roos

Tuinperikelen

Er zou stevig getuinierd worden vandaag, snoeien, knippen en uittrekken.
Allereerst wegschoffelen van het wilde gras dat dagelijks opkomt. Een ellende. Hoe het heet weet ik niet meer, ik noem het varkensgras. Een paar dagen niet wieden en het wortelt in Australië.
Het is weer weg, voor het oog althans, de bodem zit vermoedelijk boordevol stiekeme uitlopers, de gluipers.
Enfin, dat zien we later wel.
Toen de spirea, uitgegroeid tot een superstruik, die zou ik wel eens even in vorm knippen. Meestal een leuk klusje,  een soort grof kapperswerk.
Helaas, de ingebouwde roos was meegegroeid met keidikke en harde takken en dito doornen.  Bloedend deed ik een paar  pleisters op tot ze op waren,  handschoenen waren beter en wat denk je?
Kwijt.
Uiteindelijk vond ik een emmertje waarin drie rechtse exemplaren stonden en één linkse,  zwaar vervuild maar doordat ze knoerhard waren hielden ze stand tegen de dorens. Dat viel weer mee.
Het is allemaal  goed gekomen behalve met mijn ijver, daarmee ga ik morgen verder.
Alleen de mooiste plant heb ik nog wat water gegeven maar dat was niet veel werk.

==

Platonisch


Het begon met een klimroosje links en een kleine druivenplant rechts.
Ze groeiden op tot knappe jongelui en bekeken nieuwsgierig hun wereld, het groen, wendden de ogen af van muren en buren, draaiden zich naar de overkant. En wat ze daar zagen…
Roos werd nog roder, druif stak wiegend zijn ranken uit, ze kwamen bij elkaar en verloren zich de rest van de zomer, een verrukkelijke periode van verliefdheid die opbloeide tot ontroering en inspiratie van alle andere planten en insecten en vogels.
Hij voelde haar doornen niet, zij had maling aan zijn oorwormen, ach, liefde is  stekeblind.
Na deze eerste uitbundige toenadering bespraken ze een nieuwe date voor de volgende lente, gehaast, voor ze in winterslaap gingen.
En zie, elk voorjaar is de zoetheid meer zichtbaar, sneller worden ze groot, vooral roos groeit zo vlug dat haar bloemen achterlopen, ze reikt en reikt en druif doet zijn best, ook hij wikkelt zijn ranken op de weg naar zijn roos.
Over een paar dagen is de ontmoeting weer daar. Dan openen zich de knoppen, trosjes vormen zich, takken krullen van genot.
Ik raak er steevast van onder de indruk.
Zo gelukkig, zonder seks.
Dat moet wel ware liefde zijn.
=

Verstopte afvoer

Je kunt voor of tegen genetische modificatie zijn, dat dit een bijzondere creatie is kan niemand ontkennen.
Toegegeven, het is per ongeluk tot stand gekomen.
Bij het wassen en snijden van groentes komt vaak een piepklein wortelstengeltje of zaadje in de afvoer terecht. Soms blijven ze hangen. Overspoeld door warm water gedijen ze en kruisen ze zich, nieuwelingen sluiten zich aan,  ze weerstaan gepook van ijzerdraden want samen staan ze sterk en ze gaan groeien heen.
Dan krijg je zoiets.
Minikomkommer met geënte roos en bloemenpol, een hap uit z’n lijf en een staartje. Is het geen dotje?
Het kwam uit de zwanenhals van de keukenkraan, ik heb hem gauw in de mooiste vaas gestopt en voor het raam gezet.
Daar trekt hij ieders blik.
==