Vijver

Van de week viel me op dat er veel meer water in het vijvertje zat.
Hoe kon dat? Ik keek tot op de bodem maar zag geen oorzaak.
Giet iemand er stiekem wat extra’s in? En waarom dan?
Onzindelijke watervlooien?
Een lokaal regenbuitje? Precies bij dat kruisje?
Ondergrondse fontein?  Gaten waar het naar binnen stroomt?
Het klimaat  zal zich toch niet met een plastic vijvertje bemoeien?
Zorgen, nu al. We wonen ver boven NAP, ik reken op familieleden vanuit het verdronken westen maar als de vijver hier al overloopt….
Ik vertrouw het niet.
Iemand plaagt me, misschien de aarde zelf die zolang op het water wacht dat het geduld op is. Of is de maan van slag? Ik zal het nog een paar weken aanzien.
Eventueel licht ik het KNMI in en Rutte cs, Rebellion Instinction en doe de antiregendans.
Mocht het ernstig zijn zal ik de lezers hier ook waarschuwen:
HOUD DE VIJVER UIT DE GATEN.
===

Migratie beperken?

Laat Rutte en consorten liever onderhandelen over het in goede banen leiden van de opvang, met het oog op de toekomst.
–
We kunnen niet meer volhouden dat het mee gaat vallen met het klimaat.
Ook als het zou lukken de schade te beperken, dan nog zullen grote gebieden onbewoonbaar worden. Denk aan verzonken land en droogte, hoe tegenstrijdig het ook klinkt.  Grote groepen mensen zoeken dan naar veiliger gebieden om niet te verhongeren. Naar o.a. Europa.
In dat geval zullen er betere opvangmogelijkheden moeten zijn dan slaapzalen met rijen bedjes, of tentjes, of de straten.
De regeringen zouden moeten bespreken hoe ze dat gaan aanpakken, de handen  ineen slaan en pogingen moeten doen om alle mogelijke deskundigen aan het denken te zetten. Ook, vooràl, eigen inwoners te leren hoe hiermee om te gaan, met acceptatie van vreemde culturen,  want onze landen krijgen waarschijnlijk zelf ook met grondverlies te maken. Het is nog maar de vraag of  alle dijken langs kusten en rivieren tegen stijgend water bestand zijn,
over een paar generaties, of eerder, wonen we meer dan ooit op kluitjes.
Ik zou zeggen: bouw die open plekken nu alvast vol woningen en maak haast. Jammer van het mooie uitzicht maar aan een uitzicht heeft een woningzoekende niets.
–
Wat ik hier schrijf komt uit een pessimistische koker, ik geef toe dat ik het somber inzie.
Maar, denk ik dan, er zullen bij overheden toch leden zijn die deze problemen kunnen inschatten? Ze zijn veelal beter onderlegd en geïnformeerd, een enkeling roept wel eens wat, dat is alles. Durven ze het niet aan?

Laatst riep ik nog dat ik graag heel oud wilde worden.
Maar liever niet wanneer het zover komt als ik denk.
==

Dromen mag

Wat zou ik graag sneeuw zien, al was het maar één dag, nee, een etmaal.
’s Morgens wakker worden in stilte, de witheid,  verder niets.
Overdag wattige vlokken die geruisloos zweven, waar mensen gemaand lijken te worden: hier zijn geen woorden voor.
’s Avonds de glinstering onder lantaarnlicht.
En voor het slapen gaan opnieuw naar buiten kijken en nogmaals de stilte horen.
—
Ik vroeg het de weergoden. Alstublieft, een ongevaarlijke sneeuwsoort die na 24 uur zou wegsmelten.
Zij verwezen me naar Winter.
Die appte Klimaat.
Hij belde nog hoger.
‘Natuur beslist,’ zei hij.
====

De juiste reclame

Voor
wie bang is in vliegtuigen
geen vertrouwen heeft in de piloot
niet graag onder de mensen komt
het milieu wil sparen
en het klimaat
niet veel geld wil/kan uitgeven
of nog andere redenen heeft,
is dit een spannend alternatief.
===

.

Geen seks met mannen die vlees eten.

In veel bladen kun je dit lezen, o.a. HIER

Mannen zouden voor 41% meer bijdragen aan klimaatverandering, aldus Dierenrechtenclub PETA in Duitsland.
Volgens een professor
‘….mannen eten meer vlees dan vrouwen, ook zijn mannen gemiddeld groter en zwaarder dan vrouwen en hebben ze meer spiermassa. Tot slot gebruiken ze meer benzine. Dus ze rijden meer auto.’
Kijk es an, vreselijk zaken, dat zullen we ze laten voelen.

Als straf? Een daad stellen? Onder  druk zetten om vegetarisch te gaan eten?

Behoorlijk vergezocht, dunkt me.
En hoe gaan die vrouwen dat doen, met een kuisheidsgordeltje, apart slapen,  Gatver,  je ruikt naar gehaktballen, bijvoorbeeld?
Het belangrijkste:
Gaat het helpen voor de dieren al is het zijdelings?
Klimaat?
En hoe dan wel?
==

Pluvius verstaat zijn vak niet

Met spijt kijk ik rond, alle bloemen in het bruin, enkelen knisperend als papier. Ik zou huilen als ik voldoende tranen had om ze te begieten.
Ik roep Pluvius  aan.
Hij geeft niet thuis, zit zich waarschijnlijk te verkoelen in een verse regensloot, je weet het immers nooit met die goden en godjes en halven. Ze zitten overal op aarde en in de ruimte, hebben allerlei kunsten paraat, hij kan zich wel als  klimaatstraffer vermomd hebben.
Zogenaamd om een of ander akkefietje met een buurgod maar in werkelijkheid om de mensheid te tergen. Als straf voor wat dan ook. Ik heb die lui nooit begrepen.

Maar nu de plantennood hoog is en niemand, zelfs geen wappiegodje het weer in toom kan houden richt ik me in arren moede tot hem.

‘Pluuf,‘ vraag ik, ‘hier graag regen

wat houd je tegen?‘

Duidelijk gebed toch?
Het helpt niet, niet eerbiedig genoeg?

Iets deftigers dan?  ‘Mesjeu, je pleu de… eh, van verdriet en droogte.’

Er valt niets.

Ik geef het op.
Alle goden kunnen verrekken en Pluvius het eerst
==

Late mijmers.

Het tikt op de koepel boven mijn hoofd
Zacht en vinnig tegelijk, van dunne toch snelle druppeltjes.
Ik luister naar ze alsof ze iets te vertellen hebben. Niet dat ik dat geloof, regen heeft geen woorden.
Sneeuw  trouwens ook niet, klimaat is natuur en je hebt maar te accepteren wat je er in hoort.
Op dit moment is het een vredig geluidje, het ebt weg en komt terug.
Mooiweer-programma vandaag, zon om te wandelen, nu dit tiktakmuziekje, ik reken erop dat ik straks in slaap word gewiegd door de wind die ik niet hoor maar me voorstel.
Het stemt tevreden.
Stukkend tablet ten spijt.
De smart is er nog en de laptop, mocht alles kapot gaan neem ik de huistelefoon, daarmee kun je een of andere klaaglijn bellen. Geen idee wat je dan te horen krijgt.
Straks bedtijd.
Dekbed om me heen, boek glijdt langzaam weg – een plof op de grond, wakker schrikken, opnieuw twee regels lezen – boek schuift langzaam – wegdoezelen…
Zalig vooruitzicht.
Tot morgen.
==

Diepergaand maar ja…

Afgelopen met de niemendalletjes en zonnebaden en dat nikserig gedoe in luie stoelen en nee, ik heb ze niet omgeruild voor rechte leuningen.
Serieuze artikelen, daar gaat het om.
Waarover?
Het onvoorspelbaar gedrag van covid 19 dat maar doorzeurt en regeringen doet rikraaien over wat ze moeten besluiten, bijvoorbeeld.
De waardeloze houding van de partijen die geacht worden een regering te vormen.
Het landerige gedrag betr. doeltreffende klimaatregelingen.
De hopeloze opvatting van (een deel van) Europa dat het liefst de grenzen zou sluiten, alsof de eigen bestaande bevolking zo hoogstaand is en…
… nu moet ik iets toegeven:  ik kan er niets verstandigs over zeggen en vind mijn plaats weer.
Wat het beste is in welke situatie ook, ik weet het domweg niet.
Sorry.
Maar ik wilde het effe kwijt.
Morgen weer terug naar de niemendalletjes.
=

Oud hout, nieuw bedenksel.

Dat zulk oud hout nog leven voortbrengt.
Elk jaar opnieuw verschijnen er zijtakken die zich weer vertakken die… enzovoorts.
Met karrenvrachten druiven er aan, blijkbaar zitten er verborgen voedselbronnen in de stam of is de struik bekend met het geheim van de eeuwige jeugd.
Sterven wijnstokken eigenlijk wel of gaan ze door tot ze uit elkaar vallen? In dit  artikel worden leeftijden genoemd van een paar eeuwen of ouder. In Zuid-Europa waar het warmer is.
Dat zie ik hier niet gebeuren tenzij het klimaat haast maakt en geen steken laat vallen als in februari jongstleden.
Stel je voor, de achter(maal10)-kleinkinderen eten druiven van een voorouder.
Nu speel ik met het idee er een genetische techneut bij te halen en hem iets van ons dna in de stam te spuiten, zou mooi zijn als er  druiven groeiden met onze mini-trouwfoto op de buitenkant.
Een troostende gedachte.

===

Geslaagde avond

Aan gespreksonderwerpen geen gebrek.
Zoals

niezen in je elleboog na een slok koffie
fietsbel op winkelkarretjes, tegen sukkelaars

touwladders aan het balkon om trappen en liften te mijden

zinkend containerschip dat we zagen(zie foto) waarin niemand geloofde

vlooien met naaldhakken (leg ik later misschien uit)

verzakkende familie in Holland die we metroplannen zouden sturen

en meer van die onzin.

Je ziet, het niveau lag niet hoog, het plezier des te meer. Alleen al omdat we het even niet over corona en klimaat hadden.
Het kan, afstand nemen.

Voor één avond in ieder geval.
==