Harmonie

   
Daar gingen we naar toe,  buurvrouw en ik.
Je moet er van houden, een harmonie klinkt niet altijd zoals je verwacht van een groep met die naam maar gezien mijn onbenul van muziek neem ik het voor lief. Ik weet immers niet hoe zoiets hóórt te klinken.
Bovendien werd er afgewisseld met een groot koor zodat de avond prettig verliep. Met name in de pauze was het gezellig.
Kerstsfeertje, gedimd licht, je treft iemand, praat wat, drinkt iets.
Tijdens de tweede helft verloor ik mijn belangstelling en dacht na over de kerstboom. Zetten? Niet zetten? Alleen wat prullen her en der? Heb ik de piek nog? Liggen er niet ergens waxinelichtjes?
Net voor ik een besluit nam ging iedereen staan voor de laatste ovatie, er werden bloemen aangeboden en de dirigenten bogen keurig,  precies tegelijk.
‘Jij vond het mooi hè, je luisterde zo aandachtig,’  zei buurvrouw, terug in de auto.
‘Absoluut,’  beaamde ik opgewekt, ‘muziek verdrijft al je gepieker.’ 
Morgen zet ik de boom.
==

Science Fiction

In de SF lees je bijzondere hersenspinsels.
Bijvoorbeeld over het gegeven dat ons leven er anders had uitgezien wanneer er afwijkende besluiten waren genomen, of wanneer iemand zelfs maar een ander gebaar had gemaakt. Ergens. Ooit.

Hierover las ik interessante boeken en de meest maffe verzinsels, daar geniet ik van.

Nadeel is dat je de onderwerpen onwillekeurig vergelijkt met je eigen leven wat niet altijd  een pretje is. Denken in de trant van ‘wie weet als.. ‘  leidt  tot  wat als hij niet dit had gezegd, dat ik niet dat had gedaan..

Daarmee haal je je zinloos gepieker op de hals.

Over parallelle werelden daarentegen, eveneens een veel voorkomend SF-onderwerp, kun je je ook voorstellingen maken. Ik bedoel niet nieuwe planeten maar leven in andere dimensies, voor ons onzichtbaar.
Het idee dat er gelijktijdige werelden bestaan, misschien vlakbij ons, vind ik een prachtig verzinsel dat me zeer aanspreekt.

Je zou het als een droomwereld kunnen zien of de angst voor een kwaadaardig stelsel en zelfs als een symbool voor het geloof in een hiernamaals.

Alles is mogelijk in SF.

Echt mijn genre.
==

Na de Sint

Het zijn dagen van vrolijkheid al vieren we het Sinterklaasfeest niet. Een grote chocoladeletter – of twee – en daarmee is het bekeken.
Intussen bedenk ik wat te doen met de kerst.
Natuurlijk wordt er een dag  samen gegeten en met een glas – of twee –  de avond doorgebracht, dat staat vast.
Daarmee begint het gepieker, een aangenaam gepieker moet ik zeggen.
Wat en welk en hoeveel van alles en dessert of ijs? en welke wijn of bier en horen chips bij kerstmis? maar kaas gaat er altijd in en andere hapjes ook en mag hun hond ook een kerstbrokje of beter van niet …
Fijn om voor te bereiden en vurrukkulluk alles op te eten.
Maar ook ben ik blij dat we dit maar één dag doen, ik moet er niet aan denken zoiets voor twee of meer dagen te verzinnen  terwijl de tweede dag  broodnodig is om uit te buiken.
De rest van de maand ben ik weer baas in eigen huis.
Nu eerst een besluit zien te nemen over boom en versiering.
Ja-nee-waarom niet of wel wanneer en in welke hoek en waar waren die reservesnoeren ook alweer…
==

Nachtgedachten

Natuurlijk, over Iran vs Trump en Irak in spagaat.
Australië. Vuurwerk. Djakarta.
Vreselijk.
Maar ook over de keukenkraan die vernieuwd moet worden en wat een rotklus dat is voor de vaste helpbuurman. Nieuwe kraan bestellen en laten plaatsen? Kosten?
Hypotheekperikelen. Wat te doen? En wat met de spaarrekening?
Meedoen met glasvezel en wat baat me dat?
De vliering moet nog afgetimmerd…
Eindeloos gepieker.
Tot ik me afvraag: wat zal ik morgen koken?
Dan is het bedtijd.
==

Bedverhaal

De nacht arriveerde.
Ik voelde hem aankomen, geluidloos maar merkbaar trad hij binnen. Horen deed ik hem niet want stilte is zijn bekendste eigenschap die hij, tegelijk met zijn troostend vermogen, over de mensen uitspreidt en waarmee hij ze in slaap sust.
Ditmaal weerstond mijn gepieker hem.
Zeggenschap had ik er niet over; wakkerliggend en waakdromend wachtte ik op de nieuwe dag.
Toen vertrok hij.
‘Dag, nacht’, zei ik, vooruit kijkend naar de volgende avond.
Misschien zou hij dan winnen en ik slapen.
–

Ben er weer

Of nadenken helpt bij een probleem?
Het ligt eraan. Constructief denken vind ik moeilijk, het ontaardt al gauw in gepieker. Toch ben ik er iets mee opgeschoten.
Het is een cliché om dingen ‘op een rijtje te zetten’ maar het werkt. Nu weet ik ongeveer waar knoop A zit en waarom B niet aansloot, daar zat C tussen met D in het kielzog enzovoorts enzoverder. Goed dat er een alfabet is, handig bij het benoemen.
Enfin.
Ik ben er nog niet helemaal uit maar ga verder rmet bloggen en het lezen van bloggers. Dat miste ik.
Het is teveel om alles in te halen, ik ga gewoon beginnen bij wat ik vanavond binnenkrijg.

Aan de grote vraagstukken waagde ik me ook eventjes, altijd goed als afleiding.
Alleen jammer dat het te moeilijk is.
Ik weet nog steeds niet of ik denk omdat ik ben of andersom.
Nog minder waarom we hier zijn en welke god de juiste is, ze staan me geen van allen aan. Geef mij maar de Griekse goden, die maakten er tenminste een gezellig potje van pervers als ze waren maar ja, daar waren ze bovenmenselijk voor.
Ze zijn geschapen naar een gestoord mensbeeld terwijl wij, simpele roomsen, leerden dat we naar een godsbeeld geschapen zijn en wat zegt dat over ons en over die goden en… en…

Laat maar zitten
We schieten er niets mee op, we hebben geen filosofie gestudeerd.
Neem het dus niet serieus en mij ook niet.
–

In een krantenkiosk wonen, dat lijkt me wel wat

Het was een welbesteed weekeind.

Naast andere dingen was er een dubbeldik krantenpakket zodat ik elk tussendoors ogenblik wat te lezen had. En nog steeds, met de laatste bijlage ben ik pas halverwege.

Dubbeldik doordat ik naast de dagelijkse krant een zaterdagabonnementje genomen heb op een ander blad.

Een genot om op te staan, zaterdag. Koffie, keukentafel vol nieuws.

Het huishouden kan wachten, de aardappelen mogen verkoken,  soep staat te  verdampen en het brood droogt uit: ik lees.
Daarna een hoop gepieker↓ wat wil een mens nog meer.