Luie stoel?

Avond.
Lekker onderuit, beetje lezen, beetje cryptogrammen, beetje tv kijken. Koffie, thee, iets sterkers misschien.
Na een paar minuten een appje. Gezellig, ik app terug, over en weer nog een paar woordjes en tot volgende week.
Journaal gemist, tablet openen voor laatste nieuws.  Daarna een kort spelletje en nog een en nog ééntje.
Paar woorden puzzelen.
Laptop meldt zich.
Ziggo met aanbieding van smart Wifi pods, weg ermee. Meteen de nieuwe ziekenfondspremie bekijken en meer van dat.
Afsluiten.
Verder met lezen.
Mooi boek van Krauss.  Taai, toch interessant, ik ben al op de helft.
O jé, bijna vergeten,  nog even iets vragen, ik toets in ….
–
Zo gaat het niet vaak maar er zijn dagen dat ik denk: het zou je baantje maar wezen. En dan zoom ik niet eens.
Soms belt  ook nog iemand met  de oude huistelefoon.
Tja.
En toch zou ik het niet willen missen.
==

Opgeruimd?

Er ligt nog een verhaaltje dat ik wilde plaatsen.
Jammer is dat ik het kwijt ben, kan het nergens meer vinden al zou ik de laptop slopen.
Geen nood, dacht ik, het staat in een bundeltje dus kan ik de pagina’s scannen, eventueel overtypen.
Wat denk je? Ook het boek kwijt, hoe krijg je het voor elkaar- zou moe zeggen. Nou jaaaa zeg, ik heb het alleen maar te goed opgeborgen. Kan toch?
Ik weet wel dat het geen wereldliteratuur is maar ik heb er mijn zinnen op gezet en wil het NU terughebben. (‘Nog koppig ook.’)

Korte inhoud: schapenwolkje wordt verliefd op donderwolk en mag mee op op werkreis.
Details vul ik later in (als de tekst tevoorschijn komt) maar iedereen kan er zelf wat van maken.
Zet ik hier alvast een fotootje van het verliefde schaap.

==

Koud

Het is stil in de kamer. De laptop suist zacht, in duet met gespetter van de kaars die bij tochtvlagen flakkert. Aardig beginnetje, beetje tè?
De tocht is vervelend en ik trek een vest aan.
Ik zit aan de toetsen en tik. Mijn brein doet zijn best, de combinatie van suizel en vlam stuurt me richting romantiek.
Hm. Hoe valt dat te rijmen met een rillerige rug en kriebelkeel, voor romantiek helpt warmte beter. Ik zoek sokken.
Enkele vernieuwende ideeën dienen zich aan.
Het zijn er niet veel en ze  laten zich met moeite vangen.
Verdorie, ik had me verheugd op een nieuw verhaal, dacht dat ik er van zou opknappen.
Eerder krijg ik het kouder en ga op zoek. Alle ramen zijn dicht, themostaat staat op 22 graden, te hoog maar ik ril nog steeds. Het is duidelijk dat ik niet in orde ben, zelfs mijn voeten worden niet warm.
Enfin, nog even doorbijten.
Het vest rits ik op tot de kin, trek de sokken hoog op en ga weer aan het bureau.
Geen goed idee. Ik zit en kijk en denk en weet niets.
Ook het kaarsengeflakker stoort me. Hoe kan dat eigenlijk? Met gesloten ramen?
Nogmaals de ronde doen en dan zie ik overgordijnen waaien. Nu weet ik waar de trek vandaan komt.
De tuindeuren erachter staan op een forse kier.
Had ik zelf gedaan, na het lappen niet goed afgesloten.
Ik vloek, door het gebibber niet zo hartgrondig als ik zou willen.
Er rest niets anders dan de laptop te sluiten.
Eerst warm worden.
==

Weemoed

Ik zit voor een raam, luister naar de regen en lees.
Af en toe is er beweging, een kauw die langs scheert in een korte droogte, een musje. Takken waaien verwoed en sproeien.
Dan is er weer het geruis . Soms in een afwijkende maat door het lek in de dakgoot.
Ik maak een kop nescafé en neem het boek weer op.
Plotseling overvalt me een droefgeestig gevoel. Ik kijk rond, zie dat er niets verandert en probeer het weg te lezen. Maar nee…
Waarvandaan komt die melancholie, dat heimwee naar nooit gedane dingen?
Want je weet niet hoe het begint.
Het duurt en duurt.
Ik kijk naar het boek. Het gaat over dementie, van Nicci Gerrard.
Naar de ramen die zicht bieden op overdadig groen maar zelf een voorbije zomer tonen.
De lucht die te vroeg donker wordt, iets waar ik een gloeiende pesthekel aan heb.
Dan bel ik iemand. Niet thuis.
Daarna een zus. Ze heeft geen tijd.
Alleen de laptop neemt geduldig op wat ik schrijf.
Nu zie ik weer het vaasje bloemen van de topinamboer. Best lief.

Grrrr…

De printer werkt niet goed
er is iets met de scanner
nog even en ik benner
na aan toe
de laptop op te doeken
een bijl te zoeken
duivels uit de hel te vloeken.
Ik wil weer naar mijn boeken.
–

Bril

Leesbril kwijt, dan valt er niet te tabletten. Nou ja, bij de laptop ligt een andere.
Daar viel telkens een glas uit, verdorie. De volgende, uit de keuken.
Geloof het of niet, de steker brak af, nou zeg, ze moeten me wel hebben. Nog één kans en dat is de bril naast bed.
Wat, ook al kwijt? Nee, geplet tussen matras en ledikant en, natuurlijk, gebroken.
Vier exemplaren en niet kunnen lezen, hoe krijg ik het voor elkaar.
Zonder leesbril ben ik onthand, alleen krantenkoppen en grote letterreclame begrijp ik. Op de laptop is tekst te vergroten maar op een minischermpje is dat ondoenlijk met lange zinnen.
Van alle gewoongeworden dingen is de leesbril (en -loep) een van de beste uitvindingen.
Stel je voor, nooit meer te kunnen lezen en puzzelen, een ramp, ik zou de laatste cent overhebben voor Drion.
Handwerkers en -sters zijn uitgehobbied, veel mensen van middelbare leeftijd stoppen met werken, knollen worden voor citroenen verkocht, politici tekenen verkeerde wetten, lesgeven is alleen voor veertigminners, je koopt de verkeerde wijn of een rare jurk,  de lijst is eindeloos.
–
Enfin, met de verrekijker kroop ik in en door en onder alle hoeken en stoelen en vond uiteindelijk de zoekgeraakte, de ene die nog heel is.
Nu kan ik de andere drie repareren.
–

Inktloos printen

Fantastisch, dat wil ik ook wel.
Maar…
Nieuwe printer?
Is de laptop wel compatibel of is er een nieuwe nodig?
Misschien ben ik te sceptisch, ik hoop dat het meevalt.
We zullen zien.

Er zijn veel hits, dit zijn er een paar van
rtl. inktloze-printer-op-de-markt
trouw.nl/groen/inktloos-printen-kan-nu-de-printers-nog

Voorbij

Het is stil.
De sfeerkaars suist, speelt bij tochtvlagen een variatie.
Ik zit aan de toetsen en tik. Mijn brein flitst, alles wat ik bedenk wordt genoteerd.
Het kaarsengespetter stuurt me richting romantiek.
Ideeën dienen zich aan.  Ze  laten zich met moeite vangen. Van enkele vind ik een spoor terug in de tekst, de meeste vervluchtigen, verjaagd door nieuwe, opdringeriger invallen.
Koppig ga ik door. Scènes volgen elkaar op, langer wordt het verhaal, intenser de plot.
Als een bezetene vlieg ik over de toetsen, begerig naar het einde dat zich ontvouwt tot een drama dat ik niet voorzie.
Nog een inval, een laatste idee, alweer een paar woorden, niet teveel? geeft niks, bewerken volgt nog.
Tenslotte ligt er een redelijk concept.
Overlezen?
Beter een nachtje laten liggen.
—
Volgende ochtend lees ik, zie dat het tegenvalt en delete, plak, kopiëer, voeg nieuwe zinnen toe. Sleep, weer terug, schift met pijn.
Gespannen lees ik opnieuw.
En huil om het zoveelste mislukte verhaal.
Het allerlaatste.
==

Trojaans paard

–
De laptop stond in slaapstand; ik wekte hem, maar toen.
Deed de muisaanwijzer niets meer.  Gelukkig is er nog een touchpath. Helaas,  ook dat weigerde dienst. Dan kun je dus niets meer, zelfs niet op de juiste manier afsluiten.
Ctrl-alt-delete,  f4,  escape, modem uitschakelen en weer terug, lijst met toetsenbediening zoeken. Er was nog één hulplijn en dat was een zoon bellen.
Hij had de oplossing en, zegt hij bij elk advies: daarna een complete av-scan draaien.
Dat deed ik en wat denk je? Een  ‘potentieel gevaarlijke thread gedecteerd, Trojaans Paard generic_r….’ 
Hoe kan dat nou.  Blijf je zoveel mogelijk uit de buurt van obscure urreltjes,  krijg je toch nog zoiets.
–
Misschien heeft een van de bezoekers nu ook dat beest binnen gehaald,  ik zou maar even scannen.
Kost niets en is absoluut veiliger.
Zo ja: sorry. Ik wist het niet.
–

Compurikelen

_
Het was even stressen vanavond.
Muis deed niks, printer ook niet en van geluid was geen sprake. Alle vier USB-poorten waren uitgeschakeld. Google deed me oplossingen aan de hand, over controllers en zo; ze leken heel logisch maar het stond me niet aan.  Komop zeg, net een nieuwe Windowsversie en meteen al problemen?  Niet echt comme il faut.
Dus heb ik W10 opgeroepen, de boel opnieuw opgestart en alles is weer goed tussen ons.
I love him/her/it. Voorlopig.
Van alle computerproblemen is die van een nietwerkende muis  misschien niet de ernstigste- maar wel een van de de meest lastige. Een touchpad is goed voor nood maar echt handig vind ik het niet. |
–
Hoe dan ook.  Ik  werd  weer met een hedendaagse vraag geconfronteerd:  wat doen we als de pc/smartphone/iPod e.d. uitvalt?
Boeken en cryptogrammen oplossen zijn een paar van mijn hobbies, toch zou ik niet zonder Internet willen. Of kunnen? Waarschijnlijk niet. Ik zou alles uit de kast halen om verbinding te krijgen met de rest van de wereld wat die ook voorstelt.
Het is de tijd van nu en ik accepteer hem.
–
–