Ongelooflijk

Vanmorgen was de weg nog helemaal schoon en droog, de chauffeur reed op zijn gemakkie.
Halverwege de ochtend verdikte de lucht,  jachtsneeuw dwarrelde over de weg, ging langzamerhand over in echte vlokken, dik en wit.
Een winterse bui verscheen, onverwachts krachtig.
De wind trok aan. Een plotse vlaag deed ons opveren, we deinsden achteruit, de ruitenwissers veegden woedend en piepend.
We reden dwars tegen de vlokken in, we moesten wel wilden we thuiskomen.
Opnieuw een afslag, een s-bocht met tegenliggers, slecht zicht vervormde de blik verraderlijk.
De auto ploegde voort, de chauffeur deed zijn best, ondanks de zweetdruppels aan zijn wenkbrauwen hield hij de wagen onder contrôle al naderde de bermen af en toe onbarmhartig.
Ik keek mee en genoot.
Toen werd het stil, de wolk dreef verder..
—
De sneeuwoverval had precies 15 minuten geduurd. Echt gebeurd.😉
===

Weerbericht.

‘Wakker te worden in een omgeving van stilte, van witheid die fonkelt in de eerste zonnestralen…’

Hier droomde ik van bij het sneeuwbericht.
Weliswaar in Limburg maar wie weet,
Brabant ligt er naast.
–

 

 

Wakker geworden van regengetik, van grijzigheid op straat en in de lucht.
Zo ontwaakte ik.
=
Ik sliep weer in droomde verder.
=

Kerstgedachte

Het gaat vriezen.
Niet hard maar toch: wie weet een schaatsdagje.
Kans op sneeuw.
Niet veel maar toch: misschien een witte kerst.
Het is bijna 5 december.
Ik geloof niet maar toch: ik koop me een letter.
– 

Maar dan.
Over 3 weken wordt Jezusje weer geboren.
Schattig baby’tje maar nu wil ik eerst wel eens weten
onder welke letter hij valt:  LHBTI QA+
Zijn vader weet ook alles van ons, dat heeft de pastoor zelf gezegd.
==

Bloedworst

Afwisselend lezend en toetsend zit/lig ik in bed, de slaap haast zich niet.
Het is stil buiten, geen mens waagt zich op de gladde weg, vermoedelijk ligzitten de meeste buren ook in hun bed.
Dan hoor ik een zacht geklop, zo laat nog? het licht is al uit en… wacht, ik herken het ritme. Weerwolf, voor de zoveelste keer.
Ik zucht.
Hij houdt aan. Ik sta op en maak de voordeur open. .
‘En?’ vraag ik chagrijnig. De wolf bibbert wat sneeuw uit zijn vacht, hij trekt zich niets van mijn humeur aan
en doet zielig. ‘Weet je wel hoe erg dit is, niemand om te bijten laat staan op te vreten, terwijl de drang me naar buiten jaagt. Dit overleef ik vast niet, ik barst van de honger. Als beloning zal ik…’
‘…jou niet aanvallen,’  vul ik aan, ‘ik ken je smoesjes. Je krijgt één kop  thee en een broodje bloedworst en dan moet je weg. Ik wil slapen.’
Opgelucht gaat hij zitten.
Hij warmt zich aan de theepot en vreet de bloedworst. Ik geef hem de rest van het pakje, na het zien van de rode stukjes aan zijn puntige tanden lust ik het niet meer.
Staande wacht ik tot hij klaar is en wijs hem onverbiddelijk de deur.
‘Bedankt en tot de volgende keer.’  De schoft.
‘Dan bel ik de jagers, onthoud dat. Eruit!’
Hiervan schrikt hij en verdwijnt schielijk tussen de sneeuwduinen.
–
Weer terug in bed overdenk ik mijn slappe houding.
Goed zijn voor dieren, tja, prima, maar moet dat nou echt voor een weerwolf? Telkens als het slecht weer is profiteert hij van mijn sukkeligheid, ik ben wel kwaad maar kan geen nee zeggen.
Van de andere kant spaar ik er een mens mee,  redeneer ik. Toch klopt er iets niet of wel? En zo zaag ik door in mezelf maar word er niet wijzer van.
Zoals gewoonlijk.
=

Winter

Alles groeit, morgen ook nog en dan…

Gisteren en vandaag was het lente.
Blauwe lucht en groen onkruid, veel zon, kauwen kwebbelden, je voelde een zachte sfeer, ik zong bijna hardop.
Gezien de voorspellingen was het zaak veel van die voordelen nu binnen te halen. Alle ramen open en cv uit. Was buiten ophangen.
Wandelend boodschappen doen in een dunne jas, stoepie vegen.
Ik kreeg zin in de schoonmaak van vroeger.
–
Straks mag de kou zijn best doen maar je kunt je haast niet voorstellen dat het over 1 of 2 dagen ijzig  wordt. Over een wispelturig klimaat gesproken!
Niettemin heb ik er zin in, als toeschouwer dan want ik weet niet meer precies hoe het er uit gaat zien.
Sneeuw? IJs? Schaatsen? Witte bibbers?  En hoe ging dat ook weer met water afsluiten?
Ik heb niet eens de juiste kleding meer, volstaat een pyjamabroek onder een trainingspak? En sokken, die draag ik nooit, daar moet ik naar zoeken. Plastic zakken om de voeten? Vragen, vragen…
Ik ben ontzettend benieuwd hoe het wordt en hoe het afloopt.
Of ik een echte winter ongeschonden doorkom.
==

Vers sneeuwvers.

Sneeuw, hé sneeuw
je brengt me aan de peeuw
als het niet gauw beter wordt
schiet ik straks een wolk aan gort
kijk welk strooisel daaruit komt
ben je nu al afgestompt
is je sneeuwmachien kapot
geen 3Dprint of robot?
Ik ga slapen en ik droom
van een bleke bladerboom
bij gebrek aan’t echte wit.
Blijf jij maar plakken in Madrid.

==

Heerlijke wintermorgen

Vanuit het raam zag ik het al, mistig en stil met vaag lantaarnschijnsel.
Geen zuchtje wind.
Klinken van schuurdeur en poort vol ijsbulten, slot bevroren, met wat blazen draaide de sleutel.
Lopen is dan een feestje,  niemand te zien, een zoemende fietser heeft niets engs.
Ik haastte me in de super om voor het daglicht weer buiten te zijn en wandelde in het donker naar huis.
Daar bleek het slot van de poort opnieuw dichtgevroren.

Dagelijks een graadje vorst erbij, af en toe wat sneeuw, een kalme wind.
Groeiend licht.
Zo begint de winter op zijn best.
Maar dit hebben we alvast.
==

Fotowerk vordert

Hoe moest ik dit aanpakken… zucht.
Om te beginnen alle albums  bij elkaar leggen, daarna map voor map leeghalen, bekijken, eventueel apart houden.
Op jaartal leggen of per feest? Per kind? Het eerste lijkt me logischer.
Natuurlijk ga ik niet de hele berg hier showen, enkel een paar die me opvielen.

Deze is van de bevroren Gouwzee waarbij Moe het jaartal 1963 zette, ik weet niet of dat het juiste jaar was.  In 1963 was ook de Maas bevroren, gebeurde niet vaak. We woonden nog in Katwijk/Cuijk en maakten het mee, heel bijzonder. Helaas geen plaatjes.

December 1981. Deze foto begint onderhand ook bijzonder te worden, het zit waarschijnlijk in alle familiealbums.
==

Koel gevoel

Een ijsje, daar zou ik nu een moord voor doen, een grote  cornetto of een literbak van Hertog.
Waar die trek vandaan komt? Geen idee maar hij is er.
Het zit er nu niet in.
Ik neem genoegen met een ijzige foto. Oudje van november 2010.
Het heeft geen smaak anders dan dat het een mooi plaatje is maar ziet er  koud uit.
Sneeuw in die maand komt vaker voor, een laat bloeiende roos ook. Dat ze elkaar troffen zou een gedichtje waard zijn of een zoet verhaaltje. Ook dat zit er niet in.
Waarom die foto me juist nu in de handen loopt weet ik niet, er is niets wat me aan sneeuw en roze rozen doet denken maar het geeft in ieder geval een koel gevoel.☻
=