Een uitdrukking die ik als jonge moeder voor het eerst hoorde maar schoonmoeder in de lach deed schieten. Zij kende het van haar eigen kindertijd, het was dus erg ouderwets.
Het werd gezegd van hardhuilende kleine kinderen of babies en misschien werd het elders ook zo genoemd.
Zolang er geen duidelijke aanleiding toe was, was aandacht niet nodig:
‘Er brult niks dan de kop’. (brullen is Oost-Brabants voor huilen).
Ik keek er vreemd tegenaan.
Maar die kinderen leerden misschien veel vlugger te gehoorzamen dan de latere generaties.
Wie zal het zeggen. Die brullende kinderen?
—
Advertenties
