Katten poseren.

Deze foto’s zijn misschien nog bekend voor lezers van het eerste uur maar ik plaats ze toch bij gebrek aan recente plaatjes.
Dit was een vroegere buurkat die bij onze voordeur in de zon lag te krullen. Door het matglas werd het een bijzonder gezicht.
De kat die nu om me heen hangt is van andere buren maar doet hetzelfde: in de avondzon op de voordeurstoep hangen, liggen, knipogend en omrollend.
Af en toe gooit hij er een harde MAUW tegenaan en likt een luie poot.
Voor een kattenliefhebber is het een boeiend schouwspel.
Dat ik er een ben zal duidelijk zijn.
—
Foto’s maken van de kat-van-nu ging niet, komen binnenkort. Hier lijkt hij wel wat op.

 

 

 

–

 

 

–

Haar

Kijk eens wat een boel krulletjes ik toen had.
En helemaal echt.
De kapper hoefde er niets aan te doen.

Zeg nou zelf, daar kan toch geen permanent tegenop?
Geef mij maar de natuur.

Tienergedachte

Toen ik nog vijftien was
krullen verknoeide
en schrilkleurig verfde
mijn kindergezicht

dacht ik met
absolutistische
gretigheid
‘prins doet zijn plicht’.
–

Oude krullen

 –
-Waar zijn je krullen?  vroeg de kapster.

Goeie vraag.

– Ze werden te lang, dan zakken ze uit, zei ik.

Dat gebeurt nu eenmaal op zekere leeftijd .

Ik zie het er nog van komen dat mijn buik over de knieën hangt en mijn billen tot de kuiten reiken. Kleurige veters door de zijkanten en het is een leren midi-rok.  Help me onthouden dat ik tijdig een moedige naaister/chirurg inschakel.

Maar alle gekheid op een stokje (zeer ouderwetse uitdrukking), we blijven geen zestien, zelfs geen zestig. Dat laatste moet je trouwens zo snel mogelijk voorbij zien te komen wil je serieus genomen worden.

Het zou ook niet passen, die knipperwimpers tussen hangwangen en wat dacht je van kalknagels in dunne sandaaltjes?
Nee toch?

Het zij zo.

Enfin, kapster deed haar best en verrek, na de knippartij had ik weer krullen.
Ja dan..  die sandaaltjes..  misschien..
–