Moeder aarde vertrekt. Een tegennatuurlijk verhaaltje.

‘Daar gaat ze, daar gaat ze, kijk nou toch.’
‘Praten we almaar over emigreren,  over de betere planeten, superklimaten, verderdenkende presidenten, sociale ruimtes, manen met mooiere mannetjes, luxere raketten en weet ik veel…
geeft zij er zelf de brui aan.’
‘Eigenlijk wel logisch, ze kon geen goed meer doen. Van mens tot lucht en alles ertussenin, het is vervuild, te koud of te warm, alsof het haar schuld is.’
‘Nou je het zegt, best zielig.’
‘Ja.’
‘Maar..
…wacht eens,  wat moeten wij nou? We staan  op een loos platform in de lucht, in het niets, o god, help nou toch, waar kunnen we naar toe? waar zijn de tenten?  we gaan er aan, mammie, denk aan je kinderen,  is dit je wraak?’
–
MA hoort het gejeremieer.
‘Bekijk het maar,’  mompelt ze en versnelt.
===

Stomme dieren?

Bij de  legpuzzeltjes   staat deze lama (even zoeken) , die me elke keer in de lach doet schieten.  Kijkt hij niet  als een kind dat zelf niet weet hoe grappig het is?
Sommige struisvogels hebben dat ook.
–
We nemen aan dat die onnozelheid typisch iets is van stomme dieren, toch geloof ik dat het een beetje anders ligt.
Dierenmannetjes zijn juist ontzettend  ijdel, in paartijd blazen ze zich op, zingen, maken oorlogskleuren aan, zetten veren en krachtige stemmen op, je weet niet wat je ziet. Daarmee pronken ze zich suf, net zo lang tot hij een vrouwtje vindt dat voor hem valt en hem accepteert,  de dames geven hun ogen en oren flink de kost en genieten eerst een poosje van die show.
Noem dat maar eens onnozel!
Na gedane zaken wordt hun leven weer gewoon en vindt hij rust in zijn oude kloffie.
Als mensenpaartjes die over de eerste verliefdheid heen zijn.
Mochten dieren gedachten hebben zou het onbegrip zijn, juist voor ónze stomme blikken:  die lui snappen er niks van.
==