
Het werd stil rondom de zon.
De lege plekken in het zonnestelsel? Ze boden juist een praktische doorkijk voor James Webb, bovendien waren vluchtende sterren een prima onderzoeksthema en wie weet, een extra leerstoel… ?
Heel bijzonder
Opwindend ook.
Deze foto-uitleg is nog te begrijpen, in feite weet ik nog steeds niet wat een zwart gat precies is. Of waar het toe dient, er van uitgaande dat alles in de natuur een functie heeft. Wat zijn de gevolgen voor de rest van het heelal? Worden ooit alle sterren opgeslokt? Gaat dat hel of hemel worden?
Uiteraard lees je over zwaartekracht en het opslokken van licht en van implosie, maar ik kan me er niets bij voorstellen.
Ook niet bij het lezen van sf’s waarin iemand erin gezogen wordt, eruit weet te komen en weer op aarde terugkeert waar blijkt dat er vele jaren voorbij zijn terwijl het slachtoffer zelf niet verouderde.
Dat ik praktisch ongeschoold ben helpt ook niet mee. Natuurkunde op de MULO hield maar een ietsje meer in dan spoelen maken, bunsenbranders en de Maagdenburger Halve Bollen.
Vraag ik het aan een slimmerik, dan komt die met de geijkte termen en kan ik net zo goed dit dit lezen.
Misschien wordt het me ooit duidelijk.
==
De vraag dringt zich op waar die kennis toe leidt; wat is de volgende stap, een nieuwe groep sterren ontdekken en benoemen? En daarna? De ontdekking van nog meer? Door- en doorgaan met zoeken in de hoop een buitenaardse ‘mens’ te vinden? Waar verbergen ze zich trouwens, de gluiperds; op 3rd rock from the sun? Welke zon? Het lijkt zoeken in het wilde weg en misschien is dat ook zo.
De ruimte is onmetelijk en onmeetbaar, we kunnen duizend eeuwen reizen en speuren met als resultaat het vinden van almaar nieuwe lichtpunten. Tot we ruimte☻ tekort komen om ze in kaart te brengen maar nog steeds geen teken van beweging waarnemen.
Want dat ergens in het heelal leven -of een equivalent ervan- bestaat, geloof ik wel; alleen gaat het zoeken ernaar op deze manier erg lang duren
Als leek denk je onwillekeurig aan boeken van iemand als de oude Asimov en andere knappe schrijvers.
Die wisten er tenminste nog een verhaal bij te fantaseren.