantrekkelijker, eten en drinken op terrassen is minstens drie keer zo gezellig.
We maakten er wat van,  allerlei tochtjes, van taart eten in België tot wafels elders en van shoppen tot rommelmarkt bezoeken.
En toen verscheen hij eindelijk, laat op de dag.
Daar maakte ik meteen gebruik van.
Wat was dat lekker warm en die extra steun voelde goed, nou ja, leve de emmers. Alleen jammer van de sokken, ik had graag gekleurde voeten gehad maar je kunt niet alles hebben.
Vakantie geslaagd.
==

Jarige koning

Dat hij er een gezellige dag van maakt met vrouw en kinders.
Ik doe met ze mee, heb taart in voorraad en oranje stickertjes geplakt op het gebakschoteltje en ga smullen. Feestelijk. Wie weet zing ik  ‘Oranje Boven’ al past WA niet in het ritme.
En daarna bekijk ik de uitslagen van de staatsloterij.
Mocht ik een grote prijs winnen stuur ik alle volgers een bos oranje bloemen, kan ik makkelijk beloven want de adressen zijn me onbekend.
Zo niet, dat gun ik ze mijn tranen.
Hoe kom ik zo oranje-gezind? Normaal gesproken ligt me dat niet. Integendeel
Verveling? Nee, ik vermaak me wel.
Politiek inzicht? Nee, ik begrijp nog steeds niet veel.
Maar ja, je kunt niet om de familie heen.
W&M houden ons zoet met gezinsplaatjes, een van hun hoofdtaken. We hebben wat te bekijken in pers en op tv, het leidt af van problemen, zoiets.
Ik had nooit gedacht hier nog eens in te lopen.
Het zal de trek in de taart zijn.
==

Goedemiddag iedereen

De kranten, koffie, telefoontjes, alles liep uit. Maar ik ben er.

Wat ik vragen wil: hoe kom ik plotseling op erg veel dagelijkse bezoekers, veel meer dan gewoonlijk? Van de een op de andere dag? Weergaven nòg meer.  Ik heb de tags gecontroleerd, er staan geen attracties bij als ‘seks’ of relevante onderwerpen. Daar ben ik juist voorzichtig mee.
Ik vertrouw het niet.

Een andere vraag gaat weer over ongewenste moderatie. Iemand die er verstand van heeft (dat zegt’ie tenminste) beweert dat niemand daar iets aan kan doen. Ik niet, de ontvanger niet. Volgens hem ‘lusten’ sommige sites de mijne niet, en gaan dan controleren in de vorm van moderatie. Ook als die uitgezet is.

Het klinkt me als flauwe kul in de oren maar ik heb geen betere verklaring. Iemand van de lezers intussen?

Verder geen nieuws.

Het is warm. Het is zomers en straks komt er visite.

Er staat taart en koffie klaar maar ik vermoed dat ze liever de cornetto hebben. Ik ook, ik heb er al een getest en vind hem erg goed.

Tot zover,  vanavond of vannacht.
==

Mijn geliefde kerstster

Een beeld was het, hij sprong eruit tussen honderden andere met zijn dieprode bladeren, fluwelig en rijk. Stevige voet in mooie aarde.
Pittig rechtop in een goeie pot.
Ik kon hem niet weerstaan en nam hem mee. Hij paste precies voor het keukenraam en stond daar zo feestelijk te wezen dat ik elke dag koekjes voor hem bakte. Of een taart. Soms een lekker maaltje maakte. Dan weer een patatje haalde. Hij lustte het niet maar ik wel.
Zo hadden we het heel genoeglijk samen.

Toch was hij niet gelukkig. Er verdorde een tak. Daarna twee. Hij tierde niet en ging zienderogen achteruit.
Bladeren vervaalden tot dorre ritsels. Ik gaf meer water, toen minder, baadde hem in geurige olie waarna hij definitief de geest gaf en tenslotte begroef ik hem naast de jeneverbes.
Daar ligt hij dood te wezen.
Zonder steen, mocht hij aan reïncarnatie doen moet hij eruit kunnen. In dat geval hoop ik dat hij een paar bessen kan oppikken, het maakt de start zoveel prettiger.
–
Feestelijke maaltijden eet ik nog iedere dag als een vorm van rouw, een geliefde kan ik niet zomaar loslaten.
Het is mijn trouwe aard.
—