Bang in het donker.

Langzaam, uiterst langzaam open ik de deur, een piep smorend in een vlugge stop.
Onhoorbaar sluitend kijk en luister ik.
Niets te horen, niets te zien anders dan de gebruikelijke zaken.
Links voel ik de zijmuur, me vasthoudend vervolg ik de weg naar achteren, gespannen de stappen tellend, vier, vijf, zes, nog vier, dan een razendsnelle run, de volgende deur, tastend naar het sleutelgat, o god, en ja….
Halleluja.
Veilig aanbeland doe ik mijn ding en neem de weg terug, gehaast en gerustgesteld dat ik de tocht veilig volbracht.

En bakte de kroket die ik in de diepvries wist in de garage waarin ik ’s avonds eigenlijk niet naar toe durf omdat de buitenlamp stuk is.
Honger helpt.
===

Wereldverbeteren?

In mijn hoofd zit nog steeds dat idee.
Over het veroveren van de wereld en
verbeteren van bestuur  zodat honger verdwijnt en begrip zijn intrede doet
en over alle dingen die kinderen denken te bewerkstelligen
voordat ze tot inzicht komen dat het allemaal niet zo gemakkelijk gaat en…
enzovoorts enzovoorts.
Ik weet het, het is een goedbedoeld maar onzinnig idee dat we kregen als pubers.
Bij het zien van Elon Musk en de gedachte aan alle rijkaards bekruipt me weer het  gevoel
van zinloos doorgaan wat niets oplost, de wereld wordt er niet beter van.
Ons idee stelde niets voor en nog steeds niet

==

Geluk? Vergeet het maar.

Voor sterrenbeeld Leeuw zou 6 april een geluksdag zijn.
De hele dag heb ik op de loer gelegen en niet één lekkere prooi  kunnen vangen.
Ik ging met honger naar bed.
==

Jaarlijkse druivenvreterij.

Ze zijn nog niet klaar maar worden al driftig gegeten door een paar vogels..
Elk jaar probeer ik ze tot de orde te roepen, deze keer plaatste ik bordjes.
Geen druiven eten alstublieft.
Hielp niet.
Druiven zijn geen vogelvoer.
En
Moet ik honger lijden? Snik.
Dan
Kook zelf!
Daarna
BLIJFERAF!!
Tenslotte:
Houd je dievenpoten thuis.  Vriendelijk blijven lukte me niet meer.
Uiteindelijk heb ik ze streng toegesproken met een lesje in moraal, ze luisterden niet eens.
Nu denk ik er over de buks te pakken en in de lucht te schieten.
Of zal ik ze zich misselijk laten eten?
Dan plaats ik het laatste bordje met vette letters:
De druiven zijn zuur nietwaar?
==

Mammoet 1

Moederziel alleen bevond hij zich op de Siberische steppe  waar hij lusteloos ronddwaalde.
Hij miste soortgenoten.
Hij miste een vrouwtje en bovenal miste hij voedsel.
Het was niet veel wat hij vond. Bossen rukten op en ontnamen hem het grootste deel van zijn maaltijden.
Een enkele keer zag hij vreemde wezens die op  achterpoten liepen.
Ze maakte weinig indruk, voor hem was het klein grut.
Hij voelde zich slap.
Een laatste bundel gras, een restje korstmos. Langzamerhand verloor hij zijn levenslust.
Nog éénmaal werd zijn aandacht afgeleid door beweging, hij keek en ontwaarde een van de wezens die takken naar hem gooide.
Hij was te zeer verzwakt om kwaad te worden, hief enkel zijn kop en brulde waardoor het wezen zich uit de voeten maakte.
Daarna gaf hij het op, bleef staan en sloot de ogen.
Hij voelde zich wegzakken in de bodem. Traag, trager.
En sliep in.
=

We zullen doorgaan

Het is stil in de straat.
Een enkele flinkerd veegt wat vuurwerkafval weg, een dappere loopt met haar hond.
Het is pas half negen en ik kruip weer in bed.
Pech. Slapen lukt niet meer.
Draai naar links, rechts, op de rug.
Plots klinkt een verlate knal. Meteen zit ik rechtop en grijp verbolgen naar het kladblok voor een woeste log.
Ik leg het blok weer weg.
Waarom zou ik? De blogstop van de laatste twee dagen beviel prima, het jaar was zó om. Toegegeven, het was een kortje, ik zou er een echt jaar achteraan kunnen plakken.
Maar dan.
Zit ik waarschijnlijk vanavond al met jeuk in het hoofd: zal ik dat rijmpje, versje, verhaaltje effe doen? Die rare wolken bijtekenen, ook leuk werk. En het vertrek van de kerstboom zingt door me heen. En…
Krijg je dat weer.
–
Eenmaal beneden zie ik een overgebleven halve tomaat. Hij kijkt me uitdagend aan, verrimpeld maar ik lust hem rauw.
Na een wijnavondje heb ik meestal honger. Na een bieravondje trouwens ook. Altijd, eerlijk gezegd.
De tomaat doet me goed, de laatste vitamien die er nog in zat was net genoeg om het kriebelhoofd te genezen: ik blog door en geen gezeur.
–
Ehm, effe denken…
===

Vissen

Echtgenoot was geen visser, te rusteloos.
Een kennis haalde hem over.
Op diens aanraden kocht hij een hengel, leefnet, doosjes met dobbers, andere rommel die ik niet wilde zien (angels…) bietste mijn beste emmer en een stapel brood en ging het proberen.
Hij nam zoon (vier of vijf jaar) mee. Leerzaam, dacht hij.
Het werd een korte les.
Binnen anderhalf uur waren ze terug met een lege emmer en het leefnet nog in de verpakking,
‘Ik had geen aas meer,’ zei hij en wees naar zoon, ‘hij heeft alles opgegeten,’ ‘Ik verveelde me dood,’ zei de jongen, ‘ik had honger en je kon er niets kopen.’
Ehh, hoe, wat, ik snapte het niet.
‘Een paar balletjes brood waren als aas bedoeld,’ legde man uit ‘de rest wou ik in het water strooien, als lokvoer. Maar het was al op.’
‘Had je geen wurmen?’
Glazig keek hij me aan.
Toen wist ik het weer, hij zou nooit, echt nóóit, een worm oppakken.
Dat begreep ik wèl.
==

Oostvaarderplassen

En weer schijnen dieren in de Oostvaarderplassen ondervoed te raken..
Bijvoeren heeft   geen zin   aldus Staatsbosbeheer.

In een van oudsher wild gebied waar dieren  op elkaar en de natuur zijn aangewezen heeft bijvoeren inderdaad geen zin. Maar dat zijn de Oostvaarderplassen niet. Ze zijn aangelegd medio vorige eeuw, alsof je zomaar een stukje ‘wild’ kunt creëren.

Wat was eigenlijk de bedoeling?

Een stukje land gebruiken dat geschikt leek voor natuurlijk begrazing? Met hoop op een nieuw te vormen biotoop, zichzelf bedruipend? Interessant ?

Daar is Nederland absoluut te klein voor, alleen al de inkijk van omwonenden breekt een project als dit af. Bijna niemand van onze samenleving kan zich inleven in een situatie als deze, mensen die een bejaarde koe sparen zullen nooit een hongerend dier accepteren .Natuurliefhebbers hadden dit zich moeten realiseren,

En dan nog iets.

Natuur verandert doorlopend en is dientengevolge niet na te maken als blijvende bezienswaardigheid. Een natuurlijk verloop van hongerende dieren zou zijn  dat ze  zich verspreidden, op zoek naar voedsel. Dat kan in dit geval niet.  Overpopulatie, te weinig land.
Een dier uit de oerwouden zou zich schamen in zo’n veldje te wonen.

Lees dit ↓. Was dit de opzet van de bedenkers?
https://nos.nl/artikel/2215552-bijna-700-grote-grazers-oostvaardersplassen-afgeschoten.html
–

Zuinig? Nee…

Uiteraard zijn echtgenoot en ik opgegroeid met zuinigheid, dat hoorde vroeger  zo, schijnt het.

Wij hebben dat niet overgenomen.
Al jong zagen we het nut niet in van gezond maar karig broodbeleg, kleurloze ranja, doorgeschoven fietsen en wat dies meer zij.
En dan het eten voor kat en hond. Geen brokken, wat wij kregen aten zij ook en wat wij niet lustten aten ze er bij. Het gedweil met water en zeep om hun braaksels op te ruimen moet een vermogen hebben gekost, tel uit je winst.
Hinderlijk waren de 20-watt-peertjes in gang-, kelder- en wclampen.
En meer van dat.
Nee, niets voor ons, besloten we.
Met royale gebaren leefden wij en onze eigen hond uitbundig tot we de laatste handdoek moesten verkopen en bijna verhongerden van armoe maar wat wàs het een mooie tijd.
En de honger, die overleefden we makkelijk.
De ouders lieten ons voldoende na om weer aan te sterken, dat was een mooi gebaar van ze.
En nuttig.
–

‘De mens is het enige dier dat bloost. Het zou het althans moeten doen’ Mark Twain.

’n Beetje relativeren mag wel.
We hebben het toch maar mooi tot zeveneneenhalf miljard exemplaren geschopt.
Tripjes naar de maan gemaakt met de meest geavanceerde raketten.
Bijna hemelhoge gebouwen neergezet.
Elektronica ontdekt (of uitgevonden).
Kennen bijna alle talen op aarde.
Hebben indrukwekkende kennisbanken in alle werelddelen.
Een paar grote geesten voortgebracht.
Machtige religie’s bedacht.
Diverse regeringsvormen uitgeprobeerd.
Hebben weet van van elkaars noden.
En nog veel meer.
–
Natuurlijk is het jammer dat er van die 7½ een paar honger hebben en er voor zeereisjes nog aftandse sloepen varen
Spijtig ook dat er hier en daar  hutjes staan voor teveel bewoners, maar ja, sommigen hebben dan wèl mobieltjes al werken die niet overal.
Het kwetst dat groepen mensen over elkaars taal en kerk struikelen, toegegeven.
Net als dikhuidige overheden die hun volk minachten
er meer wapens dan ploegen bestaan
kinderen sterven
mannen en vrouwen gemarteld worden
oorlogen worden gevoerd
machtsmisbruik bestaat
en nog veelmeer.
–
Eigenlijk voel ik me nu klein, heel klein.
===

Om tekst te vergroten:
houd ctrl ingedrukt en scroll.
—